Του Αποστόλου Παπαπαρίση
Οι εκλογές διενεργήθηκαν, ο ελληνικός λαός μίλησε καθαρά και ξάστερα με την ψήφο του, έστειλε στα κόμματα, παλαιά και νέα, ισχυρό και μη επιδεχόμενο παρερμηνείας, μήνυμα. «Όχι στις μονοκομματικές κυβερνήσεις, ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ», αλλά κυβέρνηση δεν είδαμε. Το τραγελαφικό των διερευνητικών εντολών ήταν ότι τα κόμματα που ευθύνονται περισσότερο για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας και τη μιζέρια των Ελλήνων πολιτών, είχαν την πιο υπεύθυνη θέση. Πρότειναν κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ή Ειδικού Σκοπού (τι σημασία έχουν τα ονόματα;), με συμμετοχή ή μη, με ανοχή, χωρίς όρους και προκαταλήψεις. Δυστυχώς τα υπόλοιπα κόμματα, παλαιά και... γενόσημα, έθεταν όρους συνεργασίας για σχηματισμό κυβέρνησης. Η ΔΗΜΑΡ μόνο αν συμμετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ μόνο δικιά τους, ο ΣΥΡΙΖΑ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε και το ΚΚΕ σταθερό στις απόψεις του, με κανέναν. Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι ο λαός αποφάσισε τι δεν θέλει αλλά... δεν αποφάσισε τι θέλει. Και η Ελλάδα προς τη... δόξα τραβά.
Εκλογές και πάλι, λοιπόν. Και η ερώτηση που πλανάται στα χείλη του κάθε πικραμένου Έλληνα, δεν είναι άλλη από το τι θα ψηφίσει την 17η Ιουνίου 2012. Υπέρ ή κατά του μνημονίου; Αν η ερώτηση που έπρεπε να απαντηθεί ήταν μόνον αυτή, το αποτέλεσμα των εκλογών θα το ξέραμε από σήμερα. Υπάρχει άραγε έστω και ένας Έλληνας που να του αρέσει το μνημόνιο, που δεν έφερε τίποτε άλλο παρά ανεργία, λουκέτα, υπέρογκη φορολογία και μειώσεις μισθών και συντάξεων; Κατάργηση, ακύρωση, μονομερής καταγγελία λοιπόν ή επαναδιαπραγμάτευση, αναθεώρηση, χαλάρωση, βελτίωση των όρων του μνημονίου; Ποιος μας λέει αλήθεια και ποιος ψέματα; Άκουγα έναν αρχηγό κόμματος σε μια πρωινή εκπομπή να υποστηρίζει ότι η Γερμανία μας δανείζει με επιτόκιο περίπου 3% και αυτή δανείζεται με 1,4% κερδίζοντας υπέρογκα ποσά. Ναι αυτό είναι αλήθεια, αλλά η μισή αλήθεια. Η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, κ.λπ., δανείζονται με 5 και με 6% χάνοντας διπλά και τρίδιπλα. Επίσης απέκρυβε τεχνηέντως ότι αν η Ελλάδα δανειζόταν απευθείας από τις αγορές μεγάλα ποσά το επιτόκιο θα ήταν κοντά στο 20%. Σε αυτές τις εκλογές πρέπει να πάρουμε επίσης θέση αν η κοινωνία μας αντέχει κι άλλους λαθρομετανάστες. Ωρύονται μερικοί «πατριώτες της τσέπης» που από τη μια υποστηρίζουν ότι το μνημόνιο μας οδηγεί στη μείωση της εθνικής μας κυριαρχίας και από την άλλη ψηφίζουν κόμματα που διαμαρτύρονται για τη μη αναγνώριση από τον Άρειο Πάγο της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης ή που υποστηρίζουν την αυτοδιάθεση των Σκοπιανών να ονομάσουν τη χώρα τους Μακεδονία. Άλλοι πάλι θρησκευόμενοι άνθρωποι, που η εκκλησία είναι το δεύτερο τους σπίτι, ψηφίζουν κόμματα που θέλουν να μη διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία ή που είναι υπέρ της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου. Βρε, μπας και μας ψεκάζουν ή είμαστε τόσο ανενημέρωτοι και τρώμε αμάσητα ότι μας σερβίρουν τα οικονομικά -και όχι μόνο- συμφέροντα των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας;
