Αγαπητοί συμπατριώτες, αν ανατρέξουμε στο άμεσο παρελθόν, όχι πολύ μακριά, ας πούμε προ 2 ετών περίπου και κάτι και συγκρίνουμε τις τότε επικρατούσε καταστάσεις εν γένει, στη λεκάνη της Μεσογείου, ειδικότερα στα κεντρικά και παράκτια κράτη της Ευρώπης προς τη Μεσόγειο, με τις σημερινές, είναι πλέον ολοφάνερο, ότι ο σχεδιασμός της ανακατάταξης μιας καλά μεθοδευμένης γεωπολιτικής αλλαγής…» στο διεθνές πεδίον είναι βεβαιότατος… χωρίς καμία αμφιβολία - δυστυχώς - για τους φιλήσυχους λαούς, για τους φιλήσυχους και απλούς πολίτες της κάθε χώρας, που θέλουν μια ήρεμη και ήσυχη ζωή, με τα στοιχειώδη, ήτοι βασικά αγαθά, δικαιοσύνη, ευημερία, πολιτισμό και ελευθερία…
Αυτά τα στρώματα των κοινωνιών, θέλουν να ισοπεδώσουν και να εξαθλιώσουν, στον βωμό της επιβίωσης των ολίγων, και της άντλησης του εθνικού πλούτου και κεφαλαίων της κάθε χώρας…
Ζούμε πλέον, στην κάθε μέρα μας, ακόμη και με το φως του ήλιου, στο καταμεσήμερο, αυτό το οδυνηρότατο αίσθημα της κοινωνικής ερημιάς και ερήμωσης…», με άδειους δρόμους άδεια μαγαζιά, χωρίς καμία οικονομική δράση και κίνηση, μια αγορά να αργοπεθαίνει, με κινούμενες μέσα στο «σαρκίο» τους ψυχές… προς αναζήτηση δουλειάς, φιλίας, ανθρωπιάς, παρέας, μέσα σε ένα «σύστημα» που εμείς οι ίδιοι κατά το μείζον ή έλασσον δημιουργήσαμε, με την αχαλίνωτη υπερκατανάλωση αγαθών, συνεχώς και αενάως αντικαθισταμένων από άλλα - χωρίς να υπάρξει - ουσιώδης - λόγος αντικατάστασής τους - σε νέο σύντομο, χρονικό διάστημα, ούτως ώστε, μετά από αυτή την υπερκατανάλωση, - που μας «επιβλήθηκε…» βέβαια με το marketing των διεθνών σιωπιστικών αγορών - να χάσουμε το μέτρον…
Να χάσουμε τη δυνατότητα να εκτιμούμε αυτά που έχουμε, αναζητώντας πάντα παραπάνω - παραπάνω - παραπάνω… και έτσι γίναμε τελικά, αχάριστοι, αχόρταγοι και απάνθρωποι… εύκολη λεία πλέον στα χέρια τους… με τη σημερινή έλλειψη χρημάτων, μιας και μας είχαν συνηθίσει στην κάλπικη και φιγουράτη - ανύπαρκτη χλιδή του να μη μας λείπει τίποτα… έτσι αγριέψαμε…
Εν ολίγοις εγκλωβιστήκαμε εύκολα στην παγίδα του ίδιου αχόρταγου και αχάριστου «εγώ» μας… της πιο μεγάλης αμαρτίας του ανθρώπου. Με πόνο και αγάπη
Στ. Τζατζόπουλος (ιατρός παθολόγος - ογκολόγος)
