Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας μας είναι ο εκσυγχρονισμός της. Και η σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση, που έχει περιέλθει ο τόπος και βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, είναι απόρροια της παθογένειας και της φαυλότητος του πολιτικού συστήματος, που έχει εδώ και δεκαετίες εγκαθιδρυθεί στην Πατρίδα μας.
Ο Πρωθυπουργός βρίσκεται στην εξουσία από τις 5-10-2009 και όμως πρόλαβε να κάνει μέσα σε ένα διάστημα είκοσι μηνών, τον δεύτερο ανασχηματισμό, με διάρκεια ζωής των κυβερνήσεων του δέκα μηνών. Αυτό δείχνει περίτρανα μεγάλη ανεπάρκεια και ανικανότητα του πρωθυπουργού και προπαντός άγνοια, πάνω σε βασικές αρχές διοίκησης, που είναι η ικανότητα του ηγέτη, να μπορεί να επιλέγει, τους πιο ικανούς και άξιους συνεργάτες του.
Ένας υπουργός ή υφυπουργός για να μπορεί χωρίς άγχος και με άνεση να διευθύνει αποτελεσματικά ένα υπουργείο, πέραν των ικανοτήτων και του ταλέντου, θα πρέπει να έχει μπροστά του, εξασφαλισμένο ορίζοντα τετραετίας, για να μην αγχώνεται και νιώθει ανασφάλεια και προσωρινότητα, από την πρώτη ημέρα, με το σύνδρομο της αβεβαιότητας, της αντικατάστασής του.
Από τον τελευταίο ανασχηματισμό, αντί ενός μικρού και ευέλικτου κυβερνητικού σχήματος, μας προέκυψε εκ νέου, ένα πολυμελές με 42 πρόσωπα, έναντι 49 του απελθόντος, με δύο αντιπροέδρους και πολλούς αναπληρωτές υπουργούς. Κύριε πρωθυπουργέ εάν ακόμα δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι, ένα πολυμελές κυβερνητικό σχήμα, δύσκολα ελέγχεται και κατευθύνεται και ακόμα πιο δύσκολα συντονίζεται, λυπάμαι αλλά τότε κάθεστε σε λάθος καρέκλα και είστε αδιόρθωτος.
Όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης, έχουν κυβερνήσεις το πολύ 25 μελών. Σε αυτόν τον ανασχηματισμό, είδαμε με πόση ευκολία έγινε κατάργηση υπουργείων, διάσπαση υπουργείων, εσωτερική μετακίνηση υπουργών, χωρίς να λαμβάνεται καθόλου υπόψη, το κόστος και το δημόσιο χρήμα. Για παράδειγμα το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας έχει καταργηθεί και ανασυσταθεί από τη σημερινή Κυβέρνηση δύο φορές. Γιατί;
Οι αλλαγές έγιναν του στιλ «άλλαξε ο Μανωλιός γιατί έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», συνεπάγονται και νέες σπατάλες, καθώς θα προσληφθούν ή θα μετακινηθούν πλήθος συμβούλων, γραμματέων και παρατρεχάμενων, θα αλλάξουν οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς και θα δαπανηθεί πολύ χρήμα, για εκτύπωση εντύπων, για αναδιάρθρωση γραφείων, για αλλαγές στα σύμβολα, στις συνεχώς μετακινούμενες αρμοδιότητες, από υπουργείο σε υπουργείο και θα χαθεί πολύτιμος χρόνος (που είναι και αυτός χρήμα) ώσπου να προσαρμοσθεί η λειτουργία της ούτως ή άλλως βραδυκίνητης γραφειοκρατίας. Αλλάζουν συνεχώς οι ονομασίες των υπουργείων, που συνεπάγονται μεγάλη αναστάτωση στην εύρυθμη λειτουργία τους, και τεράστιο πρόσθετο κόστος και ίσως συνειδητοποιήσετε, το εύρος της σπατάλης, που θα απαιτηθεί για το νέο πολυμελές κυβερνητικό σχήμα.
Δεν είναι ανάγκη να περιμένει ο πρωθυπουργός, πότε θα κάνει σαρωτικό ή διορθωτικό ανασχηματισμό, για να αντικαταστήσει κάποιον υστερούντα υπουργό ή υφυπουργό. Αυτή είναι υποχρέωση και επιβεβλημένο καθήκον του εκάστοτε πρωθυπουργού, όταν διαπιστώσει κάποια ανεπάρκεια ή όταν βρίσκεται εκτός κλίματος του κυβερνητικού έργου και της κυβερνητικής γραμμής, πάρα ταύτα να τον αντικαθιστά. Και αυτό πιστεύω επιτάσσει μια μοντέρνα σύγχρονη και αποτελεσματική διοίκηση. Όλα τα άλλα είναι κούφια λόγια και ευχολόγια. Για παράδειγμα ο απελθών υπουργός Οικονομικών κ. Γεωργ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος στο διάστημα των είκοσι μηνών της υπουργίας του, όχι μόνον δεν κατόρθωσε να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή, αλλά απεναντίας επί των ημερών του, γιγαντώθηκε και θέριεψε. Θα έπρεπε να είχε αντικατασταθεί προ πολλού και όχι να μετακινηθεί σε άλλο υπουργείο. Μόνο και μόνο το φιάσκο των αποδείξεων και ένεκα τούτων η επιστροφή φόρου 600 εκατ. ευρώ, στους φορολογουμένους, αρκούσε να τεθεί εκτός κυβερνήσεως και όχι να παραμείνει σε αυτή, σαν να μη συνέβη τίποτα.
Για να υπάρχει συνέχεια στο Κράτος, θα πρέπει, να θεσπισθεί όπως σε όλα τα υπουργεία, να καθιερωθεί οργανική θέση μονίμων υφυπουργών ή γενικών γραμματέων, οι οποίοι θα επιλέγονται διακομματικά, για θητεία δύο +δύο ετών, από την ιεραρχία των δημοσίων υπαλλήλων ή από ειδική επετηρίδα και θα είναι τρόπον τινά αυτοί που θα αποτελούν τη συνέχεια του κράτους, θα είναι ενήμεροι επί όλων των αντικειμενικών σκοπών και βασικών επιδιώξεων των υπουργείων, χωρίς να πελαγοδρομούν οι υπουργοί, μέχρι να περάσει κάποιος εύλογος χρόνος, για να αποκτήσουν σαφή εικόνα, επί του έργου τους και γενικά της αποστολή τους.
Πιστεύω ότι μέσα από τις λίγες αυτές γραμμές προκύπτει αδήριτη ανάγκη, ότι χρειαζόμαστε πλέον ένα άλλο κράτος ακομμάτιστο, πιο ευέλικτο με μικρό αριθμό υπουργείων και υπουργών μέχρι το πολύ 25, που θα λειτουργούν με ξεκαθαρισμένες αρμοδιότητες, χωρίς αλληλοεπικαλύψεις και να μην μπορεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός με μια μονοκονδυλιά να καταργεί ή να δημιουργεί νέα υπουργεία και θέσεις υπουργών, και θα απαντά δε στις πραγματικές ανάγκες της χώρας και όχι σε κομματικούς μηχανισμούς, και σε κομματικές ισορροπίες, όπως δυστυχώς συνέβη στον τελευταίο ανασχηματισμό.
