Δεν υπάρχει Ελληνας που να μην γνωρίζει τον συμπατριώτη μας Ρήγα Φεραίο, ο οποίος στα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς οραματιζόταν μία Ελλάδα ελεύθερη, ενωμένη και δυνατή. Για να πραγματοποιηθεί το όραμά του συνειδητοποίησε ότι ο μόνος τρόπος ήταν να ξεσηκωθούν οι Ελληνες κάνοντας επανάσταση. Αγωνίστηκε πολύ για να διαφωτίσει όσο το δυνατόν περισσότερους Ελληνες στην ιδέα αυτή κι αυτό τελικά το πλήρωσε με τη ζωή του. Ο σπόρος του όμως απέδωσε καρπούς διότι πίστευε πραγματικά στην αγάπη που είχε ο κάθε Ελληνας προς την πατρίδα του.
Η πατρίδα κατάφερε κι ελευθερώθηκε, τα χρόνια πέρασαν κι ο Ρήγας έμεινε στη μνήμη όλων μας ως ο πρωτεργάτης της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό. Οι ιδέες του και το όραμά του δυστυχώς, αντί να μας είχαν παραδειγματίσει, τα πετάξαμε στο καλάθι με τα άχρηστα. Έτσι σιγά σιγά ο Ελληνας άρχισε να γίνεται ελληνάρας, ματαιόδοξος, άπληστος, φιλοτομαριστής, που το μόνο του πιστεύω είναι το «δεν βαριέσαι, εμείς να περνάμε καλά. Αρχίσαμε να εθελοτυφλούμε μυωπικά και να μασάμε σαν κατσίκα τη μασημένη τροφή που μας δίνουν τα προπαγανδιστικά τηλεοπτικά κανάλια αμφιβόλων σκοπιμοτήτων. Μας έγινε με τον καιρό συνήθεια κι απαραίτητη ανάγκη να καθόμαστε μπροστά στον αναπαυτικό καναπέ μας και να βλέπουμε τις τούρκικες σειρές, για να παίρνουμε δήθεν γνώσεις πολυπολιτισμικότητας. Φτάσαμε λοιπόν σήμερα στο κρίσιμο σημείο, όπου έχει σχεδόν καταργηθεί από τις ειδήσεις η λέξη «πατρίδα», διότι αντικαταστάθηκε με τη λέξη «χώρα». Κατηγορούμαστε ότι είμαστε εθνικιστές και φασίστες, όταν αγαπάμε την πατρίδα κι αναπολούμε τις χαμένες πατρίδες. Ξεχάσαμε τα λόγια του Παλαμά που έλεγε: «Ο πατριωτισμός είναι έμφυτος στον άνθρωπο. Εγώ όμως είμαι εθνικιστής». Σε λίγο καιρό δεν θα βρίσκουμε ούτε ίχνος από πατρίδα αδέλφια. Βλέπαμε να καίνε τη σημαία μας κάποιοι αλήτες, να καταστρέφουν τα δημόσια ιστορικά μνημεία, τον πολιτισμό μας, τα χριστά ήθη κι έθιμα κι αδιαφορούσαμε. Όταν παραδίδαμε μαθήματα ήθους, αρετές κι αξίες στα σχολεία, μας έλεγαν ότι ήμαστε εκτός ύλης. Τώρα είναι σπάνιο φαινόμενο να βρει κάποιος, ανθρώπους με ήθος, ακέραιο χαρακτήρα και παιδεία. Μας κλέβουν την πατρίδα κι εμείς είμαστε ακόμα προσκολλημένοι στα κόμματα και τα αποκόμματα που διχάζουν το λαό μας και τεμαχίζουν την πατρίδα. Μας φτύνουν κατάμουτρα κι εμείς νομίζουμε ότι ψιχαλίζει. Μας βιάζουν επανειλημμένα κι εμείς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε. Μας προσβάλλουν την πατρίδα, την προσωπική μας υπόσταση κι αξιοπρέπεια κι εμείς νοιαζόμαστε μην τυχόν και μας θίξει κάποιος τον εγωισμό. Μας κλέβουν τον ιδρώτα του, τα αυτονόητα δικαιώματά μας, το μέλλον των παιδιών μας, τη χαρά της ζωής, την ελπίδα, μας γκρεμίζουν τους θεσμούς κι εμείς δεν αντιδρούμε δυναμικά και μένουμε αδιάφοροι. Μας μιλάνε για δημοκρατία, ισότητα, δικαιοσύνη, ενώ μας φέρονται με φασισμό. Επιλέγουμε επανειλημμένα κι αποδεδειγμένα επικίνδυνους και δωσίλογους εκπροσώπους (γιουσουφάκια) για να μας κυβερνήσουν κι εμείς θυμώνουμε μ’ αυτούς κι όχι με τον ίδιο μας τον εαυτό που τους επιλέγουμε. Μας έχουν οδηγήσει σε συνεχή νευρικό κλονισμό και στην αυτοκτονία κι εμείς δεν αλλάζουμε μυαλά. Φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο όπου η αλήθεια ζητά συγγνώμη από το ψέμα. Όποιος σήμερα τολμά κι αποκαλύπτει την αλήθεια απειλείται και βάλλεται θανάσιμα.
Αν ζούσε σήμερα ο Ρήγας τι θα έλεγε άραγε; Η ράτσα μας φαίνεται ότι είναι πολύ σπάνια με πολλές περίεργες γονιδιακές καταβολές ραγιαδισμού, που εκπλήσσει παγκόσμια. Την τύφλα μας λοιπόν. Είναι ντροπή να είμαστε απόγονοι του Ρήγα. Δεν είμαστε άξιοι να επικαλούμαστε ούτε το όνομά του. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας γι’ αυτή μας την κατάντια. Τελειώσαμε αδέλφια, δεν έχουμε μέλλον και δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ότι γι’ αυτό φταίμε εμείς, ο καθένας μας.
Γιάννης Γεωργούδης
