Του Γιώργου Ζιαζιά
Κατά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο εθνικός πλούτος της Ελλάδας είχε τελείως καταστραφεί και ο ελληνικός λαός είχε χάσει το ηθικό του. Η χώρα, όπως και σήμερα, αντιμετώπιζε υλική και ηθική κρίση. Η βιομηχανία, συγκοινωνία, εμπόριο κ.λπ. είχαν σχεδόν τελείως νεκρωθεί. Καταστρεπτικός πληθωρισμός είχε εξατμίσει όλες τις καταθέσεις και γενικά επικρατούσε φόβος, πείνα και εξαθλίωση. Χιλιάδες Έλληνες στερούνταν μέσων συντήρησης και το χειρότερο, στις αρχές του 1947 φάνηκε ότι η Ελλάδα ήταν αδύνατον να παραμείνει ελεύθερο κράτος ή να ανορθωθεί χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Η βοήθεια προς την Ελλάδα άρχισε από τη 12η Μαρτίου 1947, όταν ο πρόεδρος των Η.Π.Α., Χάρι Τρούμαν, έθεσε τις βάσεις νέας εξωτερικής πολιτικής, της γνωστής ως Δόγμα Τρούμαν, η οποία προέβλεπε την παροχή στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, η οποία άρχισε να λειτουργεί από τον Ιούλιο του 1947.
Σύντομα ακολούθησαν και άλλα γεγονότα, τον Ιούνιο δε του 1947 ο υπουργός των Εξωτερικών, Τζορτζ Μάρσαλ, ανήγγειλε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συμβάλλουν ενεργά στην ανόρθωση της Ευρώπης, η ανόρθωση δε αυτή ονομάστηκε Σχέδιο Μάρσαλ.
Με το Σχέδιο αυτό, η εθνική ανακούφιση στην Ελλάδα υπήρξε αμέσως, αφού παρεσχέθη στην Ελλάδα ουσιώδης στρατιωτική και οικονομική βοήθεια. Η αμερικανική αποστολή προς παροχή βοήθειας, η ΑΜΑΓΚ, όπως την θυμούμεθα εμείς οι παλιοί, άρχισε αμέσως να λειτουργεί, με την αντικατάσταση δε της ΑΜΑΓΚ από την αποστολή Διοίκησης Οικονομικής Συνεργασίας, άρχισε να λειτουργεί αμέσως.
Το αμερικανικό πρόγραμμα επεκτάθηκε σχεδόν εις όλους τους τομείς της οικονομικής ζωής της Ελλάδας και συνέβαλε στην αποκατάσταση των οδών, λιμένων, των κτιρίων που καταστράφηκαν, λόγω πολεμικής δράσης, στην αναζωογόνηση της βιομηχανίας, στη βελτίωση της δημόσιας υγείας εις ολόκληρη τη χώρα, στην εισαγωγή τεράστιων ποσοτήτων διά τις ανάγκες των συμμοροπλήκτων, όπως τους έλεγαν τότε, όπως και ειδών ένδυσης, στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής και στις προσπάθειες που καταβάλλονταν σε πλήθος άλλους τομείς.
Με το πρόγραμμα, επίσης, αυτό της αμερικανικής βοήθειας και με σκληρή δουλειά ξαναχτίστηκαν χωριά που είχε ερημώσει ο πόλεμος, πολλές οικογένειες, ιδίως αγροτικές, απέκτησαν στέγη, αποκαταστάθηκε ο Ισθμός της Κορίνθου, που είχε ανατιναχθεί από τους Γερμανούς, όπως και πολλές γέφυρες και γενικά η Ελλάδα άρχισε να προχωρεί τότε προς ένα καλύτερο και λαμπρότερο μέλλον.
Εκείνα, λοιπόν, τα επάρατα χρόνια, εκείνα τα χρόνια που η κατάσταση ήταν όμοια με τα βασανιστικά και σημερινά, μας έσωσε το Σχέδιο Μάρσαλ. Σήμερα ποιος θα μας σώσει; Λέτε να βοηθήσει ο Θεός και να ευρεθεί κανένα Ευρωμάρσαλ; Γιατί με τα προγράμματα των σημερινών δύο μνημονίων, σ’ αυτήν την κρίσιμη εποχή, αμφιβάλλω αν θα μπορέσουν να μας σώσουν και δεν θα έχουμε στο μέλλον κοινωνικές διαταραχές, γιατί άμα πεινάσει ο άνθρωπος, γίνεται το πιο άγριο θηρίο.
