Του Βασίλη Μπούσιου δασκάλου, πρώην μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων Λάρισας
Αυτές τις ημέρες διενεργούνται, από τα Συμβούλια Επιλογής Διευθυντών σχολείων, οι κρίσεις για τις επιλογές νέων διευθυντών σχολείων. Οι κρίσεις αυτές βρίσκουν το δημόσιο σχολείο βυθισμένο στις συνέπειες του μνημονίου, που οδηγεί σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα μέσα από μια ολοκληρωτική επίθεση κατεδάφισης ακόμη και των στοιχειωδέστερων κοινωνικών αγαθών, ένα από τα οποία είναι η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η προσπάθεια ασφυκτικού ελέγχου των εκπαιδευτικών, ο περιορισμός κάθε δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου, ο προσανατολισμός της λειτουργίας του σχολείου με επιχειρηματικούς όρους.
Ο νέος διευθυντής, ως μεγάλο αφεντικό-manager και φορέας του επιχειρηματικού πνεύματος, θα πρέπει να βρίσκει πόρους-χορηγούς για τη λειτουργία του σχολείου και να προωθεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα σχολεία στην “επίδειξη καλών σχολικών αποτελεσμάτων και προσέλκυσης πελατών (μαθητών)”, θα είναι πειθαρχικός προϊστάμενος των εκπαιδευτικών και θα επηρεάζει τη μισθολογική τους εξέλιξη με την αξιολόγησή τους.
Ο διευθυντής θα μπορεί πλέον:
* Να χορηγεί ή όχι άδειες.
* Να αποφασίζει στο πλαίσιο του ΑΠΣ, το πρόγραμμα, το ωράριο, τις εφημερίες, και κάθε διδακτικό και εξωδιδακτικό ζήτημα και δραστηριότητα του σχολείου.
* Να έχει τον τελευταίο λόγο σε πειθαρχικά ζητήματα των μαθητών.
* Να αναθέτει υποχρεωτικά υπερωρίες.
* Να αξιολογεί παιδαγωγικά(!) και εργασιακά τους υφισταμένους του, πλέον, συναδέλφους(;) εκπαιδευτικούς.
* Να αποφασίζει ουσιαστικά για τη μονιμοποίηση ή όχι των νεοδιόριστων συναδέλφων.
* Να επιβάλλει πειθαρχικές ποινές, από την απλή επίπληξη μέχρι και την περικοπή μισθού στους εκπαιδευτικούς (αυτό το τελευταίο αποσύρθηκε μπρος στις αντιδράσεις αλλά θα επανέλθει αργότερα).
* Να αποφασίζει για τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου και τη συμμετοχή στην κακόφημη «αυτοαξιολόγηση».
* Να είναι οικονομικός υπεύθυνος και, δεδομένης της υποχρηματοδότησης, να αποφασίζει μαζί με τη Σχολική Εφορεία τρόπους οικονομικής ενίσχυσης και εξεύρεσης πόρων για το σχολείο (ιδιώτες, χορηγοί, κ.τ.λ.).
Στην ουσία, ο νέος διευθυντής θα λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι του Υπουργείου σε κάθε σχολείο ώστε όχι μόνο να μην αποκεντρωθεί η δράση του σχολείου αλλά και να συγκεντρωθούν ακόμη περισσότερες εξουσίες στα χέρια των, κριθέντων με τις γνωστές αξιολογικές κρίσεις της προσωπικής συνέντευξης, στελεχών εκπαίδευσης. Ο Σύλλογος Διδασκόντων από κυρίαρχο όργανο διοίκησης του σχολείου ως τώρα, αντί να είναι κύτταρο δημοκρατίας, συναδελφικής αλληλεγγύης και αντίστασης, μετατρέπεται σε εκτελεστικό όργανο των άνωθεν εντολών, με μόνη αρμοδιότητα την υποβολή «προτάσεων».
Το Υπουργείο, προκειμένου να ελέγξει όσο το δυνατόν περισσότερο τη διαδικασία επιλογής των διευθυντών, υποβάθμισε το ρόλο των αιρετών στα συμβούλια επιλογής ανατρέποντας την αναλογία «3 διοίκηση – 2 αιρετοί» σε «5 διοίκηση – 2 αιρετοί», με αποτέλεσμα οι αιρετοί να είναι πλέον ισχνή μειοψηφία (2 προς 7). Επίσης, καθώς δεν προβλέπεται για τα διορισμένα μέλη κανένα ιδιαίτερο «προσόν» πλην του βαθμού Α΄, η επιλογή τους έγινε εντελώς αυθαίρετα. Ο καθένας δικαιούται να βγάζει το συμπέρασμα ότι τα διορισμένα μέλη επιλέχθηκαν με μοναδικό κριτήριο να είναι αρεστά στη διοίκηση. Επίσης αλλάζει τη διαδικασία της συνέντευξης ζητώντας από τους υποψήφιους να ανταποκριθούν σε «μελέτη περίπτωσης» με μονοθεματικές(!) ερωτήσεις και «κλειστές»! απαντήσεις. Ταυτόχρονα, με τα θέματα που ανακοίνωσε το Υπουργείο είναι περισσότερο από προφανές ότι επιχειρείται ένας ιδεολογικός πειθαναγκασμός των υποψηφίων.
Το τοπίο που ετοιμάζουν για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς είναι εφιαλτικό. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα το μόνο μέσο αντίστασης των εκπαιδευτικών είναι οι αιρετοί του στα Συμβούλια Επιλογής. Οι Σύλλογοι εκπαιδευτικών και οι ΕΛΜΕ θα πρέπει να συναποφασίσουν με τους αιρετούς για τη στάση τους στη διαδικασία της συνέντευξης τα παρακάτω:
1) Να παραμείνουν οι αιρετοί στα συμβούλια επιλογής κατά τη διαδικασία των συνεντεύξεων προσπαθώντας να διασφαλίσουν το σεβασμό της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας των υποψηφίων.
2) Να απέχουν από τη βαθμολόγηση των υποψηφίων διευθυντών, πλην των περιπτώσεων για τις οποίες υπάρχουν καταγγελίες από Συλλόγους Δασκάλων, ΕΛΜΕ ή Γενικές Συνελεύσεις, που βαθμολογούν με 1 (μονάδα).
Θα πρέπει ακόμα οι συνδικαλιστικές παρατάξεις να απευθύνουν έκκληση στα μέλη που υπέβαλλαν αίτηση υποψηφιότητας για διευθυντές, να απόσχουν από τη διαδικασία της συνέντευξης. Μόνο έτσι θα αντισταθούμε και θα αποτρέψουμε τη δημιουργία 10.000 μικρών δικτατόρων που ετοιμάζει το υπουργείο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
