Του Νικ. Καλιακούδα Οικονομολόγου-Περιφερειακού Συμβούλου
Καθημερινά πληθαίνουν οι φωνές, τόσο σε τεχνοκρατικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, ότι το σχέδιο του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης, με την προτροπή της Μέρκελ και των «γερακιών» της, οδηγεί σε οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Προχθές το Bloomberg με στοιχεία παρουσίασε τη μεγάλη φυγή κεφαλαίων που γίνεται από τις τράπεζες του Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία) και της Ιρλανδίας. Μέσα σε ένα χρόνο, και συγκεκριμένα από 1/8/2011 μέχρι στις 31/7/2012, το «αστρονομικό» ποσό των 325 δισ. ευρώ, αποσύρθηκε από τις τράπεζες του Νότου. Οι ελληνικές καταθέσεις είχαν μειωθεί κατά 42 δισ. ευρώ, οι ισπανικές κατά 224 δισ. ευρώ, οι ιρλανδικές κατά 37 δισ. ευρώ και οι πορτογαλικές κατά 22 δισ. ευρώ, και την ίδια περίοδο οι τράπεζες της Γερμανίας και η Γαλλίας, αύξησαν αντίστοιχα τις καταθέσεις τους κατά 300 δισ. ευρώ. Αυτό αναγκάζει τις τράπεζες των αδύναμων χωρών, προκειμένου να εξασφαλίσουν κεφαλαιακή επάρκεια, να προσφέρουν υψηλότερα επιτόκια στους καταθέτες, με άμεση συνέπεια την αύξηση των επιτοκίων χορηγήσεων δανείων- όσων φυσικά παρέχονται- στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις τους. Αυτό με τη σειρά του, οδηγεί την αύξηση του χρηματοοικονομικού κόστους των προϊόντων των επιχειρήσεων, το οποίο βλάπτει την ανταγωνιστικότητα και «φρενάρει» την ανάπτυξη, αφού με τα υψηλά επιτόκια υπάρχει απροθυμία επενδύσεων και καθήλωση των καταναλωτικών δαπανών των νοικοκυριών. Σημαντικές επίσης παρενέργειες εμφανίζονται στην αγορά με τον περιορισμό της ρευστότητας και περαιτέρω μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων. Όλα αυτά έχουν σαν συνέπεια την αρνητική καταγραφή είσπραξης εσόδων του κράτους με επακόλουθο τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών (ελλείμματα κ.λπ.) και δημιουργία ενός καθοδικού φαύλου κύκλου στην οικονομία.
Στο διάγραμμα παρουσιάζεται η αρνητική εικόνα αυτής της απαράδεκτης πολιτικής του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης σε βάρος του Ευρωπαϊκού Νότου. Είναι επιτακτική ανάγκη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο, για να σταματήσει αυτή η «κλοπή» των κεφαλαίων των αδύναμων λαών από τους ισχυρούς. Η πολιτική αυτή, δεν βοηθάει τη χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση της Ευρώπης, την οποία οι Γερμανοί «πολεμούν» μετά βδελυγμίας. Είναι γνωστή η αντίδρασή τους στην απόφαση, για απευθείας εποπτεία και έλεγχο όλων των τραπεζών της Ευρωζώνης από την ΕΚΤ, με σκοπό την ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεών τους έτσι ώστε αυτές να μην κινούνται στην εθνική γραμμή του κάθε κράτους- μέλους, γιατί με τον τρόπο αυτό, πολλές απ’ αυτές είναι αποδυναμωμένες και συναρτώνται από τη δημοσιονομική ευστάθεια της χώρας τους.
Είναι φανερό ότι η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που εμπνεύστηκαν οι Γερμανοί και ακολούθησαν πρόθυμοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες, πρέπει να χαλαρώσει και να συνοδευτεί με πολιτικές ρευστότητας, οικονομικής σταθερότητας και ανάπτυξης. Η Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής, χρειάζεται πολιτικές, που να στηρίζονται στην αμοιβαία οικονομική και νομισματική ενοποίηση, στηριζόμενη στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι συστάσεις και νουθεσίες της Μέρκελ προς την Ελλάδα και τους δοκιμαζόμενους λαούς του Νότου, οδηγούν σε αποσύνθεση το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τους λαούς σε ακραίες επιλογές και τις κοινωνίες στον αρνητισμό και τη μισαλλοδοξία. Πρέπει να αντιληφθούν, έστω τώρα, την ύστατη ώρα, ότι η πολιτική αυτή, οδηγεί σε κοινωνικές εκρήξεις, που ήδη το τελευταίο διάστημα, εκκολάπτονται σε διάφορα σημεία της γηραιάς ηπείρου, με απρόβλεπτες συνέπειες για την Ευρωζώνη και για το μέλλον του ευρώ.
