Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου στο 32ο Δ. Σχ. Λάρισας
ΒΙΟΣ ΜΟΡΦΩΣΗ: Ο Μάρτυρας Ιουστίνος, γνωστός και ως Ιουστίνος ο Φιλόσοφος, γεννήθηκε στη Φλαβία Νεάπολη της Σαμάρειας (Ναμπλούς) στις αρχές του 2ου αιώνα. Γιος ελληνόφωνων μη Ιουδαίων, πιθανώς Ρωμαίων, (πατέρας του ήταν ο Πρίσκος Βάκχιος), που φρόντισαν ώστε ο Ιουστίνος να λάβει εξαιρετική φιλοσοφική μόρφωση, που ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να δώσει απάντηση στα ερωτήματα που έθετε η ανήσυχη ψυχή του. Έλαβε φιλοσοφική μόρφωση από τις σχολές των Στωικών, των Πλατωνιστών, του Πυθαγορισμού και της Περιπατητικής σχολής. Ο Συναξαριστής βεβαιώνει ότι παρά τη μόρφωσή του τίποτε δεν ικανοποιούσε τη δίψα του να γνωρίσει τον αληθινό Θεό. Έτσι, ο Θεός, βλέποντας την αγνή, ειλικρινή πρόθεση των αναζητήσεών του, ανταποκρίθηκε θαυμαστά.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ: Κάποια ημέρα που βάδιζε κοντά στη θάλασσα, συνάντησε έναν γέροντα βαθύτατα καταρτισμένο στις Θείες Γραφές, ο οποίος μέσα από διάλογο δίδαξε στον Άγιο τη χριστιανική διδασκαλία. «Από τότε», γράφει ο ίδιος, «άναψε θεϊκή φωτιά μέσα μου, και με εκυρίευσε ιδρώτας για τους φίλους και κήρυκες του Χριστού. Βρήκα επί τέλους την αληθινή φιλοσοφία και έγινα πραγματικός φιλόσοφος1». Όταν μετέβη στη Ρώμη, παρέδωσε στον αυτοκράτορα Αντωνίνο απολογία της χριστιανικής του πίστης, στην οποία εξέθετε τις βασικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού, αναιρώντας όλες τις εναντίον των χριστιανών κατηγορίες και απέδειξε την πλάνη των ειδώλων, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα από την Αγία Γραφή. Ο Ιουστίνος προσέφερε σημαντικό απολογητικό και ποιμαντικό έργο στη χριστιανική εκκλησία. Η περί Λόγου χριστολογία του αποτελεί τα πρώτα βήματα προς την Τριαδική θεολογία. Στη Ρώμη ίδρυσε χριστιανική φιλοσοφική σχολή γνωρίζοντας τέτοια μεγάλη επιτυχία, ώστε να φυλλορροούν οι σχολές των εθνικών φιλοσόφων. Ο κυνικός Κρήσκης, τον οποίον αποστόμωσε σε δημόσια φιλοσοφική συζήτηση, τον κατήγγειλλε ως Χριστιανό. Μπροστά στον έπαρχο Ρώμης, Ρουστίκους, ο Ιουστίνος άδραξε την ευκαιρία και έκανε αυτό που θαύμαζε στους Χριστιανούς, να σταθεί δηλαδή άφοβος μπροστά στην απειλή του μαρτυρίου. Όταν ο έπαρχος τον ρώτησε για τη φιλοσοφία του εκείνος του απάντησε: «Προσπάθησαν πολλές φιλοσοφίες να μάθω, αναπαύθηκα όμως στη Χριστιανική φιλοσοφία, έστω κι αν αυτή δεν αρέσει στους ψευδοδόξους». Τελικά ο Μάρτυρας, αφού βασανίστηκε, αποκεφαλίστηκε γύρω στο 165 μ.Χ., μαζί με έξι μαθητές του. Έτσι το μαρτύριό του σφράγισε τη φιλοσοφία του.
ΕΡΓΑ ΤΟΥ: Πολλά έργα του Ιουστίνου έχουν χαθεί. Τα έργα που φέρουν το όνομά του και έχουν διασωθεί ως τις ημέρες μας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: α) Εκείνα που είναι αδιαμφισβήτητης γνησιότητας. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι δύο Απολογίες του και ο Προς Τρύφωνα Ιουδαίον Διάλογος. β) Εκείνα που είναι αμφίβολης γνησιότητας. Πιθανολογούμενος χρόνος συγγραφής τους είναι ο β’ ή ο γ’ μ.Χ. αιώνας. Τέτοια έργα είναι τα εξής: Προς Έλληνας, Λόγος Παραινετικός Προς Έλληνας, Περί Μοναρχίας, Προς Διόγνητον επιστολή, αποσπάσματα από το έργο Περί Αναστάσεως, και άλλα μικρότερα αποσπάσματα. Τέλος στην τρίτη ομάδα ανήκουν έργα που θεωρούνται νόθα. Αυτά είναι: Έκθεσις της Ορθής Πίστεως Αποκρίσεις Προς τους Ορθοδόξους Περί Τινών Αναγκαίων Ζητημάτων, Ερωτήσεις Χριστιανικαί Προς τους Έλληνας, Ερωτήσεις Ελληνικαί Προς τους Χριστιανούς, Προς Ζήνα και Σερήνο και Ανατροπή Δογμάτων Αριστοτελικών.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ο π. Θεόδωρος Ζήσης γράφει για τον Άγιο: «Στις αναζητήσεις των νέων, που ψάχνουν για την αλήθεια, ο Ιουστίνος είναι πρότυπο πνευματικού οδηγού. Ταιριάζει στον τύπο του σύγχρονου πνευματικού ανθρώπου: ανήσυχος, ερευνητικός, χωρίς φανατισμούς και προκαταλήψεις, ελέγχει, συζητά, δοκιμάζει. Ο Χριστιανισμός είναι η ολοκλήρωση της αλήθειας, η φανέρωση του ίδιου του Λόγου στο πρόσωπο του Χριστού. Ο Ιουστίνος οδηγεί τους κυνηγούς της αλήθειας ακόμη και πέρα από τον Χριστιανισμό, όπως κατάντησε μέσα στον κόσμο, με τους τόσους ιστορικούς του συμβιβασμούς, προς τον γνήσιο Χριστιανισμό, στο Χριστιανισμό που ενθουσίασε και είλκυσε και τον ίδιο.» Για τον ίδιο, η καλύτερη φιλοσοφική μέθοδος ήταν η εφαρμογή του χριστιανικού βίου.
Μεγαλυνάριον: Χάριτι σοφίας καταυγασθείς, ως αυτοσοφίαν, εθεράπευσας τον Χριστόν, υπέρ ου ενδόξως, αθλήσας Ιουστίνε, συν τούτω εις αιώνας, δοξάζη ένδοξε.
