Τώρα εμείς, ας πούμε, τι περιμένουμε να συμβεί ακριβώς σήμερα; Περιμένουμε να… σωθούμε, μέσω των αποφάσεων που θα λάβει η Εκτακτη Σύνοδος Κορυφής; Και ποιος μας λέει καταρχήν ότι θα λάβει μέτρα; Διότι παρότι η Ε.Ε. και ολόκληρη η ευρωζώνη πλέον, βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο, το αλαλλούμ, οι διαφωνίες και οι διαφορετικές προσεγγίσεις για τον τρόπο που μπορεί να επέλθει η «σωτηρία» της Ελλάδας, εξακολουθούν να παραμένουν διαφορετικές. Η Μέρκελ εξακολουθεί να τα έχει… στυλώσει και να θέλει τα πράγματα να γίνουν όπως εκείνη τα αντιλαμβάνεται, παρότι μέχρι και ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ την «περιέλουσε» για τη συνολική στάση της απέναντι στο πρόβλημα το οποίο δεν είναι εδώ και καιρό «ελληνικό», είναι πρόβλημα της «ευρωζώνης», παρότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρνούνται πεισματικά να το παραδεχτούν. Εχουμε πει κι άλλη φορά ότι είναι πιθανόν εκτός από ασυντόνιστοι, αναποφάσιστοι, κοντόφθαλμοι και απροετοίμαστοι μπορεί να έχουν και ένα θεματάκι αντίληψης, γενικότερα.
Και ότι το πρόβλημα, δεν είναι, εδώ και καιρό «ελληνικό» δεν το λέμε μόνον εμείς, γιατί έτσι μας συμφέρει. Το αντιλαμβάνονται πλέον όλοι - εκτός από τους στρουθοκαμηλίζοντες Ευρωπαίους ηγέτες. Ενώ, ενόψει της σημερινής έκτακτης Συνόδου (στην οποία πολλά έχουν επενδυθεί αλλά είναι αμφίβολο αν θα αποδώσουν κιόλας) και η ΔουΝουΤέσα Κριστίν Λαγκάρντ, χτύπησε το καμπανάκι για τον κίνδυνο εξάπλωσης του προβλήματος στην παγκόσμια οικονομία, ζητώντας να ληφθούν αποφάσεις τώρα. Και όχι… σε τρία τέρμινα, με τη γνωστή αναβλητικότητα της Ε.Ε., η οποία φαίνεται ότι περιμένει να φθάσει στο «και πέντε» για να εξαναγκαστεί, εντέλει, να λάβει κάποιες αποφάσεις.
Εκείθεν του Ατλαντικού τώρα, κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Ο Ομπάμα παρενέβη εκ νέου και σε τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τη φράου Μέρκελ, άσκησε νέες πιέσεις για την άμεση επίλυση του προβλήματος. Γιατί το δικό μας πρόβλημα είναι και δικό του πρόβλημα. Οι ΗΠΑ απειλούνται με στάση πληρωμών, ο ίδιος δεν μπορεί να τα βρει με τους ρεπουμπλικάνους και… Και, αυτοί οι τελευταίοι, εκτός που… δεν του κάθονται σε όσα τους προτείνει για την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος της χώρας, διαβάζουμε ότι προχώρησαν και ένα βήμα παραπέρα: έχουν λέει, οι Ρεπουμπλιάνοι, καταθέσει πρόταση νόμου, σύμφωνα με την οποία, ζητούν να σταματήσει η παροχή βοήθειας των ΗΠΑ μέσω ΔΝΤ στην Ελλάδα! (μιλάμε για τρελά γλέντια!) Διότι, υποστηρίζουν (ε, και σε αυτό άδικο δεν έχουν) η πολιτική της Αθήνας να φορολογεί άγρια τους πολίτες (άντε καλέ… «άγρια»! για «βάναυσα» μιλάμε) έχει διώξει δισεκατομμύρια καταθέσεων στο εξωτερικό και έχει διαλύσει την ανάπτυξη, ενώ αυτή την πολιτική θέλει να εφαρμόσει και για τους Αμερικανούς ο Ομπάμα. Ως αντιλαμβάνεστε έχουμε γίνει παράδειγμα προς αποφυγή όχι μόνον γιατί κάποιοι τα κάνανε μαντάρα με τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας, αλλά, και γιατί, ο τρόπος που ως «πειραματόζωα» μας εφαρμόζουν για να μας… «σώσουν» προκαλεί φόβο.
Τώρα βέβαια δεν είναι να μας πιάνει πανικός (σιγά μην πάθουμε… πανικό από τέτοιες… λεπτομέρειες) γιατί θα σπεύσει λέει ο Βενιζέλος στις ΗΠΑ θα τους εξηγήσει και… πάπαλα!
Το πολύ - πολύ να τους εξαντλήσει από το πολύ μπλα - μπλα (αν και το αγγλικό του ουδεμία σχέση έχει με εκείνο του αμερικανικού διαβατηρίου πολίτου Γιώργου) αλλά, τα κουτσοκαταφέρνει έστω και με προφορά χωριατέ.
Κατά τα λοιπά να δούμε απ΄ όλα αυτά τα «σενάρια» επί «σεναρίων» που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες, θα επιλεγεί κανένα σήμερα; Διότι εδώ δεν είναι ότι η Ε.Ε. στερείται καλών πολιτικών. Στερείται και καλών σκηνοθετών, επίσης!
