Ένωση! Ένωση! Ένωση!
Χιλιάδες στόματα λαού βρόντησαν ανθρώπινη λαίλαπα
Ο αδελφός αδελφό να σμίξουν ξανά, η μάνα την κόρη στην αγκαλιά της να σφίξει
Ένωση! Τι γλυκιά λέξη!
Τα κορμιά πάλλονταν σαν ένα, το αίμα έτρεχε γοργά στις φλέβες.
Θαρρείς ανείπωτη λύτρωση από τα δεσμά της αιώνιας σκλαβιάς, αμέτρητα χέρια υψωμένα με ανίκητη πυγμή, την ελευθερία κρατώντας ολόρθη σημαία στον ασπρογάλαζο ορίζοντα. Περιστέρι κάτασπρο οι καρδιές τους.
Ελευθερία! Τι γλυκιά ζωή. Και μετά ήρθαν οι βάρβαροι στίφη οργισμένα διψασμένα για αθώο αίμα ρίχτηκαν θεριά λυσσασμένα επάνω τους.
Μα αυτοί πολέμησαν! Δεν πήγε άδικα η μάχη τους. Δόξα στους ήρωες που έπεσαν στο πεδίο της αθανασίας. Αιώνιο προσκύνημα τους ταιριάζει.
Αυτοί που πρόδωσαν όμως κάθε δίκαιο και ιδανικό τον αγώνα των ανθρώπων που παλεύουν ενάντια σε όποιο κίνδυνο απειλεί την πατρίδα. Αυτοί που μάχονται δίχως φόβο για θάνατο, που πιστεύουν πώς να είσαι ελεύθερος.
Αυτούς δεν πρέπει να ξεχάσουν γιατί ακόμα οι βάρβαροι περιμένουν.
Με τιμή
Στέφ. Στ. Σταφυλίδης
