Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Η παραβολή του πονηρού δούλου του Ευαγγελίου, που ενώ είναι υπηρέτης συμπεριφέρεται σαν να είναι αφεντικό, είναι μια «πύρρεια νίκη». Γιατί έρχεται στο τέλος ο κύριός του και χάνει τα πάντα. Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα της παραβολής στο πρωτότυπο και σε πρόχειρη απόδοση:
«Εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, και άρξεται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα η ου προσδοκά και εν ώρα η ου γινώσκει και διχοτομήσει αυτόν. και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει. εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων».
(Αν όμως ο κακός εκείνος δούλος πει μέσα του:» αργεί να ρθει ο κύριός μου» κι αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει μαζί με μέθυσους, θαρθεί ο κύριός του μια μέρα που κι αυτός δεν θα τον περιμένει και σε ώρα που δεν θα την υποψιάζεται, θα του επιβάλει σκληρή τιμωρία και θα τον ρίξει στον τόπο που τιμωρούνται οι υποκριτές. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του).
Η ιστορία της «πύρρειας νίκης» από την οποία προήλθε και η παροιμιώδης αυτή φράση είναι γνωστή: Ο βασιλεύς Πύρρος νίκησε τους Ρωμαίους, αλλά έχασε το μισό στρατό του! Και είπε τότε, «ακόμα μια τέτοια νίκη και δεν θα μας μείνει καθόλου στρατός». Δεν ξέρουμε κάτω από ποιες συνθήκες διεξήχθη η μάχη και ποιοι ήταν οι στρατηγοί του Πύρρου, που του πρόσφεραν μια τέτοια νίκη, που ισοδυναμούσε με πανωλεθρία! Ήταν άραγε ειλικρινείς με τον Πύρρο; Τους εμπιστεύθηκε ο βασιλεύς και άλλες τέτοιες μάχες ή τους κατέταξε στους υποκριτές;
Το ουσιαστικό γνώρισμα σε παρόμοιες νίκες είναι η υποκρισία. Αυτοί που καταγάγουν «πύρρειες νίκες» διακρίνονται από την υποκρισία τους. Κανένας συνετός άνθρωπος δεν είναι μαζί τους. Η βασιλεία τους τελειώνει όταν η υποκρισία τους αποκαλυφθεί από όλους. Εν τω μεταξύ έχουν χάσει όλους τους αληθινούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους, γιατί έχουν αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνοι όχι μόνο για τους εχθρούς τους αλλά και για τους δικούς τους. Θα είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια, αν λέγαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι άρρωστοι!
Η αναιτιολόγητη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ είναι μια «πύρρειος νίκη» γι΄ αυτούς που την εμπνεύστηκαν και τη διεξήγαγαν! Ακόμα κι άλλες τέτοιες νίκες και δεν θα ΄χουν καθόλου πολίτες με το μέρος τους.
Και στην πιο πωρωμένη ψυχή μένουν ίχνη ελευθερίας. Όταν θίγεται το περί δικαίου αίσθημα όλοι το νιώθουν!
