Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Στον αστερισμό των εκλογών εισήλθε η χώρα, μετά την υπερψήφιση (έστω και με απώλειες) από τα κόμματα που συγκυβερνούν, τόσο του δευτέρου Μνημονίου όσο και των εφαρμοστικών νόμων που το συνοδεύουν, εκλογών για τις οποίες φαίνεται ότι έχουν συμφωνήσει και οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδος.
Ωστόσο, αν και ο αρχηγός της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, επιμένει στην προσφυγή στις κάλπες και μάλιστα στα τέλη Απριλίου, υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι πιστεύουν ότι οι εκλογές μπορεί και να μην διεξαχθούν, καθώς επί της ουσίας δεν τις θέλουν οι δανειστές μας (έστω κι αν φαίνεται να έχουν αλλάξει γραμμή) αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών των δύο κομμάτων, που στηρίζουν την κυβέρνηση, καθώς «βλέπουν» τα χαμηλά ποσοστά τα οποία (τουλάχιστον δημοσκοπικά) καταγράφει η εκλογική δύναμη των παρατάξεών τους.
Παρά ταύτα, τόσο ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα Πόουλ Τόμσεν (σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας) όσο και ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως εκπρόσωπος του σκληρού πυρήνα του ευρωπαϊκού ιερατείου (μαζί με τον Γερμανό υπουργό των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τους Ολλανδούς και τους Φινλανδούς) φαίνεται πως (μετά την αρχική τους άρνηση να υπάρξουν εκλογές και να συνεχισθεί ο βίος της κυβερνήσεως Παπαδήμου) τώρα «το ξανασκέπτονται».
Και «το ξανασκέπτονται» (το «γαλάζιο» επιτελείο υποστηρίζει ότι έχουν δώσει ήδη το «πράσινο φως») καθώς αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος εκτονώσεως της λαϊκής οργής, κατά της ασκούμενης βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής και αυτός ο τρόπος είναι η προσφυγή στις κάλπες, αλλά με όρους και προϋποθέσεις, που οι ίδιοι επιδιώκουν να επιβάλλουν, παραλλήλως δε αρχίζουν να τάζουν στην ελληνική κοινωνία, λαγούς με πετραχήλια, δηλαδή (έστω και καθυστερημένα) μέτρα για την ανάπτυξη, τα οποία, όμως, ακούμε, αλλά δεν βλέπουμε, αφ’ ης στιγμής δεν υπάρχει η σχετική χρηματοδότηση.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μετά τις αγκαλιές, τα φιλιά και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη στους Έλληνες πολιτικούς (τα οποία ξεκίνησε από την εποχή του Κώστα Σημίτη) άρχισε «να δείχνει τα δόντια του» με τις τελευταίες παρεμβάσεις του, οι οποίες συνιστούν απροκάλυπτη παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της Ελλάδα, παρέμβαση, όμως, εν πολλοίς αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη, καθώς η ελλαδική πολιτική τάξη έχει πλήρως υποταχθεί στα πάσης φύσεως κελεύσματα και τις επιταγές των δανειστών της χώρας.
Τι μας είπε, λοιπόν, ο κ. Γιούνκερ;
Πρώτον: Ότι αν μετά τις εκλογές στην Ελλάδα κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε «θα αποχωρήσουμε και εμείς». Ομολόγησε δημοσίως ότι η συνταγή της λιτότητας είναι αποτυχημένη (άρα δεν απέκλεισε η χώρα να χρειαστεί και νέα οικονομική βοήθεια) παραδέχθηκε ότι «κανείς δεν μπορεί να βάλει τάξη στην Ελλάδα μέσα σε δέκα χρόνια».
Δεύτερον: Ότι πρέπει να διορισθεί Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομικής δομής, πρόταση που, προς το παρόν, απορρίπτουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ενώ τόνισε ξεδιάντροπα ότι «η Ελλάδα πρέπει να αναθεωρήσει τη στάση που είχε έως τώρα στο ζήτημα της κυριαρχίας της».
Εξάλλου, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα «Παρόν» ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα Πόουλ Τόμσεν, θυμίζοντας τον αλήστου μνήμης Αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’50 Τζον Πιουριφόι, σε συζήτηση που είχε πρόσφατα με εκπροσώπους του τραπεζικού χώρου, φέρεται ειπών ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν, κατά πάσα πιθανότητα, στις 6 Μαΐου, ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά χωρίς αυτοδυναμία, ότι η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί θα είναι μια συγκυβέρνηση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και ότι πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, δηλαδή ο Αντώνης Σαμαράς (εκτός κι αν προκριθεί η λύση Παπαδήμου, ή «ενός Παπαδήμου») με αντιπρόεδρο τον Ανδρέα Λοβέρδο (και όχι τον Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος θα ασχοληθεί με την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ).
Είναι προφανές ότι οι δανειστές της Ελλάδος, μετά την υπερψήφιση του νέου Μνημονίου και τη δέσμευση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ότι θα εφαρμόσουν απαρέγκλιτα όλα τα μέτρα που προβλέπει, φαίνεται πως έχουν αλλάξει γνώμη και (αναγκαστικά) αντιμετωπίζουν τις εκλογές σαν βαλβίδα εκτονώσεως της λαϊκής οργής.
Την εκδοχή της μετεκλογικής συγκυβερνήσεως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προανήγγειλε ο Ανδρέας Λοβέρδος, αλλά αντέδρασε ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος μάλιστα προσπάθησε να «διαφοροποιηθεί» από το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως το νέο Μνημόνιο αποτελεί μια αναπτυξιακή ανάσα για τη χώρα, αν και λησμόνησε ότι και τα δύο αυτά τερατουργήματα έχουν βουλιάξει την ελληνική κοινωνία.
Πολλοί αναλυτές λένε πως αυτή τη στιγμή, η ΝΔ είναι το κατεξοχήν κόμμα του Μνημονίου, το οποίο έχει αντικαταστήσει το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ, η δε υπεράσπιση του νέου Μνημονίου από τον αρχηγό της ΝΔ (έστω και με την προβολή της υποτιθέμενης αναπτυξιακής του διαστάσεως) και οι επαφές που είχε με το ευρωπαϊκό ιερατείο στις Βρυξέλλες, αλλά και με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, σημαίνουν επί της ουσίας ότι δίνει διαβεβαιώσεις στους δανειστές της χώρας ότι θα είναι αυτός που θα τηρήσει, ως πρωθυπουργός, τις αναληφθείσες δεσμεύσεις από την κυρίαρχη ελλαδική πολιτική τάξη.
Ωστόσο, υπάρχουν δύο βασικά ερωτήματα.
Ποιοι θέλουν τις εκλογές;
Θα δώσουν οι εκλογές αυτοδυναμία;
Εκλογές θέλει ο ελληνικός λαός, αλλά δεν μπορεί (συνταγματικά) να τις προκαλέσει, όπως δεν μπορούν να τις προκαλέσουν τα κόμματα της Αριστεράς, που τις επιθυμούν διακαώς.
Ο Α. Σαμαράς θέλει τις εκλογές, καθώς, εκτός των άλλων, δεν επιθυμεί να συγκροτηθούν αντιμνημονιακές δυνάμεις στον ευρύτερο Κεντροδεξιό χώρο.
Ωστόσο, τις εκλογές δεν τις θέλουν ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΛΑΟΣ (παρά τις συνεχείς επί του θέματος αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις του Γ. Καρατζαφέρη) αλλά δεν τις θέλει και κανένας εν ενεργεία βουλευτής (μνημονιακός, αντιμνημονιακός ή διαγραμμένος) καθώς άπαντες γνωρίζουν ότι η σημερινή Βουλή θα σαρωθεί και οι μισοί και παραπάνω βουλευτές της δεν πρόκειται να επανεκλεγούν.
Οι περισσότεροι παράγοντες διαβλέπουν (συνεπικουρούμενοι και από τα πορίσματα των δημοσκοπήσεων) ότι δύσκολα θα υπάρξει αυτοδυναμία (εκτός κι αν η αποκάλυψη για το 1 εκατομμύριο ευρώ του Ι. Κούβελου, συζύγου της Ντόρας Μπακογιάννη, παίξει το ρόλο της εις βάρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» και, συνεπώς, υπέρ της ΝΔ) και ως εκ τούτου η εκδοχή της συγκυβερνήσεως Σαμαρά – Βενιζέλου μοιάζει, εκτός απροόπτου, ως το πιθανότερο μετεκλογικό σενάριο, εκτός κι αν παραμείνει στη θέση του ο Λουκάς Παπαδήμος.
Ο κ. Παπαδήμος όταν ρωτήθηκε αν θα βρίσκεται στο ίδιο πόστο, δηλαδή, ως πρωθυπουργός, στη Σύνοδο της ΕΕ τον Ιούνιο, έκανε μια συβιλλική δήλωση, δήλωση που επιδέχεται πολλών ερμηνειών: «Όταν η κυβέρνηση θα ολοκληρώσει το έργο της, θα ληφθούν αποφάσεις για την ημερομηνία προκήρυξης των εκλογών. Άλλες σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις εκλογές».
