Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Μορφή χιονοστιβάδας είναι πιθανόν να λάβουν οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, μετά τα όσα συνέβησαν στις ψηφοφορίες στη Βουλή για το νέο Μνημόνιο, καθώς μάλιστα την ίδια στιγμή χιλιάδες λαού διαδήλωνε κατά της νέας λιτότητας και ζητούσε εκλογές, με το πρόσθετο σύνθημα «ήλθε η ώρα της Αριστεράς», εικόνες, όμως, που απέφυγαν να δείξουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Άλλωστε, η αντίδραση της κοινωνίας, έστω και αν οι κινητοποιήσεις της δεν έχουν τον όγκο και τον παλμό που θα «έπρεπε» (και αυτό το «έπρεπε» προσδιορίζεται από το μέγεθος της καταστροφής, η οποία έχει συντελεστεί και συντελείται σε βάρος των πολιτών) έχει ανησυχήσει σφόδρα τόσο την ελλαδική όσο και τμήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής ελίτ, τα οποία επεξεργάζονται εναλλακτικά σενάρια και τρόπους για την εφαρμογή των πολιτικών του νέου Μνημονίου.
Υπό την πίεση κατ’ αρχήν αυτής της αντιδράσεως της κοινωνίας, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την άμεση προσφυγή στις κάλπες, αλλά την ίδια στιγμή καταγράφονται δυο αντιφατικά δεδομένα: Οι μεν Γερμανοί, ως τα «αφεντικά» της Ευρώπης, φαίνεται ότι αναζητούν διαύλους επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δε κυβερνώντες, σε κατάσταση μη αποκρυπτόμενου πανικού, επιμένουν να προσπαθούν να «τσουβαλιάζουν» μαζί, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και το ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής».
Βεβαίως, η κατάσταση ούτε εύκολη, ούτε κυρίως ανέφελη είναι, αν σκεφθεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεν αποκτήσει σημαντική δυναμική στην κοινωνία, αλλά αυτή η δυναμική του, όπως καταγράφεται στις έρευνες της κοινής γνώμης, δεν είναι στο επίπεδο που θα ήθελε η ηγεσία του και αυτό έχει την εξήγησή του, αν λάβει κανείς υπόψη του και τις πρόσφατες δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος Παναγιώτη Λαφαζάνη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.
Ας δούμε, όμως, πώς φτάσαμε ως εδώ...
Τις τελευταίες ημέρες υπήρχαν διαρροές από κυβερνητικής πλευράς, ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει μεταξύ των σχεδιασμών του και το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες, ως διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνησή του, αυτό δε το σενάριο, αν και αδύναμο, προβλήθηκε από μερίδα των κυρίαρχων ΜΜΕ ως μια λύση (μαζί με το σενάριο περί ανασχηματισμού) για να πεισθούν οι εταίροι της μνημονιακής συγκυβερνήσεως να υπερψηφίσουν το νέο Μνημόνιο και τον κρατικό προϋπολογισμό.
Αίφνης, όμως, ο Π. Λαφαζάνης δήλωσε ότι «δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε» και «εγώ δεν κοροϊδεύω τον κόσμο», προκαλώντας «πονοκέφαλο» στην ηγεσία του κόμματος, αφού η δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε πλήρη αντίθεση με τη γραμμή Τσίπρα, ο οποίος τόνιζε πως η σημερινή κυβέρνηση συνεργασίας θα πέσει και ότι το κόμμα του είναι έτοιμο να κυβερνήσει.
Αργότερα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, υποχρεώθηκε να διευκρινίσει ότι απομονώθηκε μία φράση από την όλη τοποθέτησή του και υπογράμμισε: «Είναι σαφές ότι μπορεί να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που είπα είναι ότι είμαστε ένα κόμμα που ξεκίνησε από το 4% και πήγε στο 27%. «Εμείς δεν θα κάνουμε το λάθος που έκαναν άλλες κυβερνήσεις να πούμε ότι έχουμε μαγικές λύσεις στο τσεπάκι. Θέλουμε πολύ προετοιμασία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κυβερνήσουμε. Αυτό ήταν το πνεύμα όσων είπα. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές και ο κόσμος το ξέρει αυτό».
Από τη μια, λοιπόν, η οργή της κοινωνίας, όπως εκφράζεται από τις λαϊκές κινητοποιήσεις κατά της νέας λιτότητας, από την άλλη η εκπορευθείσα από την κυβέρνηση «απειλή» περί εκλογών (δηλαδή, εκλογές με κυβερνητική πρωτοβουλία) και επιπρόσθετα η αμφιλεγόμενη δήλωση Λαφαζάνη, φαίνεται πως υποχρέωσαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ανεβάσει τον πήχη της ρητορικής της, προκειμένου να μην φανεί ότι σύρεται από την κυβέρνηση και ταυτόχρονα να μην απογοητεύσει τους πολίτες, δείχνοντας ατολμία και έλλειψη προετοιμασίας για να αναλάβει την εξουσία κι έτσι φτάσαμε στο αίτημα του Αλέξη Τσίπρα περί εκλογών.
Το αίτημα περί εκλογών φαίνεται πως εκφράζει την κοινωνία και αυτό προκύπτει όχι μόνο από την πραγματικότητα, όπως θα δούμε περαιτέρω, αλλά και από τις αντιδράσεις γνωστών σχολιαστών στα κυρίαρχα ΜΜΕ, οι οποίοι ενώ προώθησαν το σχετικό περί εκλογών σενάριο, όταν αυτό εκπορευόταν από την κυβέρνηση, την ώρα που το έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να προβάλλουν ενστάσεις και επιχειρήματα του τύπου πως «πρόσφατα είχαμε εκλογές τις οποίες τις έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ», αγνοώντας φυσικά την πραγματικότητα, ότι το εν λόγω κόμμα από το 4% ανέβηκε στο 16% και στις εκλογές του Ιουνίου έφτασε στο 27%...
Όμως, στη μεγάλη (και υπό συνεχή βροχή) λαϊκή κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης, οι πολίτες που είχαν περικυκλώσει τη Βουλή και απαιτούσαν να μην ψηφιστεί το νέο Μνημόνιο, φώναζαν «εκλογές» και «ήλθε η ώρα της Αριστεράς».
Το κλίμα αυτό έχει προκαλέσει ανησυχία στην κυβέρνηση, η οποία με αφορμή τη δημοσίευση βίντεο και φωτογραφιών αστυνομικών, σε ιστοσελίδα του χώρου της Αριστεράς (σ.σ. στο συγκεκριμένο υλικό διαπιστώνεται ότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσαν να δουν τις ταυτότητες ορισμένων ανθρώπων που αποδείχθηκε ότι ήταν «ασφαλίτες», αλλά ντυμένοι με περιβολή διαδηλωτή και μάλιστα ήταν αναμεμιγμένοι στο πλήθος) έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως για «αντιποίηση αρχής»...
Και αυτό γιατί, σύμφωνα με τον κυβερνητικό ισχυρισμό, η ενέργεια των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ «αποδεικνύει ότι η συμπεριφορά του συγκεκριμένου κόμματος έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο, χωρίς τον παραμικρό σεβασμό στη Δημοκρατία, τη νομιμότητα και τους θεσμούς». «Σε μια πρωτοφανή στα κοινοβουλευτικά χρονικά ενέργεια, οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - μιμούμενοι τη φασίζουσα πρακτική του άλλου άκρου - επιχείρησαν να υποκαταστήσουν τις αρμόδιες Αρχές και να υποδυθούν τον ρόλο της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας», ανακοίνωσε το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, κάνοντας λόγο για «αντιδημοκρατικό κατήφορο» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Όμως, την ίδια στιγμή, ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα Βόλφγκανγκ Ντολντ ζήτησε (προφανώς κατ’ εντολή του Βερολίνου) να συναντηθεί με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα και τον αντιπρόεδρο της Βουλής Γιάννη Δραγασάκη για να πληροφορηθεί τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως τόσο για τα περί εκλογών, όσο και για τη στάση του στο νέο Μνημόνιο, ενώ ενημερώθηκε και για εναλλακτικές προτάσεις του κόμματος.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την «Καθημερινή», πιθανολογούσαν ότι ο Γερμανός πρέσβης ζήτησε την ενημέρωση και για την περίπτωση που η κυβερνητική πλειοψηφία δεν αντέξει στις ψηφοφορίες και στηθούν κάλπες, ενώ άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο γερμανικός παράγων φέρεται ενοχλημένος με τον Α. Σαμαρά, γιατί είχε διαβεβαιώσει πως «είχε στο τσεπάκι του» τις δύο ψηφοφορίες.
Οι ανωτέρω καταγραφές των γεγονότων δείχνουν ότι οι εξελίξεις μπορεί να κινηθούν με ταχύτερους ρυθμούς (άλλωστε ακόμη και τα κυρίαρχα ΜΜΕ προεξοφλούν ότι μετά τις ψηφοφορίες «τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην Ελλάδα», από πάσης απόψεως) και άπαντες θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η ζωή και η κοινωνία δεν περιμένουν.
Δεν περιμένουν κανέναν. Εκείνους που δήλωναν έτοιμοι, αλλά επί 38 χρόνια αποδείχθηκαν ανέτοιμοι και ανίκανοι, στους δε «ανέτοιμους» δεν θα πει «θα έλθω να σε ρωτήσω κάποιαν άλλη στιγμή, όταν θα είσαι έτοιμος...».
Κι όπως έγραφε ο ποιητής Νίκος Καρούζος, «η Ιστορία φυσικά δε μας περιμένει στη στάση του τρόλεϊ».
