... Και επειδή μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν ξέρουμε και τι απέγινε με εκείνη την Σύνοδο - αν σωθήκαμε ή το ρίξανε πάλι σε καμιά αναβολή σωτηρίας - γι’ αυτό ας πιάσουμε εκείνο το καλό παιδί και το άξιο παλικάρι, τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος μας είπε όλα αυτά τα... συγκινητικά, με αφορμή τη «μαύρη επέτειο» της απόβασης του Αττίλα στην Κύπρο.
«Μαύρη» βεβαίως για τους Ελληνοκυπρίους, γιατί για τους Τουρκοκυπρίους, το είπε και ο Ερντογάν. Είπε ότι η εισβολή του 1974 «διασφάλισε την υπόσταση, την ασφάλεια, τα δικαιώματα και την ελευθερία του τουρκοκυπριακού λαού, έφερε ειρήνη, δημοκρατία, και σταθερότητα στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο»! Και... μετά ξύπνησε, θα μπορούσαμε να πούμε, αλλά, έξω θα πέφταμε, διότι είναι προφανές ότι δεν έχει καμία διάθεση να... ξυπνήσει. Άλλωστε, θλιβερή αντίφαση προκάλεσε για μια ακόμη φορά το γεγονός ότι ενώ στην Κύπρο (ξέρετε, αυτό το ανεξάρτητο κράτος με το όνομα «Κύπρος» που δεν υπάρχει κατά τον Τούρκο πρωθυπουργό) είναι μια επέτειος θλίψης και μνήμης στο ψευδοκράτος το γλεντάνε με παρελάσεις, παράτες και λοιπές χαρμόσυνες εκδηλώσεις στις οποίες πάντα σπεύδει να παραστεί η τουρκική ηγεσία, προκειμένου πέραν του προφορικού να στείλει και ένα συμβολικό μήνυμα με την παρουσία της εκεί.
Τι άλλο μας είπε ο Ταγίπ;
Ότι δεν μπορεί να κάτσει λέει στο ίδιο τραπέζι ή να δεχθεί την προεδρία της... ανύπαρκτης Κύπρου στην Ε.Ε. από τη στιγμή που δεν αναγνωρίζει την ελληνοκυπριακή διοίκηση. «Δεν μας ενδιαφέρει τι θα σκεφθεί η Ε.Ε., ας το σκεφτόταν όταν δεχόταν ως μέλος την ελληνοκυπριακή διοίκηση», δήλωσε γεμάτος αλαζονεία.
Τώρα, εντάξει, δεν θα βάλουμε και τη γάτα μας να κλαίει αν η Τουρκία αρνηθεί να αναγνωρίσει το διάστημα προεδρίας της Ε.Ε. από την Κύπρο. Κατά τ’ άλλα, όμως είπε πολλά, προκλητικά και απαράδεκτα, τα οποία όμως... βρίσκει και τα λέει. Με την έννοια ότι η παθητική στάση που επιδεικνύει η Ελλάδα σε όλο το φάσμα των διμερών διαφορών και βεβαίως και στο Κυπριακό, εκχωρεί διαρκώς χώρο και χρόνο στην τουρκική πραγματικότητα.
Όχι! Δεν είπαν που δεν αντέδρασε η ελληνική κυβέρνηση στα νέα λεγόμενα Ερντογάν. Τι λέτε τώρα; Χλαπαταγή έγινε; Ορθώσαμε σου λέει το... «παράστημά μας», αρχής γενομένης από τον νέο υπουργό Εξωτερικών και του... δώσαμε να καταλάβει του Ερντογάν, λέγοντας τις γνωστές μεγαλοστομίες που αμφιβάλλω πλέον, αν υπάρχει και κανείς που να κάθεται να τις ακούσει και να τις πάρει στα σοβαρά. Γιατί οι πάσης φύσεως ελληνικής «φοβέρες» προς την Τουρκία, εξαντλούνται στα λόγια. Εδώ αυτό συνέβαινε στις καλές εποχές. Όχι τώρα που έχουμε το μαύρο μας το χάλι και έχουμε απειλήσει και εθνικό κύρος και εθνική κυριαρχία και ό,τι άλλο «εθνικό» σας κάνει κέφι.
Εδώ δεν τολμάμε να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ παρότι ήρθαν οι Ισραηλινοί και μας την προσφέρανε στο πιάτο, μπας και κακοκαρδίσουμε τους Τούρκους και από κοντά και τους Αμερικανούς. Ενώ πληροφορίες ανθρώπων που γνωρίζουν τα πράγματα εκ των έσω, λένε ότι υπήρξαν μυστικές συνεννοήσεις και θα μας πάνε τώρα οι Τούρκοι στη Χάγη (μπορεί και μέσα στο καλοκαίρι) όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα (που εμείς θέλουμε) αλλά για το σύνολο των διμερών διαφορών. Τι να λέμε τώρα; Στη Θράκη γίνεται «σιωπηρή κατάληψη» και κανένας δεν βγαίνει, όχι να κάνει κάτι, αλλά έστω να πει μια κουβέντα.
Ποια εξωτερική πολιτική; Ποτέ δεν ήταν το φόρτε των εγχώριων κυβερνήσεων αλλά τώρα πια, απλά δεν υπάρχει. Μια παθητική στάση υπάρχει και κάτι αλαλαγμοί από καιρού εις καιρόν.
Γιατί λοιπόν να μην πει ο Ερντογάν; Τι, θα μας φοβηθεί, μπας και του κάνουμε «μπούου»! Αστείο πράγμα. Όπως «αστεία» είναι και η κατάσταση που επικρατεί στην άσκηση (ποια άσκηση;) της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
