Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Στην Ορθοδοξία ο άνθρωπος χάρις στην Ανάσταση λογίζεται αληθινά ελεύθερος, νικά το βασίλειο του σκότους, εξαγιάζεται με το πολιτιστικό έργο που αυτή του εμπνέει και αναδεικνύεται στη σκέψη και την πράξη σαν υπέρτατη αξία στον κόσμο. Γίνεται έτσι ο Πασχάλιος Άνθρωπος. Η Ελληνορθόδοξη πίστη και παράδοση αυτόν τον άνθρωπο θέλουν να δημιουργήσουν με τις εξαγνισμένες μορφές των Αγίων και των Μαρτύρων, αποκτώντας πλήρη παγκοσμιότητα, γιατί ο Χριστός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Μόνον αν ο Χριστιανός βιώσει το δράμα του Γολγοθά συμμετέχοντας και ο ίδιος στο θείο δράμα, θα οικειωθεί κατόπιν και το αληθινό μήνυμα της Ανάστασης. Το Πάσχα για τους πιστούς, η λαμπροφόρα αυτή γιορτή, σηματοδοτεί την Ανάσταση των ελπίδων και την απαρχή μιας καινούριας γιορτής. Η πίστη όμως στην Ανάσταση του Χριστού, διώχνει το φόβο και την αγωνία για το αύριο, απαλλάσσει από την πνευματική νάρκη, καλεί σώμα και ψυχή σε εγρήγορση, θεμελιώνει την αξία στην προσωπικότητα και οδηγεί μ’ αλάθευτη πυξίδα τον άνθρωπο στον αληθινό προορισμό του. Με το εγερτήριο σάλπισμα της Πασχαλιάς πνέει η ζωογόνος αύρα της ζωής, του θάρρους και της ελπίδας. Το γλυκύτατο φως της Ανάστασης σκορπίζει τις λαμπρές ακτίνες του θείου φωτός στις πονεμένες καρδιές και τις καθοδηγεί στον δρόμο της ζωής. Η Ανάσταση είναι μια αιώνια διακήρυξη αισιοδοξίας. Ο Θεός, ο Αναστάς Κύριος, έρχεται ως λυτρωτής προσφέροντας στους λυτρωμένους «άνεσιν, αγαλλίαμα και ευφροσύνην». Η ελληνική Λαμπρή έχει το δικό της ξεχωριστό νόημα και χρώμα. Γιορτάζεται στον ωραιότερο μήνα της χρονιάς, τον ολόξανθο Απρίλη. Τότε που η φύση ανασταίνεται μαζί με τον Χριστό.
Ο τόπος ευωδιάζει από τα μύρα της άνοιξης και ο ουρανός γεμίζει από τις υμνωδίες των φτερωτών ψαλτών. Η Ανάσταση του Χριστού για το σκλαβωμένο Έλληνα συμβόλιζε και τη δική του ανάσταση και την απαλλαγή από τα βαριά δεσμά της επάρατης δουλείας. Για τον λόγο αυτό οι Έλληνες δίνουν ένα ιδιαίτερο νόημα και περιεχόμενο στην Ανάσταση. Δεν την πιστεύουν μόνον σαν μήνυμα σωτηρίας αλλά και σαν ένα αξεχώριστο κομμάτι της ζωής τους. Τη στόλισαν με ύμνους πανηγυρικούς, την περιέβαλαν με ήθη και έθιμα και την έκαναν ένα γεγονός γεμάτο φως, χαρά και ζωή. Μέσα στη μέθη της χαράς ο καλός χριστιανός όμως δεν ξεχνά και τον πλησίον του θυμάται πάντα το «πλούσιοι και πτωχοί ευφράνθητε σήμερον, η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες» και δείχνει έμπρακτα την αγάπη του προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό του. Τότε θα ζήσουν με πραγματικό ρίγος και ψυχική ανάταση το «Χριστός Ανέστη» και θα αισθανθούν πραγματικά ότι το μέγα θαύμα της Ανάστασης μαγεύει όλη την πλάση, σκορπίζει χαρά και χαϊδεύει στοργικά τα πονεμένα στήθη. Το αληθινό φως της Ανάστασης φτάνει ως τα βάθη της ψυχής και σκορπίζει το σκοτάδι της κακίας και του μίσους. Η δικαιοσύνη θρονιάζεται στις καρδιές των πιστών και στολίζει τον κόσμο με την αληθινή ομορφιά που μόνο ο Χριστός χαρίζει. Στην καταστάλιστη ελληνική φύση αντηχεί χαρμόσυνα ο αναστάσιμος ψαλμός κι αντιλαλεί ο ύμνος του πέρα ως πέρα.
Ολες οι αγκαλιές ανοίγουν στοργικά και η Αγάπη βασιλεύει παντού. Γι’ αυτή τη ζωοδότρα αναστάσιμη αγάπη ο ποιητής με δέος απέναντί της, θα μας πει: «Αδερφέ, καινούργια μέρα σήμερα! Μέρα χαράς και λύτρωσης! Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός αναστήθηκε! Για να αναστήσει τον πεσμένο άνθρωπο... Ολους εμάς, αδελφέ μου! Όρθωσε το ανάστημά σου απ’ τα βάρη της αμαρτίας. Αυτές ξεπλύθηκαν με το αίμα του Δικαίου! Ξέχνα τον εφιάλτη της κόλασης! Τώρα η πόρτα του Παραδείσου άνοιξε και μας περιμένει. Ας ξεχάσουμε την καταπίεση των τρανών της γης, την προδοσία, την αδικία, το μίσος και τη σκλαβιά. Προχώρα, αδελφέ μου, στο δρόμο της Αγάπης, της Καλοσύνης και της Δικαιοσύνης, που πρώτος βάδισε Εκείνος, ο Λυτρωτής μας. Ας σαλπίσει η καρδιά σου το θούριο της νίκης. Της νίκης του φωτός ενάντια στο σκότος, της ζωής ενάντια στον θάνατο. Ας χαρούμε, αδελφέ μου, την Αναστάσιμη Αγάπη!».
Χριστός Ανέστη – Χρόνια πολλά.
