Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου
Ο Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23/5/1977 στο χωριό Κουρίλοβο Παντόλσκ της Μόσχας. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός στην παιδική του ηλικία. Το 1989 η γιαγιά του πήγε τον μικρό Ευγένιο για να εξομολογηθεί πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας στη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο Ευγένιος δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Η μητέρα του, όμως, τον προέτρεπε να τον βγάλει, διότι, έλεγε, θα τον περιγελούσαν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε και συνέχισε να τον φορά. Τελειώνοντας τις σπουδές του (1994), εργάστηκε ως επιπλοποιός.
ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ: Στις 25/6/1995 παρουσιάστηκε στον Στρατό και στις 13/1/1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ιγκουερίνας. Έναν μήνα μετά, ο Ευγένιος, με τρεις ακόμη στρατιώτες, στάλθηκαν να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από έναν δρόμο. Από εκεί περνούσαν συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα εκείνη (3.00) πέρασε από το συγκεκριμένο δρόμο ένα ασθενοφόρο. Όταν το σταμάτησαν για έλεγχο, μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνοπλοι Τσετσένοι που συνέλαβαν τους αιφνιδιασμένους στρατιώτες. Στις 4 π.μ. όταν ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς υποψιάστηκαν τι είχε συμβεί. Σε λίγες μέρες ο στρατός ενημέρωσε τους γονείς των τεσσάρων για την εξαφάνισή τους. Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι πρόκειται για αιχμαλωσία, και πήγε ριψοκινδυνεύοντας στη Χαγκάλα της Τσετσενίας, για να βρει το παιδί της. Εκεί ήρθε σε επαφή με Τσετσένους οπλαρχηγούς προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου. Κάποιοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να της αποσπάσουν. Συνήθως ένας στρατιώτης αιχμάλωτος «στοίχιζε» 10.000 δολάρια. Όταν κατάλαβαν ότι δεν θα κέρδιζαν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού ψάχνοντάς τον, διέσχισε χωριά, ναρκοθετημένους δρόμους, μέτωπα συγκρούσεων, και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του Αδη».
ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ – ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Από την πρώτη μέρα της εκατονταήμερης αιχμαλωσίας του Ευγένιου, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν, για να τον αναγκάσουν να εξομώσει και να γίνει μουσουλμάνος και δήμιος Ρώσων αιχμαλώτων. Ο Ευγένιος αρνήθηκε τις προτάσεις και, παρά τους ξυλοδαρμούς, τα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει, έστω, τον σταυρό του, δεν κάμφθηκε. Στις 23/5/1996, ανήμερα των γενεθλίων του, σκότωσαν πρώτα τους τρεις συναιχμαλώτους του, ενώ πρότειναν τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει τον Σταυρό λέγοντας «ορκιζόμαστε στον Αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο. Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν τον Σταυρό από το λαιμό του. Τον έθαψαν με τον σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι (δες σχετικό βίντεο στο youtube).
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ: Η μητέρα του βρήκε το λείψανο του Ευγένιου εννέα μήνες αργότερα, αφού έδωσε 4.000 δολάρια στους Τσετσένους. Εκείνοι της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της, ενώ της διηγήθηκαν την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια. Η μάνα στις 20/11/1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Σε λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του. Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Σε νοσοκομείο τραυματιών πολέμου, νοσηλευόμενοι πιστοποίησαν ότι ένας άγιος Ευγένιος με κόκκινο μανδύα, τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο μοσχοβίτικο Ναό του Σωτήρος, είδαν την εικόνα του μάρτυρα αναγνωρίζοντας αυτόν που τους βοήθησε. Ο στρατιώτης με τον κόκκινο μανδύα βοηθά και πολλούς ψυχικά συντετριμμένους ιδίως φυλακισμένους. Όλο τον χρόνο, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, έρχονται για προσκύνημα στον τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα.
Μεγαλυνάριο: «Τον ανδρείον μάρτυρα του Χριστού και βασανισθέντα υπό νέων ισλαμιστών, Άγιον στρατιώτην Ευγένιον τον Ρώσσον, στερρώς αγωνισθέντα, ύμνοις τιμήσωμεν». (Κ.Α.Ο.)
