* Από τον Γιάννη Κουτσογιαννούλη
Μετά την παραίτηση του ΓΑΠ, πρωθυπουργού των πρωθυπουργών της Ελλάδας της τελευταίας εκατονταετίας και τον σχηματισμό κυβέρνησης ειδικού σκοπού, εξόδου της Ελλάδας από το τέλμα (και της περιαγωγής της σε άλλο βαθύτερο), τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, με την ενδιάμεση υπηρεσιακή κυβέρνηση ΕΥΟΔΩΘΗΚΕ, επιτέλους, ο σχηματισμός σταθερής και σίγουρης κυβέρνησης με προοπτική και βάθος χρόνου, καταδικασμένης να πετύχει στους στόχους της και να επαναφέρει την πατρίδα μας με υγιείς πλέον βάσεις στα προ τριακονταετίας και πλέον οικονομικά και κοινωνικά επίπεδα! Επειδή όμως μετά την επίτευξη κάποιου στόχου, ως του προκειμένου (του σχηματισμού δηλ. κυβέρνησης), λογικό και δίκαιο είναι να γίνεται ταμείο για να μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος πολίτης να προσμετρήσει κέρδη και ζημιές και να εξαγάγει τα συμπεράσματά του, θα ήθελα στον περιορισμένο αυτό χώρο να καταγράψω τις προσωπικές μου εκτιμήσεις.
Τι κερδίσαμε, τι πετύχαμε, τι προσδοκούμε:
Με τον σχηματισμό της παρούσας κυβέρνησης που ως γνωστό είναι αποτέλεσμα συνεργασίας, σύγκλισης θέσεων και απόψεων τριών (3) κομμάτων, της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ κερδίσαμε και πετύχαμε την εθνική μας συνέχεια, συνοχή και την κοινωνική ειρήνη. Οπου Ν.Δ. η καταραμένη δεξιά παράταξη της πλουτοκρατίας, της αντιλαϊκής πολιτικής και του αστυνομικού κράτους, άξια συνεχιστής της προδικτατορικής δεξιάς των πολιτικών διώξεων, των φυλακίσεων, της εξορίας στα ερημονήσια, που ψήφισαν και τα δένδρα κοκ. Οπου ΠΑΣΟΚ το κόμμα της διαπλοκής, της λοβιτούρας, της ίντριγκας, των πρασινοφρουρών, της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, της μίζας, της ρεμούλας, της απάτης, της κοινωνικής αποσύνθεσης, της οικονομικής κατάρρευσης, της εθνικής απομείωσης κοκ και όπου ΔΗΜΑΡ το κόμμα του ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) με εναλλαγές θέσεων και απόψεων δίκην υαλοκαθαριστήρια, δεκανίκι της εξουσίας, με οπαδούς μεταφερόμενους, μερικώς ή και στο σύνολό τους αντικρουόμενης προέλευσης και με εκλογική βάση μεταβαλλόμενη πολλάκις συχνότερα και από τις αλλαγές ταχυτήτων σε αυτοκίνητο με μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων. Η συνεργασία των κομμάτων αυτών - εξ ων ιδιαίτερα το δεύτερο εκπέμπει έντονη οσμή πολιτικής πτωμαΐνης - και η εξ αυτής προελθούσα κυβέρνηση, πάντα με μοναδικό γνώμονα τη σωτηρία και ανάκαμψη της πατρίδας μας, θα πρέπει να υπήρξε η υλοποίηση των παιδικών ονείρων κάθε φιλελεύθερου δεξιού, κάθε δημοκράτη - συντρόφου πασοκτζή και κάθε πολιτικά άστεγου αριστεριστή - νεόκοπου δημαρίτη.
Πετύχαμε τη διασφάλιση των χρημάτων, των καταθέσεων των Ελλήνων νοικοκυραίων (σύμφωνα με προεκλογική ρήση του νυν πρωθυπουργού) από επαπειλούμενες επιδρομές και απειλές δέσμευσης που εκτόξευαν προεκλογικά κάποια άλλα ανάλγητα κοινοβουλευτικά κόμματα. Οπου νοικοκυραίοι και αυτοί που με δηλωμένο εισόδημα 10, 15, 20 χιλ. ευρώ ετήσια κατόρθωσαν, κάνοντας βέβαια αιματηρές οικονομίες, να έχουν σήμερα «στην άκρη», για την κακιά τη ώρα, 1, 2, 3 ή και περισσότερα εκατομμύρια ευρώ. Επίσης και τη διασφάλιση του προσωπικού κύρους επώνυμων πολιτών που πιθανή δημοσιοποίηση των ονομάτων τους για εξοικονόμηση μαύρου χρήματος από παράνομες ή ημινόμιμες ή όποιες άλλες αδήλωτες συναλλαγές θα έθετε σε κίνδυνο το κοινωνικό τους προφίλ, που με τόσο κόπο και ιδρώτα κατόρθωσαν να συνθέσουν.
Τη μη φορολόγηση των πλοιοκτητών και εφοπλιστών αποφεύγοντας έτσι τον κίνδυνο να αλλάξουν σημαίες στον εμπορικό και τουριστικό τους στόλο και από ναυτική υπερδύναμη, που με την αμέριστη συμπαράσταση και συμβολή τους είμαστε σήμερα, να μας καταστήσουν μια αδύναμη φτωχή γεωργική και κτηνοτροφική χώρα.
Την περαιτέρω χρηματική βοήθεια στα πενόμενα τραπεζικά ιδρύματα με επαναλαμβανόμενες πανάκριβες ενέσεις ανακεφαλαιοποίησης προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτα το θεάρεστο κοινωνικό τους έργο, αυτό της δανειοδότησης των οικονομικών πασχόντων ιδιωτών, μικροεμπόρων, μικροβιοτεχνών και λοιπών επιτηδευματιών με τα εξευτελιστικά ύψους επιτόκια του 7, 8, 9 έως και 17%, την ίδια χρονική στιγμή που ο τόκος των καταθέσεων ανέρχεται στο δυσθεόρατο μέγεθος του 1 - 2%.
Την πιθανότατη ατιμωρησία όλων των κατά καιρούς τρωκτικών του δημοσίου χρήματος, των λαμόγιων, των μεσαζόντων, των παντός είδους τυχοδιωκτών, των διαπλεκομένων αργόσχολων της καμαρίλας του κάθε υπουργείου και όχι μόνο, την υπουργοποίηση (των κατά κοινή ομολογία αποτυχημένων) υπουργών παρελθουσών κυβερνήσεων, την αξιοποίηση σε διοικητικές θέσεις κάθε φορά και πάλι των αρίστων και όχι των αρεστών (κατά ΓΑΠ), οι οποίοι άριστοι κατά διαβολική σύμπτωση τυγχάνει να είναι μόνο ημέτεροι και την επαναφορά στο προσκήνιο πολλών εξ εκείνων των οποίων η συμπεριφορά αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί του παρουσιαστή της εκπομπής Αλ Τσαντίρι news.
Τη διατήρηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας με την απόφασή μας, έπειτα και από φιλικές συμβουλές, συστάσεις, παραινέσεις και παροτρύνσεις των ευρωπαίων φίλων μας, να μην αποστασιοποιηθούμε ούτε κατά χιλιοστό από τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε σαν χώρα με βάση τα υπογραφέντα μνημόνια και τους ψηφισθέντες εφαρμοστικούς νόμους, δείχνοντας έτσι με τη συμπεριφορά μας αυτή στους συνεταίρους μας ότι και καθαρό κούτελο έχουμε και λόγο έχουμε και τις υπογραφές μας τις τιμούμε, έστω και αν ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού, περίπου 50% μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα πραγματική αδυναμία επιβίωσης.
Τη διατήρηση του όγκου των υπαλλήλων του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και την εξασφάλιση του σημερινού ύψους μισθών και συντάξεων. Καθίσταται πλέον απόλυτα σαφές και διαυγές ότι σήμερα ένας μισθός της τάξης των 600 ευρώ, δηλ. ένας μέτριος μισθός της δεκαετίας του ΄90 σε δραχμές, με τιμαριθμική άνοδο από το χρονικό εκείνο σημείο σε πλείστα όσα προϊόντα της τάξης του 300% (και πλέον) είναι απόλυτα επαρκής για επιβίωση, αποταμίευση και προγραμματισμό της μέσης ελληνικής οικογένειας.
Θα μπορούσα συνεχίζοντας να μνημονεύσω και πλήθος άλλων επιτυχιών που κατέγραψε ή, που όπως φαντάζομαι, θα καταγράψει αυτή η κυβέρνηση, αλλά, σεβόμενος τον χώρο που μου προσφέρεται, σταματώ εδώ. Θα επιθυμούσα όμως επιγραμματικά να αναφερθώ και στις ελάχιστες ζημιές, στις απώλειες, στο τι δηλ. χάσαμε ή θα χάσουμε. Κατά την προσωπική μου άποψη εκτός από την εθνική μας περηφάνια, τον εγωισμό μας, την αξιοπρέπειά μας, το χαμόγελό μας, την ανθρωπιά μας, τις ιδέες μας, τον ιδεολογικό προσανατολισμό μας, την κοινωνική μας συνοχή και ευαισθησία και την οικονομική μας αυτάρκεια χάσαμε και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί και υποθέσει κανείς, που δεν είναι δυνατό να παρατεθεί αναλυτικά και που βεβαίως εκ των πραγμάτων δεν αποτελεί έστω και κατ΄ ελάχιστο συγκρίσιμο μέγεθος με τα όσα κερδίσαμε ή πρόκειται στο εγγύς ή απώτερο μέλλον (αν υπάρξει) να κερδίσουμε από τον σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης εθνικής συνευθύνης.
* Ο Γιάννης Κουτσογιαννούλης είναι δικηγόρος Παρ΄ Αρείω Πάγω, πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
