Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Μην φοβάσαι την κατάθλιψη. Καμιά κατάθλιψη δεν μπορεί να σου κάνει τίποτε, αν δεν συνεργαστείς μαζί της. Δεν πρέπει να φοβάσαι την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη πρέπει να φοβάται εσένα.
Γιατί ενώ εσύ υπάρχεις και μπορείς να βάλεις χαρά και στο παραμικρό πράγμα, η κατάθλιψη δεν υπάρχει και δεν μπορεί να κάνει τίποτε αν δεν συνεργαστείς μαζί της.
Η κατάθλιψη δεν είναι ένα αίσθημα που υπάρχει χωρίς τη θέλησή σου. Είναι έλλειψη αισθήματος. Δεν θα υπήρχε, αν εσύ δεν συνεργαζόσουν μαζί της. Κατάθλιψη είναι η έλλειψη χαράς παντού, η γενική έλλειψη χαράς. Όπως το μαύρο ή το γκρίζο δεν είναι χρώματα, είναι έλλειψη χρωμάτων, γενική έλλειψη χρωμάτων. Κατάθλιψη δεν είναι κάποιο αίσθημα λύπης που υπάρχει ανεξάρτητο από τη θέλησή σου. Είναι η γενική έλλειψη χαράς, το να μη σου δίνει χαρά κανένα πράγμα. Να ξυπνάς το πρωί και να φοβάσαι να ζήσεις. Ο στάρετς Σεραφείμ του Σαρώφ έλεγε πως δεν προσπαθούμε να αποφύγουμε τη λύπη. Μέσα απ΄ τη λύπη ευλογούμε τη ζωή.
Ο διάσημος Ρώσος συγγραφέας Αλέξανδρος Σολτζενίσκιν, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ και έγκλειστος στα φριχτά σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης είπε ότι πέρασε οριστικά η καταπίεση της ψυχής και ευλόγησε τη φυλακή!
Αν η κατάθλιψη εξαρτάται από μας, γιατί αφήνουμε να μας πιάνει κατάθλιψη; Αν μπορούμε να τιμωρούμε ή να μην τιμωρούμε τον εαυτό μας, γιατί διαλέγουμε να τον τιμωρούμε;
Το ίδιο συμβαίνει με την εχθρότητα που νιώθουμε για κάποιον. Η εχθρότητα δεν υπάρχει αυτή καθ΄ εαυτή. Δεν είναι κάποια ιδιότητα των πραγμάτων. Αν εμείς επιλέγουμε να είμαστε εχθρικοί ή φιλικοί με κάποιον γιατί επιλέγουμε να είμαστε εχθρικοί; Η εχθρότητα είναι απλώς η απουσία της αγάπης. Εξαρτάται από μας. Αν δεν συνεργαστούμε με την εχθρότητα, η εχθρότητα δεν υπάρχει. Θα μπορούσαμε κάποτε να αποφασίσουμε να επιλέγουμε να νιώθουμε ωραία. Γιατί δεν το κάνουμε;
Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι η κατάθλιψη δεν μπορεί να σου κάνει τίποτε, αν δεν συνεργαστείς μαζί της. Από σένα εξαρτάται αν θα εγκαταλείψεις τον εαυτό σου σ΄ ένα κόσμο χωρίς χρώματα, ή αν βάλεις σ΄ αυτόν τον γκρίζο και άχαρο κόσμο, χρώματα.
Το ίδιο ισχύει με το νόημα στη ζωή μας. Από μας εξαρτάται αν συνεργαστούμε με το είδος της ζωής που δεν έχει νόημα ή αν βάλουμε νόημα εκεί όπου δεν υπάρχει. Η κατάθλιψη είναι απουσία της χαράς. Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα που μπορείς να βάλεις χαρά για να βρεις χαρά, αν εσύ ο ίδιος δεν συνεργαστείς με την κατάθλιψη, τη γενική έλλειψη χαράς.
Σου μιλώ για τη δύναμη που ανακαλύπτουμε μέσα μας ύστερα από τη μακρά πορεία μας με οδηγό την Εκκλησία, τους πνευματικούς γέροντες, την καθημερινή ανάγνωση του Ευαγγελίου και την Ευχή. Σου μιλώ για την κατάθλιψη που αχρηστεύει σωματικά, ψυχικά και πνευματικά τον άνθρωπο που αβοήθητος παραδίδεται σ΄ αυτήν.
Φαντάσου έναν κόσμο απ΄ τον οποίο λείπει κάθε χαρά. Ένα απέραντο γκρίζο τοπίο ατέλειωτης λύπης. Σ΄ αυτόν τον κόσμο φυτοζωεί αβοήθητος ο νέος ή ο γέρος που υποφέρει απ΄ την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη του στέρησε όλα του τα ηθικά εφόδια με τα οποία ο Θεός εφοδιάζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο όχι χωρίς τη θέληση του ίδιου του πάσχοντος. Ο Θεός έβαλε τα πνευματικά εφόδια βαθιά μέσα στην καρδιά του εκεί όπου δεν μπορεί να εισέλθει κανείς αν δεν του το επιτρέψουμε. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι απαραβίαστη. Κανείς δεν γίνεται δούλος αν δεν το θελήσει ο ίδιος.
Το Ευαγγέλιο λέει πως ο άνθρωπος είναι ναός του Θεού.Ο προορισμός του ανθρώπου είναι η λατρεία του Θεού. Η ανιδιοτελής λατρεία του Θεού θεραπεύει την ανία και την αυτολύπη που οδηγεί στην κατάθλιψη. Ιδίως τώρα που τόσοι νέοι καταδικάζονται στην ανεργία. Θα θεραπευθούν αναζητώντας τη χαμένη ενότητα, το νόημα και τη χαρά της ζωής, στην αγάπη τους για τον γλυκύτατο Ιησού.
Με αυτό το αίσθημα της αγάπης του Θεού είναι γραμμένοι οι στίχοι που παραθέτουμε εδώ από τον 91ο ψαλμό του Δαβίδ:
Αγαθόν το εξομολογείσθαι τω Κυρίω
Και ψάλλειν τω ονόματί σου, ύψιστε,
Του αναγγέλλειν το πρωί το έλεός σου
Και την αλήθειάν σου κατά νύκτα (...)
Ότι εύφρανάς με, Κύριε, εν τοις ποιήμασί σου,
Και εν τοις έργοις των χειρών σου αγαλιάσσομαι.
(Ευχάριστο και ωφέλιμο είναι σε μένα να δοξάζω σε τον Κύριον και να υμνολογώ το όνομά σου, ω Ύψιστε. Να διαλαλώ ημέρα και νύχτα την ευσπλαχνία σου και τη φιλαλήθειά σου. Διότι συ, Κύριε, μου δίνεις χαρά, με γεμίζεις αγαλλίαση με τα θαυμαστά έργα των χειρών σου.)
