Του Γιάννη Μήτσιου, φυσικού – νομικού
Πριν από 15 περίπου χρόνια, ένα από τα θέματα Φυσικής Θετικής και Τεχνολογικής κατεύθυνσης που είχαν τεθεί στις Πανελλήνιες Εξετάσεις ήταν αρκετά δύσκολο. Από τους τότε υποψηφίους λίγοι κατάφεραν να το αντιμετωπίσουν επιτυχώς. Το θέμα αυτό έγινε αφορμή να ξεσηκωθεί ένας μεγάλος θόρυβος για σφαγή των υποψηφίων, για φωτιά και τσεκούρι και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Έγραψα τότε ένα σημείωμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τονίζοντας, τι άλλο, τα αυτονόητα: Ότι, αφού τα θέματα είναι ίδια για όλους τους υποψηφίους, δεν υπάρχει πρόβλημα αδικίας για κανέναν. Ακόμη, κάποιο από τα θέματα είναι σωστό να έχει αυξημένο βαθμό δυσκολίας για να ξεχωρίσουν οι άριστοι απ’ τους μέτριους και αυτοί απ’ τους ανεπαρκείς. Αυτό, άλλωστε επιβάλλει η αρχή της αριστείας και της αξιοκρατίας, θεμέλια της Δημοκρατίας. Το τι έγινε δεν λέγεται. Καμιά δεκαριά με πήραν τηλέφωνο για να με σκυλοβρίσουν και ένας μου έστειλε γράμμα με υβριστικό περιεχόμενο.
Εφέτος, πάλι κάποια υποερωτήματα σε κάποια θέματα Φυσικής Θετικής και Τεχνολογικής κατεύθυνσης είχαν αυξημένο βαθμό δυσκολίας ώστε ένας μόνο μικρός αριθμός υποψηφίων να ανταποκριθεί με επιτυχία. Έγινε και πάλι το σώσε.
Από διάφορες πηγές, ακόμη και από μερίδα του Τύπου, άκουγε κανένας φωνές έντονα φορτισμένες με φτηνή ψυχοπονιάρικη και λαϊκίστικη δημαγωγία: Τα καημένα τα παιδιά του λαού που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν ακριβά φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα καταδικάζονται σε αποτυχία και άλλα πολλά διάφορα, αντίγραφα της γενικότερης λαϊκίστικης και πελατειακής τακτικής που εφαρμόζουν χρόνια και χρόνια τα πολιτικά μας κόμματα. Το Υπουργείο Παιδείας, αντί να τα παραβλέψει όλα αυτά, επηρεάστηκε και υπέπεσε σε άστοχες ενέργειες και παλινωδίες.
Όλα αυτά που συνέβησαν με αφορμή τη Φυσική είναι φυσικό να προκαλούν ορισμένες απορίες: Άραγε, δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί ότι με τη στάση τους καλλιεργούν τη νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας και γίνονται ηθικοί αυτουργοί της εξηλιθίωσης και της ιδεολογικής εκπόρνευσης της νεολαίας; Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο υποψήφιος είτε πάρει 20 είτε 17 πάλι θα εισαχθεί; Δεν παραδέχονται πώς με τα αυστηρά θέματα ευνοούνται περισσότερο οι διαβασμένοι, οι άξιοι, οι ικανοί και, προπαντός, η δικαιοσύνη; Και ακόμη, δεν δέχονται ότι οι πλούσιοι δεν έχουν ανάγκη να εισαχθούν σε Ελληνικά Πανεπιστήμια; Έχουν χρήματα και όλες οι πόρτες των Πανεπιστημίων του εξωτερικού είναι ανοιχτές γι’ αυτούς. Αυτοί που λειώνουν παντελόνια διαβάζοντας και καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την επιτυχία τους είναι παιδιά αγροτών, μικροεπαγγελματιών, αστυνομικών, υπαλλήλων και άλλων μικρομεσαίων.
Επιτέλους, μπορούμε κάποτε και στην Ελλάδα να κατανοήσουμε και να κάνουμε πράξη πανάρχαιες και πανανθρώπινες παιδαγωγικές και μαθησιακές αρχές: Όταν ο Μεγαλέξανδρος ζορίστηκε από τον δάσκαλό του τον Αριστοτέλη σε κάποιο δύσκολο θέμα Φυσικής, ο Αριστοτέλης αντέδρασε λέγοντας : Θα πρέπει να ξέρεις Αλέξανδρε ότι βασιλικός (εύκολος) δρόμος για τη μάθηση δεν υπάρχει. Ο δρόμος αυτός είναι ανηφορικός, δύσκολος, δύσβατος και ίδιος για όλους, βασιλιάδες και κοινούς θνητούς. Και στο κάτω – κάτω η πνευματική τροφή, η μάθηση, η μόρφωση είναι σαν τη φυσική τροφή: Δεν μπορεί, δεν γίνεται να φάει κάποιος άλλος για σένα. Η μόρφωση είναι απόλυτα προσωποπαγής υπόθεση. Μόνος σου μαθαίνεις, κανείς δεν σε μαθαίνει.
Εν πάση περιπτώσει, αν μας ενοχλούν πολλά πράγματα γύρω μας, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, επαγγελματικά κ.λπ. θα πρέπει να δούμε σοβαρά την υπόθεση της εκπαίδευσης και της Παιδείας. Επειδή πάρα πολλά από αυτά, αν όχι όλα, είναι θέμα Παιδείας.
