Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Μπαίνουμε αργά και βασανιστικά στον Οκτώβρη, με μεγάλες δυσκολίες να υπενθυμίζουν πως οι εποχές που διανύουμε είναι κρίσιμες αλλά πάνω απ΄όλα ενδεικτικές των προθέσεων των κάθε λογής κυβερνώντων που στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου αποφασίζουν για την τύχη των πολιτών, που αποσβολωμένοι κοιτούν πώς να γλιτώσουν από τις αιφνίδιες αλλαγές των οικονομικών της χώρας τους. Οι κυβερνήσεις αυτές, ερχόμενες σε κοινή συμφωνία για το μέλλον της Ευρώπης, επιβάλλουν στους πολίτες τους νέες πολιτικές και μέτρα, ειδικά μάλιστα στα κράτη εκείνα όπου τα οικονομικά προβλήματα οδήγησαν σε αδιέξοδο τη διαβίωση των πολιτών τους, λόγω της πληθώρας των σκανδάλων, της διαφθοράς αλλά και των κάθε λογής ατασθαλιών. Μια από αυτές τις χώρες είναι φυσικά η Ελλάδα, στην οποία το προσεχές διάστημα αναμένονται μεγάλες αλλαγές σε όλους τους τομείς, υπό τη στενή επίβλεψη της τρόικας και των πιο δυνατών οικονομικά Ευρωπαίων εταίρων που έρχονται να επενδύσουν, καθώς οι τιμές των «φιλέτων» έχουν πέσει θεαματικά και οι όποιες επενδύσεις αναμένεται να τους κοστίσουν πολύ πιο φτηνά, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αυτόματα και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Πρώτοι και καλύτεροι οι Γερμανοί, με τον αέρα των ισχυρότερων δανειστών, κατέφθασαν προκειμένου να επενδύσουν σε μια χώρα όπου οι ευκαιρίες για τους ντόπιους έχουν σημαντικά μειωθεί και να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες εκμετάλλευσης των κάθε είδους ενεργειακών αποθεμάτων της. Η πράσινη ενέργεια είναι ένας τομέας όπου αναμένεται στενή συνεργασία και σύμπραξη. Το θέμα είναι όμως κατά πόσο εξασφαλίζεται και η αυτονομία στην επιχειρηματικότητα και όχι η εξάρτηση από συμφέροντα που στοχεύουν ναι μεν στη θεαματική επιχειρηματική συνδρομή σε δύσκολες εποχές, υποθηκεύοντας όμως παράλληλα το μέλλον πολλών γενεών. Θα πει κανείς βέβαια ότι σε τέτοιες περίπλοκες εποχές, η επιχειρηματική συνδρομή από το εξωτερικό είναι κάτι σαν μάννα εξουρανού. Σίγουρα. Όταν ένα κράτος έχει χρεοκοπήσει, κάθε βοήθεια είναι καλοδεχούμενη. Θα πρέπει όμως να εξετάσουν με προσοχή οι κυβερνώντες αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι, τι ανταλλάγματα θα δοθούν και ποιες υποχωρήσεις θα γίνουν. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, συνήθως κανείς δεν σκέπτεται τη συνέχεια, ούτε αναλογίζεται το κόστος. Οι Ευρωπαίοι εταίροι, λοιπόν, και ειδικά οι Γερμανοί, καταφθάνουν ορεξάτοι και φουριόζοι για να επενδύσουν στη χώρα μας. Πεπεισμένοι πως η Ελλάδα έχει πολλαπλές αναπτυξιακές δυνατότητες, σχεδιάζουν από καιρό την επενδυτική τους εισβολή, συνυπολογίζοντας τα μακροπρόθεσμα οφέλη από αυτήν. Γιατί σίγουρα κανείς δεν επενδύει χωρίς κέρδος και οφέλη. Μιλάμε για τους Γερμανούς, τους πιο ισχυρούς παίχτες στην Ευρωζώνη, που ξεκινούν την επενδυτική τους εξάπλωση μετά την καταβολή των περισσότερων χρημάτων στις δανειακές δόσεις. Να σημειωθεί εδώ ότι αρχές Σεπτεμβρίου επισκέφθηκε την Ελλάδα, πραγματοποιώντας περιοδείες ο εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την ελληνογερμανική συνέλευση, Γιόαχιμ Φούχτελ, συνοδευόμενος από εκπροσώπους των γερμανικών δήμων και κοινοτήτων για ανταλλαγή τεχνογνωσίας και συνεργασία στο επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Η ελληνογερμανική συνέλευση στοχεύει στη δημιουργία δικτύου «Περιφερειών, πόλεων, πολιτών», ενώ σημαντικό μέρος της συνεργασίας αποτελούν οι εκατέρωθεν συσκέψεις και συνέδρια με κεντρικό θέμα τον εναλλακτικό τουρισμό, την προστασία των υδάτινων πόρων και την ενεργειακή οικονομία. Η επισήμανση περί της ελληνογερμανικής συνέλευσης έχει καθαρά σημειολογικό χαρακτήρα. Η δημιουργία συνθηκών κατάλληλων για συνεχείς επενδύσεις, επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον κοινωνικό- οικονομικό ιστό της χώρας. Θα έλεγε κανείς πως με στόχο την ενέργεια αλλά και τον τουρισμό που είναι κάτι σαν πανάκεια για τους ξένους επενδυτές, επιδιώκονται σαρωτικές αλλαγές στον οικονομικό τομέα της Ελλάδας. Τα οφέλη που προσδοκούν οι κυβερνώντες είναι πολλά και οι ελπίδες τους για μετατροπή της χώρας σε επιχειρηματικό και επενδυτικό πέρασμα, ακόμη περισσότερες. Το σχέδιο αλλά και οι ελπίδες της κυβέρνησης σχετίζονται με την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων αλλά και την αξιοποίηση των περιοχών εκείνων που λειτουργούν ως ενεργειακός κράχτης. Αιολική ενέργεια, φωτοβολταϊκά και άλλου είδους πράσινες επενδύσεις, με την καταλυτική συνδρομή επιχειρηματικών συμπράξεων και συνεργειών, στοχεύουν στη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο «πράσινο εργοτάξιο». Καλά ακούγονται όλα αυτά, αρκεί να υπάρξει όμως κάπου μέτρο. Γιατί συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, κανείς δεν κοιτά τις παρενέργειες ή τις επιπτώσεις προς το ίδιο το φυσικό περιβάλλον, καθώς πολλές από αυτές τις στοχευμένες ενεργειακές επενδύσεις δεν είναι και τόσο «πράσινες». Καλό θα είναι λοιπόν να υπάρξει κατάλληλος σχεδιασμός και όχι ανάπτυξη για την ανάπτυξη, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Ο Οκτώβρης, λοιπόν, αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον αναφορικά με την αξιοποίηση των «φιλέτων» της χώρας, με δεδομένο ότι οι κραυγές για έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη έχουν κοπάσει αλλά και τα νέα μέτρα που κλείδωσαν οριστικά. Αυτό που απομένει να δούμε είναι κατά πόσο θα υπάρξει σωστή διαχείριση και εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της χώρας. Γιατί σίγουρα οι Ευρωπαίοι εταίροι - και δη οι Γερμανοί - έχουν λαμβάνειν από την επενδυτική επέλαση, εμείς όμως θα πρέπει και το συμφέρον μας να σκεφθούμε, και τη συνεχιζόμενη κρίση να αντιμετωπίσουμε. Αν μάλιστα θέλουμε να μιλάμε και για οφέλη, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν τους αστάθμητους παράγοντες που συνοδεύουν την όποια ανάπτυξη. Παράγοντες που σχετίζονται με το μέγεθος της επενδυτικής εξάρτησης αλλά και τον αριθμό των νέων θέσεων εργασίας.
