Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Οδεύουμε προς δύσκολες ημέρες μέχρι τις εκλογές όπου όλα θα κριθούν στη λεπτομέρεια και συγκεκριμένα σε λέξεις όπως αναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση, καταγγελία ή ακύρωση του μνημονίου, λέξεις και εκφράσεις που τόσο μπέρδεψαν τον κόσμο το τελευταίο χρονικό διάστημα. Οι λέξεις αυτές όμως είναι που κάνουν τη διαφορά στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση μαζί με το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» που φαίνεται να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και των ξένων εμπειρογνωμόνων.
Οι συσπειρώσεις στα κόμματα είναι σε οριακό σημείο και οι διαβουλεύσεις έχουν πάρει φωτιά, αφού κανείς δεν είναι σίγουρος για την πρωτιά και οι στοχοποιήσεις στα κόμματα έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας αναφορικά με τις μεταγραφές στελεχών. Έτσι η ΝΔ ενισχύεται από τον ΛΑΟΣ, που πάραυτα επιμένει σε αυτόνομη κάθοδο, το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια ανοιχτή δεξαμενή που προμηθεύει ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ, ενώ τα άλλα κόμματα προσπαθούν να αποφύγουν το κόστος της πόλωσης.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν αυτά, στην Ευρώπη συνεχίζονται οι δηλώσεις για την τύχη της χώρας μας. Πρόκειται ουσιαστικά για αναθέματα κατά της Ελλάδας στη χειρότερη περίπτωση, ή για ουδέτερες απόψεις στην καλύτερη περίπτωση. Όμως εδώ κανείς δεν ακούει το παραμικρό και ξεσηκώνονται μόνο σε δηλώσεις τύπου Λαγκάρντ που θίγουν ευθέως πολλά κοινωνικά στρώματα. Μας πιάνει η πατριωτική ευαισθησία και το θίξιμο από τις δηλώσεις κατά του συστήματος φοροδιαφυγής όπου ναι μεν άλλοι δημιούργησαν, εμείς όμως το συντηρήσαμε και το ανεχτήκαμε. Ασφαλώς και τέτοιες δηλώσεις δεν αρμόζουν στην εκτελεστική διευθύντρια του ΔΝΤ, όμως κάπου και εμείς είχαμε το ακαταλόγιστο από ένα σημείο και μετά.
Λίγες εβδομάδες πριν από τις νέες εκλογές και το κλίμα φορτίζεται επικίνδυνα από τις εκάστοτε συσπειρώσεις, που δημιουργούν καινούργια δεδομένα. Οι διαφορές, βάσει των δημοσκοπήσεων, είναι μικρές και όλοι όσοι ενδιαφέρονται άμεσα, αγωνιούν στο έπακρο. «Στις 6 Μαΐου ψηφίστηκε το κάθε κόμμα, με βάση τις παραστάσεις εκείνης της περιόδου, κυριάρχησε η οργή, ο θυμός, η απόρριψη. Τώρα ήρθε η ώρα μιας θετικής, πιο ψύχραιμης ψήφου. Ψήφος στο ΠΑΣΟΚ σημαίνει ισχυρή εντολή αναθεώρησης των δυσμενών όρων της σύμβασης και διεκδίκησης, για την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, με τη στήριξη των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών», δηλώνει με παρρησία ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στην προσπάθειά του να παρουσιάσει μια άλλη εικόνα του ΠΑΣΟΚ μέχρι τις 17 Ιούνη. Και η απορία είναι εύλογη: όταν έπεφταν οι υπογραφές, πού βρισκόταν η περίφημη «αναθεώρηση» των δυσμενών όρων του μνημονίου; Από πού και ως πού κάποιες εκλογές χαρακτηρίζονται από τάσεις εκτόνωσης, και κάποιες άλλες από ώριμη και ψύχραιμη σκέψη; Ας μην κοροϊδεύουμε τους ψηφοφόρους με παρόμοια πολιτικά τερτίπια. Και προπαντός να μην θέτουμε άλλα ψευτοδιλήμματα που περιπλέκουν την εκλογική αναμέτρηση.
Από την άλλη, βέβαια, και αυτοί της ΝΔ ας κατεβάσουν τους τόνους προς όλες τις κατευθύνσεις αφού από την αντιμνημονιακή στάση, μεταπήδησαν στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», έτσι απλά και σύντομα, χωρίς πολλές εξηγήσεις. Οι τόνοι όμως θα πρέπει να πέσουν και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που από ένα σημείο και μετά ξέφυγε αναφορικά με τις αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις των στελεχών του.
Τα νέα διλήμματα τύπου «ευρώ ή δραχμή» είναι, τεχνητά και δηλωτικά του αδιεξόδου των πολιτικών επιχειρημάτων. Η επιζητούμενη ανάπτυξη στη χώρα δεν είναι παρά μακρινό όνειρο, τη στιγμή που επικρατούν παρόμοιες λογικές και επιχειρήματα. Δεν απομένουν παρά λίγες ημέρες μέχρι τη νέα εκλογική αναμέτρηση. Ο τόπος πρέπει σε κάθε περίπτωση να κυβερνηθεί, όχι τόσο διότι έτσι είθισται στα δημοκρατικά καθεστώτα, όσο γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να δρομολογηθούν σημαντικές αποφάσεις για την ανάπτυξη.
Την ίδια στιγμή που η ανεργία καλπάζει πέρα από το 20% και οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη, θα πρέπει πολύ απλά να παρθούν κάποιες αποφάσεις για το μέλλον του τόπου. Σε αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση τα διλήμματα «ευρώ ή δραχμή», ούτε κανείς γίνεται πειστικός όταν δεν αποκαλύπτει τον πυρήνα του προβλήματος, τις βασικές αιτίες που η χώρα έφτασε σε αυτό το σημείο. Χρειάζεται λοιπόν μια κυβέρνηση που θα βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, και δεν θα λειτουργεί μόνο υπό τις προσταγές της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
Από την άλλη, βέβαια, οποιαδήποτε συζήτηση για έξοδο από την ευρωζώνη δεν είναι παρά καταστροφική. Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός και η παραμονή στο ευρώ, έχει ήδη αποφασιστεί από την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών στις εκλογές του Μαΐου. Απομένει μονάχα η συνεννόηση για δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ. Μια κυβέρνηση συμπαγής και όσο το δυνατόν αποφασισμένη να φέρει σε αίσιο πέρας την υπόθεση του μνημονίου είτε αναθεωρώντας το, είτε δρομολογώντας τη βαθμιαία απαγκίστρωση της χώρας από αυτό και τους απεχθείς και δυσβάσταχτους όρους του. Αφού φυσικά προηγουμένως, λέξεις όπως αποδοχή ή καταγγελία του θα έχουν, κατά τη γνώμη μου, απαλειφθεί. Μια κυβέρνηση, με λίγα λόγια, που θα έχει βρει το σύνθημα για μια νέα αρχή, απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
