Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Με προσπάθεια να «επιστρέψουν» η Ευρώπη και η Ελλάδα σε ένα παρελθόν σκοτεινό και καταδικασμένο από την ίδια την Ιστορία (άλλωστε είναι γνωστά τα όσα συνέβησαν, όταν στη χώρα μας είχε επιβληθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, μετά την ήττα του 1897 και τη χρεοκοπία) μοιάζει η, προσώρας απορριφθείσα, θέση του Βερολίνου να τεθεί η Αθήνα υπό επιτροπεία, σε ό,τι αφορά τα δημόσια οικονομικά της, μία θέση η οποία συζητήθηκε στους κόλπους της Ε.Ε., μία θέση, όμως, που επιβεβαιώνει τα όσα γράφαμε όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα, ότι, δηλαδή, η Ελλάδα τελεί υπό καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας.
Η γερμανική θέση δεν διατυπώθηκε τυχαία, καθώς, εκτός από τους βασικούς σχεδιασμούς και τη στρατηγική της γερμανικής ελίτ, όπως την εκφράζει η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ (για την επιβολή της κυριαρχίας του Βερολίνου στην Ευρώπη), η ελλαδική πολιτική τάξη έχει επιδείξει απίστευτη πολιτική μυωπία, δεν έχει επεξεργαστεί ένα ουσιαστικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση (για την οποία, άλλωστε, φέρει εγκληματική ευθύνη) ενώ αναλίσκεται σε λαϊκιστικές εξάρσεις και σε μικροκομματικές καντρίλιες, με αποτέλεσμα να θεωρείται αναξιόπιστη, τόσο στο εσωτερικό, αλλά, κυρίως, στο εξωτερικό.
Η θέση του Βερολίνου περί επιτρόπου στην Αθήνα, την οποία απέρριψαν με οργή τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, αλλά και Ευρωπαίοι εταίροι, καθώς και πολιτικοί στη Γερμανία, ήλθε σε μία χρονική συγκυρία, κατά την οποία η χώρα δεν έχει τηρήσει και δεν έχει εφαρμόσει (λόγω των χρόνιων αγκυλώσεών της και του άκρατου λαϊκισμού της πολιτικής της τάξεώς) ούτε καν αυτά για τα οποία έχει δεσμευθεί με το πρώτο Μνημόνιο, η δε τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου τελεί υπό κατάρρευση, λόγω των διαφορετικών μικροκομματικών στοχεύσεων και στρατηγικών των κομμάτων, τα οποία (υποτίθεται ότι) την υποστηρίζουν, με αποτέλεσμα η χώρα να βαδίζει σε ασταθές κοινοβουλευτικό έδαφος και να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ
Την ώρα που τα πάντα βρίσκονται στον αέρα, οι δε απειλές και οι εκβιασμοί περί χρεοκοπίας, που εκπορεύονται, όχι μόνο από τους αδηφάγους δανειστές μας, αλλά κι από τον ίδιο το Λουκά Παπαδήμο (που δήλωσε ότι αν δεν υπάρξει επιτυχής έκβαση της διαδικασίας του PSI και των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα για το πρόγραμμα που συνοδεύει τη νέα δανειακή σύμβαση, «θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το φάσμα της χρεοκοπίας») δίνουν και παίρνουν:
-Η κοινωνία παραμένει σε ναρκοπέδιο, καθώς αποφασίζονται νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα – οδεύουμε δε στη διαμόρφωση μισθών πείνας, όπως συμβαίνει στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τη Λετονία,
-Η χώρα χλευάζεται ακόμη κι από τη γειτονική Βουλγαρία, ο πρωθυπουργός της οποίας έφτασε στο σημείο να «εισηγείται» την απόλυση 100.000 δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα,
-Τουρκικό πλοίο εισήλθε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, μεταξύ Μήλου και Φολέγανδρου.
Ο πρωθυπουργός προσήλθε στη τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με τρία «όχι», στις απαιτήσεις για τον Επίτροπο (διάβαζε Γκαουλάιτερ) για τα δημόσια οικονομικά, την περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα και του κατώτερου μισθού, αλλά κατέστη προφανές ότι αυτές οι (υποτιθέμενες) κόκκινες γραμμές που έθεσε η ελλαδική πολιτική τάξη δεν έπεισαν.
Και δεν έπεισαν διότι το πολιτικό έδαφος στο οποίο πατά η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι ασταθές και αυτό το γνωρίζουν οι δανειστές, κυρίως δε το γνωρίζουν οι Γερμανοί, οι οποίοι οραματίζονται μια νέα βαυαροκρατία στην Ελλάδα.
Άλλωστε, ο αρχηγός του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος φαίνεται πως είναι ο «πολιτικός λαγός», ο οποίος προαναγγέλλει τα όσα θα συμβούν, βλέποντας και την εκλογική του επιρροή να μειώνεται, εμφανιζόταν απρόθυμος να υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση και νέο Μνημόνιο και δήλωνε πως αρκούν η υπογραφή του Λουκά Παπαδήμου και η ρητή πολιτική δέσμευση των πολιτικών αρχηγών, που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς δεν ήθελε κι αυτός να υπογράψει μια τέτοια δέσμευση, έθετε «κόκκινες γραμμές» στα όσα ζητούν οι εκπρόσωποι της Τρόικας (και έχει δίκιο, όταν τονίζει πως οι περαιτέρω περικοπές στους μισθούς επιβαρύνουν την, ήδη, μεγάλη ύφεση) παραλλήλως, όμως, αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση.
Δεν είναι τυχαίο πως το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση κινδύνευσε με πτώση, καθώς η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ θεώρησαν casus belli τα προβλεπόμενα σε νομοσχέδιο του υπουργού της Δικαιοσύνης για τις φυλακές, τα ναρκωτικά και τη θητεία των Ανεξαρτήτων Αρχών και απείλησαν με αποχώρηση από το κυβερνητικό σχήμα.
(Σ.σ. την ώρα που γράφονταν το κείμενο δεν είχε αποσαφηνιστεί αν υπήρχε συμφωνία των αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, στις εκβιαστικές απαιτήσεις της Τρόικας και συνεπώς ήταν άγνωστο αν ο Λουκάς Παπαδήμος θα παρέμενε στη θέση του).
ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟΣ
Ο αδύναμος κρίκος της συγκυβερνήσεως, το ΠΑΣΟΚ, αυτό μοιάζει με κινούμενη άμμο: Η πρόσφατη καταψήφιση της διατάξεως Λοβέρδου για τα φαρμακεία ήταν, εκτός των άλλων, πράξη πολιτικής εκτονώσεως πολλών βουλευτών, οι οποίοι (εκμεταλλευόμενοι το κενό στην ηγεσία τους) προσπάθησαν να δείξουν εμπράκτως πως όταν στην τελευταία κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή έλεγαν πως η ψήφος τους δεν θα πρέπει εφεξής να θεωρείται δεδομένη, το εννοούσαν.
Στην ίδια εικόνα κινούμενης άμμου, θα πρέπει να προστεθεί και η στάση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος με τη δήλωσή του ότι δεν διάβασε αυτό που υπέγραψε, δηλαδή το Μνημόνιο, κατέδειξε το «πράσινο σκορποχώρι» και την λειτουργία των υπουργών του ΠΑΣΟΚ χωρίς πολιτική ευθύνη.
Ας μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι «πράσινοι» βουλευτές δεν έχουν πια να χάσουν τίποτα, καθώς η καθίζηση που εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις δημοσκοπήσεις, έχει πείσει τους περισσότερους εξ αυτών ότι δεν θα επανεκλεγούν (και άρα επιλέγουν την ηρωική έξοδο) ενώ το γεγονός ότι η κυβέρνηση στηρίζεται και σε βουλευτές της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, τους διευκολύνει ώστε να αφήνουν σε άλλους να πίνουν το πικρό ποτήρι της υπερψηφίσεως νέων ανάλγητων μέτρων.
Βεβαίως, αυτή η εικόνα της κινούμενης άμμου, είναι πιθανόν να αλλάξει, μετά τη σταθεροποιητική για το ΠΑΣΟΚ, απόφαση των κ. Βενιζέλου και Λοβέρδου να συμπορευθούν στη διαδικασία για τη διαδοχή στο κόμμα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 και το οποίο σήμερα κινδυνεύει να λάβει τα ίδια ποσοστά που είχε λάβει στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές...
Οι κομματικές αυτές στάσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, οι μικροκομματικές τους καντρίλιες και το γεγονός ότι παρά την πίεση της κοινωνίας, δεν έχουν διαμορφώσει μία άλλη εναλλακτική και πειστική ατζέντα, δείχνουν, όπως εκτιμά ο Σήφης Πολυμίλης στο «Βήμα», ότι ζουν στο δικό τους «αυτιστικό σύμπαν».
ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Ο ΓΚΑΟΥΛΑΪΤΕΡ
Με δεδομένη, συνεπώς, την αναξιοπιστία της ελλαδικής πολιτικής τάξεως και κατ’ επέκταση της χώρας, αλλά και τη στρατηγική της γερμανικής ελίτ για την Ευρώπη, η θέση του Βερολίνου για την τοποθέτηση Γκαουλάιτερ στην Ελλάδα, όσο επικίνδυνη, απαράδεκτη και ανιστόρητη κι αν είναι, δεν θα έπρεπε να εκληφθεί ως κεραυνός εν αιθρία.
Έγγραφο του γερμανικού Υπουργείου των Οικονομικών, που διοχετεύθηκε στην εφημερίδα «Financial Times», αναφέρει ότι το Βερολίνο πρότεινε την τοποθέτηση, από το Eurogroup, στην Ελλάδα, ενός επιτρόπου, αρμοδίου για τον ελληνικό Προϋπολογισμό, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ο οποίος θα ελέγχει την εκτέλεσή του και θα έχει τη δυνατότητα να ασκεί βέτο σε αποφάσεις, που δεν είναι σύμφωνες με τους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά και να εξασφαλίζει ότι η εξυπηρέτηση του χρέους, θα έχει άμεση προτεραιότητα στη δημοσιονομική πολιτική.
Επίσης, το Βερολίνο ζήτησε να δεσμευτεί η ελληνική κυβέρνηση, μέσω νομοθεσίας, την οποία θα εγκρίνει η ελληνική Βουλή και κατά προτίμηση με συνταγματική κατοχύρωση, ότι θα δίνει απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των δανείων της χώρας.
Οι θέσεις αυτές δεν διαψεύσθηκαν.
Το αντίθετο.
Προκάλεσαν σάλο, συζητήθηκαν και απορρίφθηκαν.
Προσωρινώς.
Άλλωστε, παρόμοια θέση είχε εκφράσει δημοσίως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Χριστιανοδημοκρατών Φόλκερ Κάουντερ, ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένει να προειδοποιεί ότι «η Ευρωζώνη μπορεί να αρνηθεί τη χρηματοδότηση μιας νέας διάσωσης της Ελλάδας, ωθώντας την σε χρεοκοπία, σε περίπτωση που η χώρα δεν πείσει πως προχωρά σε εξυγίανση των οικονομικών της» και ο Γερμανός αντικαγκελάριος και Υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ τόνισε ότι η Eλλάδα πρέπει να παραδώσει τον έλεγχο της δημοσιονομικής της πολιτικής σε εξωτερικούς θεσμούς, αν δεν μπορεί να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που συνδέονται με τα μέτρα στηρίξεως από την Ευρωζώνης.
Οι θέσεις του Βερολίνου προκάλεσαν αναταραχή στην Αθήνα και στην Ευρώπη, με προεξάρχοντες τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, οι οποίοι τις απέρριψαν, όχι γιατί (κατά βάθος) δεν τις πιστεύουν, αλλά γιατί φοβούνται μήπως μελλοντικά ζητηθεί να εφαρμοστούν και στη Ρώμη (για παράδειγμα)...
Εξάλλου, σύμφωνα με εκτιμήσεις διεθνών αναλυτών, μετά το διορισμό του Μάριο Μόντι στην ιταλική πρωθυπουργία, έχει αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων στην ΕΕ εις βάρος της Γερμανίας, καθώς τείνει να δημιουργηθεί ένας άλλος άξονας, γαλλοϊταλικος, συνεπικουρούμενος από την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, που αντιτίθενται στην ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου, το δε Λονδίνο είναι αντίθετο με τις γερμανικές ιδέες για την Ευρώπη.
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ;
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί οι Γερμανοί ήθελαν (και θέλουν) να θέσουν την Ελλάδα υπό επιτροπεία.
Η μία εξήγηση είναι ότι προσπαθούν να σιγουρέψουν ότι δεν θα χρειαστεί να δώσουν κι άλλα χρήματα, πέραν αυτών του πακέτου των 130 ή και 145 δις ευρώ και η δεύτερη είναι ότι από τη στιγμή που θα δώσουν τα χρήματα και θα ολοκληρωθεί το PSI, θέλουν να είναι βέβαιοι ότι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να «εκβιάσει» τους επίσημους δανειστές, με μια χρεοκοπία.
Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι οι Ευρωπαίοι έχουν πειστεί ότι Ελλάδα δεν πρόκειται να επιδείξει βελτίωση και έχουν αποφασίσει τη ρήξη, όχι, όμως, με έξωση, αλλά θέτοντας τέτοιους όρους για την παραμονή μας στο ευρώ, όρους που η Αθήνα δεν θα μπορεί να αποδεχτεί.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τόνισε ότι «όποιος θέτει σε ένα λαό δίλημμα, μεταξύ της οικονομικής βοήθειας και της εθνικής αξιοπρέπειας, αγνοεί βασικά ιστορικά διδάγματα».
Είναι γεγονός ότι οι δανειστές και οι ανά τον κόσμο τοκογλύφοι, θέτουν τους τόκους και τα κέρδη τους πάνω από την κοινωνία, χωρίς να τηρούν ούτε καν τα προσχήματα, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι στο Βερολίνο έχει αφυπνισθεί το ναζιστικό παρελθόν, της καθυποτάξεως και της επιβολής.
Ωστόσο, η σημερινή γερμανική ελίτ και η εκπρόσωπός της Άγκελα Μέρκελ, καλό θα ήταν να θυμηθούν ότι μετά την ήττα της χώρας τους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την εξαθλίωση της μεσαίας τάξεως, η Γαλλία είχε απαιτήσει την τοποθέτηση επιτηρητών στις κρατικές εταιρείες μεταλλευμάτων και στην Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας.
Η πρόταση εκείνη είχε θεωρηθεί εθνική ταπείνωση για τους Γερμανούς και υπήρξαν βίαιες αντιδράσεις...
