* Της Βίκυς Κατσή καθηγήτριας Αγγλικής Γλώσσας
Ο συλλογισμός και η ανησυχία ενός νέου ανθρώπου για τι τελικά θα κάνει με τις σπουδές του, την εργασιακή του αποκατάσταση και εν γένει με το μέλλον του είναι πλέον πιο έκδηλη από ποτέ. Και αυτό γιατί θα πρέπει να περάσει μέσα από τον κυκεώνα της πολύπαθης ελληνικής παιδείας και μάλιστα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που είναι δυστυχώς αρκετά ταλαιπωρημένη και ανοργάνωτη. Θεωρώ ότι το να μιλήσουμε στο παρόν άρθρο για την ελληνική παιδεία (απεργίες, καταλήψεις, εκλογές κτλ.) θα ήταν ένα δύσκολο θέμα. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι οι Έλληνες φοιτητές είναι από τα πιο λαμπρά μυαλά της Ευρώπης. Όταν πραγματικά βρουν σε ένα πανεπιστήμιο την οργάνωση που να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός εκκολαπτόμενου επιστήμονα τότε η μετέπειτα απορρόφηση στην αγορά εργασίας γίνεται πιο εύκολη παρά τη γενικευμένη οικονομική κρίση που υπάρχει σε όλα τα κράτη. Και αυτό είναι το ζητούμενο στις μέρες μας.
Για όσους ενδιαφέρονται λοιπόν για την ποιότητα των σπουδών τους και όχι απλά να αποκτήσουν την ιδιότητα του φοιτητή, κάτι που θα το έχουν έτσι και αλλιώς, η οργάνωση πανεπιστημίων του εξωτερικού είναι κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους, τόσο οι ίδιοι όσο και οι γονείς τους που δεν γνωρίζουν ενδεχομένως την κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων σε σχέση με αυτή του εξωτερικού. Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αγγλία, της οποίας το επίπεδο οργάνωσης στα πανεπιστήμια της είναι ομολογουμένως θαυμαστό κάτι το οποίο, είναι βέβαια αποτέλεσμα της ευρείας οργανωτικής δομής μιας κοινωνίας, πέρα από τα πανεπιστήμια και δυστυχώς στη χώρα μας υστερεί. Υπάρχουν πολλές διαφορές, τις οποίες είναι απαραίτητο να τονίσουμε προς πληροφόρηση όσων ενδιαφέρονται να μάθουν την πραγματικότητα γιατί ακόμη και σε αυτόν τον τομέα υπάρχει δυστυχώς μεγάλη παραπληροφόρηση.
Οι φοιτητές στη Βρετανία παίρνουν πτυχίο στις περισσότερες ειδικότητες σε 3 μόνο χρόνια σε σχέση με 4 χρόνια που ισχύει στην Ελλάδα. Αυτό, αυτόματα σημαίνει πως ένας φοιτητής μπορεί σε 4 χρόνια να κάνει και κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, τη στιγμή που στην Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση θα έχει μόνο το πρώτο πτυχίο, χωρίς μεταπτυχιακό τίτλο. Το εύλογο ερώτημα πολλών είναι: Μα, πώς γίνεται να διδαχθεί την ίδια ύλη και να πάρει το πτυχίο σε λιγότερα χρόνια; Η απάντηση είναι απλή αλλά και πολύ ουσιαστική. Γιατί, ακριβώς στα βρετανικά πανεπιστήμια υπάρχει οργάνωση και μεθοδικότητα σε τέτοιο σημείο που πραγματικά διδάσκονται πολλά περισσότερα σε σχέση με ένα αντίστοιχο ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι σημαντικό να τονίσουμε το γεγονός ότι από την αρχή ο κάθε φοιτητής έχει ένα προσωπικό tutor (μετάφραση= προσωπικό καθοδηγητή) ο οποίος είναι καθηγητής του πανεπιστημίου και καθοδηγεί τον φοιτητή σε οτιδήποτε θα χρειαστεί από εργασίες, Projects κτλ. αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι τα βρετανικά πανεπιστήμια έχουν μεριμνήσει για φοιτητές που προέρχονται από διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα και τον βοηθούν ευθύς εξαρχής να προσαρμοστεί στο δικό τους περιβάλλον. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι ο φοιτητής οργανώνεται από το ίδιο το πανεπιστήμιο και δεν έχει κανείς την απαίτηση να γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη εργασία πανεπιστημιακού επιπέδου. Το σύστημά τους είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που εξαρχής ο φοιτητής με το που εγγράφεται στη γραμματεία της σχολής του παίρνει και το πρόγραμμα των υπόλοιπων ετών, π.χ. τι μαθήματα θα διδαχθεί στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο έτος, πότε θα είναι οι εξεταστικές του για όλα τα έτη με ημερομηνία και ώρα. Για όσους έχουν σπουδάσει σε ελληνικά πανεπιστήμια κάτι τέτοιο ακούγεται εξωπραγματικό καθώς στην Ελλάδα δεν ξέρεις σχεδόν ποτέ, πότε έχεις εξεταστική εάν τελικά δεν ματαιωθεί λόγω απεργιών.
Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ βρετανικών και ελληνικών πανεπιστημίων αλλά η ουσιαστικότερη όλων είναι ότι όλα τα βρετανικά πανεπιστήμια έχουν ένα άριστα οργανωμένο γραφείο εύρεσης εργασίας στους φοιτητές τους καθώς πολλές επιχειρήσεις και μεγάλες βιομηχανίες προσφέρουν θέσεις εργασίας σε φοιτητές σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο τους πριν καν αποφοιτήσουν με ορισμένες βέβαια προϋποθέσεις.
Νομίζω επομένως ότι όλοι οι γονείς πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά να δώσουμε στα παιδιά μας τη δυνατότητα για μια πιο ουσιαστική και πραγματική γνώση επί της ουσίας καθώς είναι το μοναδικό εφόδιο για να αντιμετωπίσουν την αληθινή ζωή με όλες τις αντιξοότητες που μάλιστα αυτό συνεπάγεται στις μέρες μας.
