Βρες ένα ψέμα. Βρες ένα ψέμα, πιάσ’ το απ’ το αυτί και βάλ’ το μπρος στα μάτια σου. Λάτρεψέ το σαν θεό, πρέπει να ζήσεις!
Βρες ένα ψέμα, υπάρχουν πολλά εκεί έξω. Κι αν δυσκολευτείς (αστεία λέμε τώρα), επινόησε ένα! Στην ανάγκη φτιάξε εσύ τον ψεύτικο θεό σου. Πρέπει να ζήσεις, δεν γίνεται αλλιώς!
Κάνε το παραμύθι, που διάβαζες μικρός, Βίβλο της ζωής σου. Ξεκίνα τη μέρα σου με την ανάγνωσή του, μην το παίρνεις στα χέρια σου το βράδυ! Είναι ανάγκη να ζήσεις το όνειρο στο φως της μέρας.
Βρες ένα ψέμα, στο τέλος-τέλος ακόμη και μέσα στο παραμύθι. Πες: «Οι καλοί νικάνε πάντα» ή «Εγώ είμαι ο τίμιος, ηθικός πρωταγωνιστής, που στο τέλος δικαιώνεται» ή καλύτερα το κορυφαίο «Και ζήσαν αυτοί καλά και ’μεις καλύτερα». Πρέπει με κάθε θυσία να επιβιώσεις, αυτές τις μέρες!
Βγάλε τα ροζ γυαλάκια που φόραγες μικρός απ’ το κουτί και που αφήνουν μόνο τη χαρά, την αισιοδοξία και την αφέλεια να περάσουν και ξαναφόρεσέ τα! Αν σου πουν ειρωνικά ότι είσαι έτοιμος για το γκέι παρέιντ (την παρέλαση των ομοφυλοφίλων), χαμογέλα συγκαταβατικά και απάντησε με το προκλητικό σύνθημά τους: «Φίλα με παντού»! Άλλωστε και το παραμύθι που θα διαβάζεις, θα κρύβει κι αυτό μια ιστορία αγάπης. Όχι πια δράκους, αυτούς τους έχει η πραγματική ζωή. Φτάνει.
Βρες ένα ψέμα, κάν’ το ανθοδοχείο με ψεύτικα λουλούδια και πες: «Τι όμορφα που μυρίζουν!». Δεν θα σε χλευάσει, ούτε θα σε κατηγορήσει κανείς! Μη μασάς, το ίδιο κάνουν όλοι: Ο καθένας έχει μερικά τέτοια ανθοδοχεία στο σπίτι του. Άλλος, ενώ χαρτζιλίκωσε τον εξεταστή για να πάρει την άδεια οδήγησης τα βάζει με τους άλλους οδηγούς, που «νύχτα πήραν το δίπλωμα» και με τη διαφθορά στη Διεύθυνση Συγκοινωνιών, άλλος που, ενώ έκοψε κι έραψε κλέβοντας τη διατριβή του, ξιφουλκεί εναντίον των πέτσινων πτυχίων, άλλος που κρύβοντας την περιφρόνηση για τη γυναίκα του κάτω απ’ το μουστάκι του, μοιράζει τις μπουκιές του μαζί της με το ίδιο πιρούνι. Έχει απ’ όλα ο μπαξές των ψεύτικων λουλουδιών: Έχει αυτούς που ενώ τη θεσούλα στο δημόσιο την κατέλαβαν πραξικοπηματικά με πραξικοπηματία τον κολλητό βουλευτή, κομματάρχη, πρασινοφρουρό τώρα μενόμενοι επιτίθενται εναντίον του αδηφάγου κράτους, υποστηρίζοντας τη συρρίκνωσή του, που πάντα όμως αφορά στους υπόλοιπους δημόσιους λειτουργούς και ποτέ στους ίδιους! Έχει αυτούς που την υπηρεσία, η οποία συλλέγει τους φόρους τη γράφουν με έψιλον ύψιλον, Ευφορία δηλαδή και δικαίως: Έχουν ξεκαρδιστεί τα τελευταία χρόνια μαζί της! Δεν έχουν πληρώσει φράγκο τσακιστό (το 85% των επαγγελματιών δηλώνει εισόδημα κάτω από 8.000 ευρώ το χρόνο) και εκείνη τους καλεί κι από πάνω, μέσω της περαίωσης να νομιμοποιήσουν την κλεψιά! Έχει αυτούς, που στο άκουσμα του τραγουδιού του Καζαντζίδη «Εγώ με την αξία μου και το φιλότιμό μου» ρίχνουν μαύρο δάκρυ και τρελό σάλτο στη φιγούρα μαζί, ενώ η μόνη αξία που έχουν είναι στη διαχείριση της κενοδοξίας τους, κατά την κοινωνική τους αναρρίχηση (καθόλου λίγο, είν’ αλήθεια)! Έχει, τέλος, αυτούς που κοκορεύονται ανερυθρίαστα για την οικονομική τους επιτυχία, παρόλο που κάθε ραφή στο σινιέ κουστούμι τους και κάθε τούβλο στη διώροφη βίλα τους είναι προϊόν ανομίας, εξαπάτητης και κλεψιάς!
Βρες ένα ψέμα, ένα λειτουργικό ψέμα. Ένα απ’ αυτά που θα σε βοηθήσουν να πας τη μέρα ένα βήμα παρακάτω. Σαν αυτό που λες όταν, αποφεύγοντας να κοιτάξεις τη γυναίκα σου στα μάτια, απαντάς στην αγωνιώδη ερώτησή της «Μ’ αγαπάς Γιώργο;» με ένα «Ναι, μωρό μου, φυσικά». Τέσσερις λεξούλες σε γλιτώνουν από πόλεμο και σου επιτρέπουν να φας ένα πιάτο φαγητό το μεσημέρι, λίγο το ‘χεις;
Και ως πότε θα συνεχίζεται αυτό θα μπορούσε ν’ αναρωτηθεί κάποιος; Μα ώσπου μια μέρα αναμετρηθείς με το μπόι σου, βγεις «γυμνός» στην πλατεία, πετάξεις το λευκό της αθώας περιστεράς από πάνω σου και δεν πουληθείς στη συμβία σου για ένα πιάτο μουσακά, απαντώντας με ένα ξερό «Όχι» στην γεμάτη ανασφάλεια ερώτησή της!
Μην ανησυχείς όμως, αυτή η μέρα απέχει πολύ ακόμη, γιατί έχεις χάσει από καιρό το μέτρο για να μετρήσεις το ανάστημά σου, η γύμνια σου τρομάζει πρώτα απ’ όλους εσένα τον ίδιο, το λευκό του ενδύματός σου έχει κολλήσει, έτσι πολυφορεμένο, στο ζαρωμένο δέρμα σου και τον μουσακά, να πάρει ο διάολος, τον γουστάρεις σαν τρελός! Δύσκολο να ζήσεις χωρίς αυτόν!
Βρες ένα ψέμα. Στρώσ’ το φαρδύ πλατύ στο μεσημεριανό τραπέζι μαζί με αυτά των άλλων! Άρχισε να τρως βουλιμικά με τα χέρια, το ίδιο κάνουν κι οι άλλοι ομοτράπεζοι. Έρχονται μέρες πείνας πρέπει να χορτάσεις την κοιλιά σου! Το ότι θα το πληρώσεις με επώδυνους συνεχείς εμετούς αργότερα, δεν πρέπει να σε απασχολεί. Τρώγε, τώρα!
dimpapachatz@sch.gr
