Του Κων. Τσιρονίκου
Μέχρι πρότινος η εξουσία ήταν θέλγητρο, γοητεία, τιμή και δόξα για όποιον την κατακτούσε. Σήμερα κανένα πολιτικό πρόσωπο ή κόμμα δεν επιθυμεί να αναλάβει κυβερνητική ευθύνη. Αυταπόδεικτη μαρτυρία αποτελούν τα πολιτικά δρώμενα στον τόπο μας, όπου το εφτακομματικό μόρφωμα που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου δεν μπόρεσε να δώσει κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η χώρα να οδηγείται προς νέα εκλογική αναμέτρηση.
Ο λόγος: η δραματική οικονομική κατάσταση της χώρας η οποία προεξοφλεί την αποτυχία τους. Αυτή που θα δημιουργήσει το πολιτικό κόστος, τη φθορά, την αποδοκιμασία και ενδεχομένως την εξαφάνισή τους από την πολιτική σκηνή του τόπου.
Στην αντιπολίτευση τα πράγματα είναι καλά. Γι΄ αυτό και την ορέγονται πολλοί! Εκ του ασφαλούς ασκείς την αυστηρή σου κριτική και το μαγαζάκι σου, δηλαδή το κόμμα σου πάει καλά. Μεγαλώνει όλο και περισσότερο.
Γίνεται μαγαζί και σιγά – σιγά σούπερ μάρκετ. Όπου πουλά σε φθηνή τιμή τα ανεκπλήρωτα σχέδια και παραδεισένια προγράμματα. Αυτά που κατά τη γνώμη τους, όταν έλθουν στην εξουσία. «Ποιος ξέρει πότε;» θα σώσουν την πατρίδα.
Επομένως, η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολη. Τόση που δημιουργεί το φοβικό σύνδρομο της αποτυχίας σ’ όποιον το επιχειρήσει. Απαιτεί τόλμη και γενναιότητα μεγάλη. Ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία. Γι΄ αυτό και την αποφεύγουν όλοι «σαν το διάβολο με το λιβάνι». Έτσι, εκείνος που θέλει πολιτικά να περπατά στα σίγουρα εφαρμόζει την κλασική συνταγή: Κάτσε βρε αδελφέ στ’ αυγά σου και άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα. Γιατί να θέσω σε κίνδυνο αυτά που έχω; Γιατί να μικρύνω το κομματικό μου μαγαζί; Βλάκας είμαι; Κάτσε, επομένως, στη θέση σου και κάνε, εκ του ασφαλούς, την Πυθία εφαρμόζοντας την τρομοκρατική μέθοδο, ότι όλα θα πάνε κατά διαβόλου.
Για να μην φτάσουμε, λοιπόν, στα έσχατα, ας έλθουν γρήγορα στην εξουσία τα κόμματα και οι πολιτικοί εκείνοι, οι οποίοι όπως ευαγγελίζονται έχουν σχέδια λυτρωτικά για το λαό μας. Ικανά να βγάλουν τη χώρα απ’ την κρίση και να την οδηγήσουν στην αντίπερα όχθη της ευημερίας και της προόδου. Αυτό είναι το θέλημα και ο διακαής πόθος του απελπισμένου. Του αδικημένου που θέλει να σωθεί από τη γάγγραινα της φτώχειας και της δυστυχίας. Για να έχουν μέλλον τα παιδιά του. Μέσα σ’ ένα κόσμο που διαρκώς χτυπιέται απ’ το κακό και τ’ άδικο. Ελάτε λοιπόν και θα σας στηρίξουμε όλοι. Γιατί αυτό είναι και το μήνυμα των περασμένων εκλογών.
Η απάντηση όμως των πρόσφατων κομματικών διαβουλεύσεων υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν όχι στη συνεργασία και στην εθνική συνεννόηση. Όχι στη σύνθεση μιας πολυκομματικής κυβέρνησης, η οποία θα αποτελούσε ασπίδα και δυνατή γροθιά στα παρανοϊκά και αδίστακτα κελεύσματα των τοκογλύφων δανειστών μας. Αυτό το όχι ήταν συνισταμένη διαφορετικών απόψεων. Σ’ αυτό το αλαλούμ των συνεδριάσεων: ο ένας έλεγε ότι δεν μπορώ να κυβερνήσω, γιατί δεν έχω την πλειοψηφία. Με τους άλλους... αρνούμαι να συμπράξω, γιατί είναι προσβεβλημένοι από τη μολυσματική ασθένεια του μνημονίου. Άλλοι ξεκαθάριζαν τα πράγματα απ’ την αρχή λέγοντας: Κάντε ό,τι θέλετε εμείς δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε... Μια άλλη περίπτωση ήταν αυτή που υποστήριζε, ότι για τη συμμετοχή τους σε ένα κυβερνητικό σχήμα θέλουν αυτό να έχει οικουμενικό χαρακτήρα... Και αφού οι άλλοι δεν το θέλουν; Πρέπει να μείνουμε έτσι; Ακυβέρνητοι; Βορά των αρπακτικών της Ε.Ε. και του διεθνούς νομισματικού ταμείου;
Μα, κύριοι συνέλθετε και αφήστε τους κομματικούς σας φόβους. Μην κάνετε σαν τη νοικοκυρά εκείνη που «όλη μέρα κοσκινίζει, γιατί δε θέλει να ζυμώσει». Αυτό πράξατε κι εσείς με τις πρόσφατες απανωτές συνεδριάσεις σας. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι δεν θέλατε να σχηματίσετε κυβέρνηση. Διαβάστε λιγάκι το μήνυμα των εκλογών της 6η Μαΐου; Νομίζω ότι σας υποδεικνύει καθαρά τον πολυκομματικό τρόπο διακυβέρνησης.
Δυστυχώς, όμως, εσείς δεν σκέφτεστε έτσι. Κοιτάτε μόνον το πολιτικό σας μέλλον. Και αυτό με τις σημερινές πολύ δύσκολες συνθήκες εξυπηρετείται, κατά τη γνώμη σας, καλύτερα από τη θέση της ανευθυνότητας που ορίζει ο χώρος της αντιπολίτευσης.
Αυτό που κάνετε δεν είναι τόλμη. Είναι φόβος που δημιουργεί η φθορά της εξουσίας, τώρα που η πατρίδα κινδυνεύει. Για να τον αποβάλλετε στοιχιθείτε όλοι στην πλευρά της συλλογικής διακυβέρνησης. Που υπήρξε και λαϊκή υπόδειξη των περασμένων εκλογών. Η οποία πιστεύω θα είναι η ίδια και στην αναμέτρηση που έρχεται. Επιτέλους, ακούστε και διαβάστε λίγο τη φωνή και τη σκέψη του λαού μας. Υλοποιήστε την επιθυμία του και την ελπίδα. Γιατί αρκετά υπέφερε από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, οι οποίες του στέρησαν το μέλλον των παιδιών του, τα όνειρά τους, τις προσδοκίες τους.
Σταματήστε, επιτέλους, με τις κομματικές σας επιλογές και ιδιοτέλειες να καταστρέφετε τη χώρα. Συνεργασθείτε για να ξαναβρεί η πατρίδα μας την παλιά της αίγλη και δόξα. Αυτό όμως για να το κάνετε πρέπει να αποβάλλετε τον φόβο της εξουσίας. Το φόβο της αποτυχίας...
Είναι λυπηρό, αλλά αυτή η πολυπόθητη για το λαό συνεργασία δεν γίνεται σήμερα. Δεν ξέρω, αν θα γίνει και αύριο με τις εκλογές που έρχονται. Που κατά τη γνώμη μου δεν θ’ αλλάξει τίποτα, γιατί οι πολιτικοί μας δεν θέλουν να συνεργασθούν. Φοβούνται το πολιτικό κόστος και τη μείωση της κομματικής τους πελατείας.
Ας, αφήσουν πια αυτήν την υποκριτική συμπεριφορά και ας υπακούσουν στο πρόσταγμα του λαού. Για να δούμε εμπράκτως, τις κυβερνητικές ικανότητες όλων και όχι κάποιοι εκ του ασφαλούς, να παριστάνουν τους μελλοντολόγους τρομοκρατώντας τον κοσμάκη.
Ελάτε λοιπόν και μη σας τρομάζει η εξουσία. Ελάτε για να σωθεί η Πατρίδα.
