* Του Λάμπρου Τ. Καραγεώργου, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΧΕΔΙΟΥ Β’
Αφορμή για τη γραφή αυτού του άρθρου, αποτέλεσε η αδιασταύρωτη πληροφορία ότι σε πολλές επιχειρήσεις το πρωί της Παρασκευής 21/06/13, διατάχθηκαν οι υπάλληλοι να συγκεντρωθούν στις αίθουσες εκδηλώσεων, προκειμένου όλοι μαζί να ψάλλουν τον «Ακάθιστο Ύμνο» για τη σωτηρία της χώρας. Φόρο τιμής απέδωσαν διευθυντικά στελέχη και εγκάθετοι του δημοσίου σε υπεύθυνους πολιτικούς άνδρες, όπως ο Σαμαρζέλος, ο Βοργιάδης και ο Στουρνέρδος για την υποτακτικότητα που επέδειξαν απέναντι στους κατακτητές της χώρας και την αποφασιστικότητά τους να διατηρήσουν σε λειτουργία, έστω και ως ζόμπι, την κατοχική, δικομματική πλέον, κυβέρνηση.
Τον όρο ΒΑΡΒΑΡΟΙ τον χρησιμοποιώ «ποιητική αδεία», υπονοώντας όλους εκείνους τους τιμητικούς όρους και τίτλους, που κατά καιρούς αποδόθηκαν σ’ όλες τις τροϊκανικές κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας.
Το ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΑΝ ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, όμως, αποτελεί το πραγματικό ζητούμενο του άρθρου.
Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τα κόμματα που δεν συμμετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα, έστω και υποκριτικά, η πλειονότητα των συνδικάτων, των συλλογικοτήτων και των πρωτοβουλιών των πολιτών και κυρίως το ανάθεμα και η βουή που αναδύεται από τα καφενεία και τα στέκια των ανέργων και των εργαζομένων των μισθών της πείνας, αποκρυσταλλώνουν μια κοινή άποψη. Οι πολιτικές που ακολουθούνται είναι καταστροφικές, αντιλαϊκές, αδιέξοδες, φασιστικές, θανατηφόρες και υπονομεύουν το μέλλον της χώρας και την ύπαρξη του ελληνικού λαού, μετά από 3.000 χρόνια ιστορία και ότι έχουμε ανάγκη από άλλες πολιτικές, αφύπνισης, ανασυγκρότησης, χειραφέτησης και δημοκρατικής συνεργασίας. Κοινή είναι επίσης η πεποίθηση ότι οι πειθήνιοι φαυλοκράτες, ούτε την ικανότητα διαθέτουν, ούτε τη θέληση να πράξουν οτιδήποτε θετικό για τον λαό. Άλλους υπηρετούν.
Με δεδομένη την υπόθεση ότι η επόμενη κρίση και το οριστικό τέλος αυτής της κυβέρνησης βρίσκεται επί θύραις, είτε από ατύχημα, είτε από βλακεία, που αποτελεί άλλωστε ίδιον της φασιστικής νοοτροπίας, είτε για να προλάβουν τα ελικόπτερα, μετά από εσωτερική κατάρρευση, εξωτερικό άδειασμα ή λαϊκό ξεσηκωμό, το ερώτημα για το ΤΙ ΘΑ ΓΕΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, προβάλλει αμείλικτο και επίκαιρο.
Η υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης και κοινής κατά το δυνατόν, πρότασης διεξόδου και κυβερνητικής εξουσίας, από τις ριζοσπαστικές πολιτικές οργανώσεις και τις δυνάμεις της εργασίας που θα αγκαλιαστεί από τον λαό αποτελεί κατά τη γνώμη μου τη μόνη ρεαλιστική. Ειδάλλως στο ερώτημα για το ΤΙ ΘΑ ΓΕΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, θα εισπράξουμε τη συνήθη ιστορική απάντηση. Βαρβαρική εναλλαγή. Και θα είναι βαριά στις πλάτες μας και ασυγχώρητη η ευθύνη όλων.
Στα κεντρικά χαρακτηριστικά αυτής της πρότασης, κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να περιλαμβάνονται τα εξής:
1. Η με σαφήνεια κατάδειξη της χρεοκοπίας και της καταστροφικής δύναμης επί της κοινωνίας, της ακολουθούμενης πολιτικής και η ανάδειξη του γεγονότος ότι ένας άλλος δρόμος είναι αναγκαίος και εφικτός.
2. Μία σαφή και ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή από τις συστημικές πολιτικές, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τη γραμμή «ευρώ – ευρωζώνη». Η έξοδος από το ευρώ και την ευρωζώνη, που σήμερα λειτουργεί ως το σιδηρούν παραπέτασμα του παγκόσμιου καπιταλισμού, αποτελεί κοινό τόπο, για το σύνολο σχεδόν της ριζοσπαστικής ανάλυσης και όχι μόνο, στη χώρα μας, αλλά και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Υποστηρίζεται επίσης, σχεδόν με όρους φυσικής επιλογής από πλειάδα πρωτοκλασάτων αναλυτών και οικονομολόγων, ακόμα και συστημικών, όταν καλούνται να απαντήσουν με επιστημονικά κριτήρια, από τα συμπεράσματα επιστημονικών αναλύσεων και συνεδρίων, από την ελληνική και διεθνή ιστορική εμπειρία και από το πρόσφατο τραγικό παράδειγμα της Κύπρου. Η συστημική στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, στο συγκεκριμένο θέμα θα πρέπει να καταγγελθεί ανενδοίαστα, δεδομένων και των πρόσφατων δηλώσεων Τσίπρα ότι εθνικό νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ και ότι το κόμμα του είναι αυτό που κατ’ εξοχήν εγγυάται τη διατήρηση της χώρας στην ευρωζώνη. Παράλληλα και με σαφή και καθαρό λόγο, θα πρέπει να καλέσουμε τις συνιστώσες και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να διαχωρίσουν τη θέση τους από τις κεντρικές συστημικές επιλογές και να συνδράμουν με όλες τους τις δυνάμεις σε μια ρεαλιστική μετωπική προοπτική.
3. Η άμεση παύση πληρωμών – διαγραφή του χρέους. Ο συμψηφισμός τμήματος του χρέους με τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά της συστημικής και πελατειακής φύσης του και η ανάληψη ευθύνης για την κάλυψη τμήματός του που ανήκει σε μικροομολογιούχους, κοινωνικούς φορείς και ασφαλιστικά ταμεία, μπορούν να αποτελέσουν ισχυρή δικαιακή βάση για τη συγκεκριμένη επιλογή.
4. Μια συμφωνία επί του μέγιστου κοινού υποσυνόλου, των ιδεολογικών και πολιτικών ζητημάτων που τίθενται από τις οργανώσεις και το λαϊκό κίνημα, με προοπτική διεύρυνσης και εμπέδωσής της με δημοκρατικό τρόπο, έτσι ώστε να λειτουργεί συνδετικά και συνθετικά και όχι διαλυτικά. Απ’ αυτή τη συμφωνία θα πρέπει να προκύψει ένα ξεκάθαρο και κατανοητό από τον λαό σχέδιο εξόδου από την υπάρχουσα κατάσταση, που να είναι εφικτό, αποτελεσματικό, κοινωνικά δίκαιο και αποδεκτό από την πλειοψηφία. Να τεθούν οι άμεσοι στρατηγικοί στόχοι, να συμφωνηθεί το μεταβατικό πρόγραμμα και να οργανωθούν οι τακτικές.
5. Η ανάδειξη των ιδιαίτερων δυνατοτήτων και ικανοτήτων της χώρας και του λαού, που μπορούν να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην εφαρμογή της άλλης πολιτικής, που οδηγεί στην έξοδο από την ύφεση, την ανεργία και τη λιτότητα. Η σημαντικά μεγάλη έκταση της χώρας σε σχέση με τον πληθυσμό της, που την καθιστά, με διαφορά, την πιο αραιοκατοικημένη της Δυτικής Ευρώπης, η τετραπλάσια της στεριάς θαλάσσια έκταση και τα γεωγραφικά, γεωλογικά, κλιματικά και στρατηγικά χαρακτηριστικά της, αποτελούν την κοινή και εξ αδιαιρέτου περιουσία όλων μας, ισχυρή βάση προκοπής και όχι αντικείμενο ξεπουλήματος. Η αγροτική οικονομία με τη βοήθεια ενός ανταγωνιστικού νομίσματος, του κεντρικού σχεδιασμού, της ποιότητας των προϊόντων, της χρησιμοποίησης τεράστιων εγκαταλειμμένων εκτάσεων και της αποδέσμευσης από τις αντιπαραγωγικές συμφωνίες με την Ε.Ε., έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί γρήγορα και αποτελεσματικά. Η μεταποίηση και η ελαφρά βιομηχανία δεδομένης της προϋπάρχουσας εμπειρίας και των πρώτων υλών, η σχεδιασμένη επανεκκίνηση τομέων της βαριάς βιομηχανίας που υπολειτουργούν, όπως τα ναυπηγεία, η αμυντική βιομηχανία, τα εργοστάσια ζάχαρης, η κλωστοϋφαντουργία και η ενέργεια, καθώς και ο περιβαλλοντολογικά, πολιτισμικά και κοινωνικά προσανατολισμένος τουρισμός μπορούν να αποτελέσουν την ατμομηχανή της ανάπτυξης. Η καλή μορφωτική και τεχνική κατάρτιση του εργατικού δυναμικού και το ικανοποιητικό επίπεδο των υποδομών, διαμορφώνουν τις βάσεις του εγχειρήματος.
6. Οι δυνατότητες και οι προοπτικές που θα ανοίξουν για την ελληνική οικονομία και κοινωνία από τις διεθνιστικές, πολύπλευρες, ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς διεθνείς σχέσεις και την απεμπλοκή από την αποικιακή κόλαση.
7. Η ανάδειξη της ιστορικά τεκμηριωμένης πολλαπλασιαστικής ισχύος, ενός ελεύθερου και χειραφετημένου λαού, με δυνατότητες, προοπτική, στόχους και ενθουσιασμό, που λειτουργεί σ’ ένα αξιακό και δημοκρατικό περιβάλλον, έναντι της καταθλιπτικής, ανελεύθερης, τρομοκρατημένης και ξεπουλημένης σκιάς του.
