Είσαι εδώ και αντικρίζεις με δέος ό, τι υπάρχει γύρω σου, πιο πέρα και μακριά όσο φτάνει το μάτι σου. Συναντάς γνώριμες και άγνωστες φωνές, σκορπισμένες από το φύσημα του αέρα. Άλλοτε τρυφερές και άλλοτε σκληρές σαν το ατσάλι. Προσποιείσαι τότε πως δεν τις ακούς και πορεύεσαι για καινούρια πράγματα ή εμπειρίες. Κάποιες φορές δένεσαι με πρόσωπα και καταστάσεις επώδυνες ή ευχάριστες. Πιο κάτω συναντάς ένα βλέμμα σπλαχνικό και παρήγορο που σου δίνει κουράγιο και δύναμη να προχωρήσεις πιο πέρα. Μια πρόταση απλή ή πολύπλοκη σου δίνει μια λύση στο πρόβλημα που σ’ απασχολεί εδώ και πολύ καιρό.
Τα πράγματα γύρω σου, τρέχουν συνεχώς όπως και ο χρόνος που περνά αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια του, πότε ευχάριστα και πότε επώδυνα. Στην άκρη του ορίζοντα πιστεύεις πως θα χαράξει η αυγή, πως θα λείψει το σκοτάδι. Ένα φως δυνατό και ολοφώτεινο θα πλημμυρίσει τη γη, θα σκορπίσει ελπίδες και υπομονή.
Ελπίδα για μια δημιουργική ζωή γεμάτη από αγαθά και χαμόγελα. Η υπομονή στις αντίξοες συνθήκες της ζωής μέχρι να γίνουν ορατά τα όνειρα των ανθρώπων.
Η αγάπη, είναι ο κρίκος που θα ενώσει αυτές τις αρετές και θα δώσει την ώθηση να πραγματοποιηθούν πράξεις γενναίες, ηρωικές και δυναμικές. Θα λείψουν τα κενά από τις ψυχές των ανθρώπων επειδή δεν θα υπάρχει μοναξιά ή απογοήτευση για όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Ερμιόνη Μπαρά-Χαλβατζή
