Βέβαια ο Γιώργος Παπανδρέου και κατά τη χθεσινή ομιλία του, τον κάλυψε... Άλλωστε και πώς θα μπορούσε ν’ αφήσει ακάλυπτο - για λόγους προσωπικού πολιτικού γοήτρου - έναν εκ των στενότερων συνεργατών του και εξ αυτών που «έχτισαν» το προφίλ του και εν πολλοίς βοήθησαν στην επικράτησή του στις εκλογές. Και επίσης, έναν συνεργάτη στις ικανότητες του οποίου είχε τόση εμπιστοσύνη, ώστε όχι μόνο τον έχρισε υπουργό Εσωτερικών με το που ανέλαβε (τον άλλον «αρχιτέκτονα» του προφίλ του, τον Παπακωνσταντίνου, τον έκανε «Οικονομικών»), αλλά... Αλλά και σε κάποια φάση, λόγω του ότι ο ίδιος από την Ελλάδα ήταν... περαστικός, εξαιτίας των πολλαπλών ταξιδιών, τον έχρισε και «αντικαταστάτη» του, στην πρωθυπουργία και συντονιστή του κυβερνητικού έργου και γενικό, αντ’ αυτού, «δερβέναγα» τέλος πάντων.
Αλλά επειδή στη ζωή, πολλώ δε μάλλον στην πολιτική, τίποτα δεν παραμένει σταθερό και τίποτα δεν είναι σίγουρο, πάνε, πέρασαν εκείνες οι «όμορφες» εποχές «δόξας» για τον Γ. Ραγκούση. Κάπου δεν ικανοποίησε; Κάπου δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων; Κάπου δεν έδειξε τη δυναμική που αναμενόταν; Κάπου πέρασε και η εποχή των μεγάλων «ερώτων» με τον Γ. Παπανδρέου, λόγω των γενικότερων δύσκολων συνθηκών; Όλα αυτά και άλλα που δεν ξέρουμε; Το ζήτημα είναι ότι, όταν έγινε ο τελευταίος ανασχηματισμός, προς εμφανή δυσαρέσκειά του ο Γ. Ραγκούσης βρέθηκε από το «κεντρικό» υπουργείο των Εσωτερικών στο υπουργείο Μεταφορών που... «Που καταραμένη να είναι η ώρα», θα μονολογεί σίγουρα τώρα, με αυτά που τον βρήκαν λόγω ταξιτζήδων. Γιατί, για να ξαναγυρίσουμε στον ανασχηματισμό, ενώ δεδομένη, σίγουρη και επιβεβλημένη για να κατευναστούν τα πλήθη, εθεωρείτο η μετακίνηση Παπακωνσταντίνου (ο οποίος μάλλον «ανακουφίστηκε») από το υπουργείο Οικονομικών, για τον Ραγκούση, δεν ανέκυπταν τόσο προφανείς λόγοι μετακίνησης. Πλην, όμως, στην αντίληψη του πρωθυπουργού φαίνεται ότι υπάρχουν. Κι έτσι ο «αντ’ αυτού» βρέθηκε στο Μεταφορών να εκτελεί σιωπηλός και δυσαρεστημένος τα καθήκοντά του, μέχρι που... Μέχρι που, έπεσε στο τραπέζι - με εντολές της Ε.Ε. βεβαίως - το θέμα της απελευθέρωσης των ταξί. Και μέχρι που, ο ίδιος ήρθε ουσιαστικά και πρώτιστα σε αντιπαράθεση με τον προκάτοχό του Δημ. Ρέππα, ο οποίος είχε καταφέρει και είχε βρει ένα «μόντους βιβέντι» με τους ταξιτζήδες και το πήγαινε λάου -λάου για να περάσει το θέμα αναίμακτα.
Όμως του Γ. Ραγκούση δεν του άρεσε η διευθέτηση Ρέππα, είπε να το πιάσει το θέμα από την αρχή και από διαφορετική προφανώς οπτική, με αποτέλεσμα να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και να έχουμε τις γνωστές συνέπειες: τους ταξιτζήδες στους δρόμους, να τους κλείνουν ή να τους ανοίγουν όταν σηκώνουν τις μπάρες στα διόδια (όπως άλλωστε έχουν κάνει και ένα σωρό άλλες επαγγελματικές τάξεις), να αποκλείουν λιμάνια και αεροδρόμια, να προκαλούν κομφούζιο, να τρομοκρατούν και να θυμώνουν τους τουρίστες και όλα αυτά τέλος πάντων που τόσες φορές έχουμε δει και έχουμε ζήσει. Και βεβαίως, το «όλον ΠΑΣΟΚ» να βρίσκεται σε αναβρασμό για το θέμα των ταξιτζήδων γιατί πολλοί είναι αυτοί που διαφωνούν με τους χειρισμούς Ραγκούση.
Αποκορύφωμα η προχθεσινή συνεδρίαση του ΚΤΕ Μεταφορών, όπου του τα έψαλλαν εν χορώ οι βουλευτές, κάποιοι εκ των οποίων του ζήτησαν και να παραιτηθεί. Μέχρι που η Τόνια Αντωνίου του υπενθύμισε ότι έχει κάνει δήλωση υπέρ της αυτορύθμισης της αγοράς, εκείνος το αρνήθηκε και η βουλευτής Φθιώτιδας του απάντησε «Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Το μόνο που κάνεις είναι φθηνός συνδικαλισμός κατά των βουλευτών».
Βέβαια, όπως γράψαμε και στην αρχή, παρά το χθεσινό τουρλουμπούκι, ο Γ. Παπανδρέου - ο οποίος αμίλητος επί μια εβδομάδα, παρακολουθούσε τη φάση με τα ταξί - χθες τον κάλυψε τον υπουργό του «αδειάζοντας» έτσι τους βουλευτές. Και επιπροσθέτως κάλεσε και τους ταξιτζήδες σε διάλογο, για να «δελεαστούν» από το πρωθυπουργικό ενδιαφέρον.
Θα έλεγε όμως κανείς, «πολύ κακό για το τίποτα». Αφού ο Ρέππας είχε βρει μια λύση που έμοιαζε να ικανοποιεί όλους, τι στην ευχή του ήρθε του Ραγκούση να κάνει «μαγκιές»; Έτσι για να γίνουν «μαλλιά κουβάρια»; Είναι πραγματικά απορίας άξιον. Λες και τον τρώγανε τα νύχια του για καβγά.
