* Του Παυσανία Καραβασίλη, οικονομολόγου
Από τα ζιγκουράτ της Μεσοποταμίας, την Ακρόπολη της Ελλάδος ως τις πυραμίδες των Ίνκας, με μία ματιά διαπιστώνεις την ανάγκη των ανθρώπων να εκφραστούν. Ο άνθρωπος σαν οντότητα δεν είναι απλά ένα νοήμον ζώο όπως νομίζουμε ή σύμφωνα με την άποψη που βέβαια δικαιολογεί, την σύγχρονη αντίληψη του πολιτισμού και την αντιμετώπιση του εαυτού μας και των γύρω μας. Ο άνθρωπος πάνω από όλα δεν χρησιμοποιεί τη νοημοσύνη του για να θεραπεύει την πείνα του, αυτό βέβαια το κάνουν εύκολα και τα άλλα όντα και ας λέμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος είναι πιο έξυπνος από αυτά. Πάρτε για παράδειγμα τα μυρμήγκια μπορούν να σηκώσουν εκατό φόρες το βάρος τους, συνενώνονται ως ένα σώμα και χτίζουν αποικίες, δεν πρόκειται για μεγάλο κατόρθωμα αυτό; Και ας θεωρούμε εμείς οι έξυπνοι, ότι ένα μυρμήγκι αφού μπορούμε να το λιώσουμε κάτω από τη σόλα του παπουτσιού μας, είμαστε ανώτεροι γιατί μπορούμε να κάνουμε αυτή τη συγκεκριμένη πράξη. Μπορεί να πατήσαμε στη σελήνη, να στέλνουνε δορυφόρους στους πλανήτες, να έχουμε προεδρεύσει στην κοσμολογία και την κβαντική φυσική αλλά η πλειοψηφία των ανθρώπων παραμένει αμόρφωτη.
Όταν λέω αμόρφωτοι δεν εννοώ αναλφάβητοι αλλά είναι αυτό που λέει η ίδια η λέξη ακριβώς, αμόρφωτοι, απρόσωποι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη τους. Μα πώς γίνεται αυτό αφού καθημερινά υπάρχουμε ως τον θάνατό μας. Αλήθεια τι είναι θάνατος και τι είναι ζωή, τι είναι ύπαρξη και τι ανυπαρξία. Υπάρχουμε όταν χρησιμοποιούμε το μυαλό μας μόνο και μόνο για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Έτσι περιπλανούμαστε σε αυτή τη γη εξαιτίας της πλάνης μας. Από τον αθέμιτο πλουτισμό ως και τις πολλαπλές εκφράσεις της ζωής μας παραπέφτουμε σε καθημερινά λάθη. Τελικά μήπως έχει δίκιο ο Πάγκαλος ότι όλοι μαζί τα φάγαμε, αν κρίνω από το μέγεθός του, μάλλον όχι. Και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε μέσα στην ανυπαρξία μας όσο εμπιστευόμαστε μόνο τις αισθήσεις μας και όχι το μυαλό μας. Από τα πρώτα σχολικά μας χρόνια έως ότου αφήσουμε το σώμα μας να ξαναγυρίσει στη γη, μασάμε τη μασημένη τροφή που μας προσφέρουν, η ελευθερία μας πνίγεται στην καθημερινότητα του τι θα φάμε τι θα πιούμε, και πώς να σκοτώσουμε τον χρόνο μας ασχολούμενοι με λανθασμένες δραστηριότητες.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας γνώριζαν ότι για να προσεγγίσεις την πραγματικότητα πρέπει να σταματήσεις να ακούς το τραγούδι των σειρήνων. Η πραγματικότητα και η αλήθεια, η ελευθερία μας προσεγγίζεται μόνο από την αληθινή νόηση και αυτή οδηγεί στη φιλοσοφία τη μητέρα των επιστημών. Οι αισθήσεις μας είναι μία πλάνη, είναι κάρτα γραφικών στον σκληρό μας δίσκο.
Ωστόσο υπάρχουν αντιλήψεις σήμερα που μιλάνε για επιστροφή στις ρίζες μας, η αρχαιολατρία, η προγονολατρία είναι η κολυμβήθρα του Συλωάμ για την απαξία του πολιτισμού μας. Άλλοι χρησιμοποιούν αρχαία σύμβολα βεβηλώνοντας για πολιτικούς σκοπούς, άλλοι αρχαιολάγνοι, προσπαθούν να μεταφέρουν το 500 π.Χ. στο σήμερα πράγμα που ούτε και Αϊνστάιν κατόρθωσε δηλαδή να μεταφέρει το παρελθόν στο μέλλον. Π.χ. ο Δωδεκαθεϊστής λατρεύει το εναπομείναν είδωλο και όχι τη σοφία του αυτή η επιφανειακή αντιμετώπιση του αρχαίου πολιτισμού δεν τους διαχωρίζει από τους ειδωλολάτρες. Ο μαίανδρος από σύμβολο της αρμονίας του σύμπαντος έγινε σύμβολο του πολέμου από τον Χίτλερ και του μίσους από διάφορους μιμητές.
Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί το ίδιο σύμβολο προκειμένου να επιδείξει πατριωτισμό στην πραγματικότητα εδώ πρόκειται για κλασική περίπτωση αρχαιοκαπηλίας. Η επιστροφή και μόνο στις ρίζες μας δεν έχει κανένα νόημα αν δεν κατανοήσουμε πρώτα τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και στην συνέχεια να τον προεκτείνουμε στο σήμερα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Αναγέννηση, η ανάπτυξη των επιστημών και της φυσικής από τον Νεύτωνα ως τον και τον Αϊνστάιν είναι αποτέλεσμα της αξιοποίησης της παλιάς σοφίας Μέσα στο πέρασμα των αιώνων πολλοί πολιτισμοί έχουν καταστραφεί. Ο σημερινός πολιτισμός ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί η επιβίωση του εξαρτάται μόνο από μας τις αρχές μας ο σεβασμός στη φύση μας, στη φύση, η υπέρβαση του εγωισμού μας η κατανόηση ότι δεν μπορούμε να γίνουμε θεοί εξουσιάζοντας τους άλλους, θα μας οδηγήσουν σε έναν άλλο κόσμο όπου η προσέγγιση της ελευθερίας μας θα γίνει δυνατή. Και ας μην ζέχναμε ότι πίσω από τον καθρέπτη βρίσκεται ένας νοήμων νους που ευθύνεται για τη δημιουργία του κόσμου μία και μοναδική οντότητα που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει εις τους αιώνες τον αιώνων. Ας κοιτάξουμε και πίσω από τον καθρέπτη για να συναντήσουμε τον δημιουργό μας αυτός είναι ο σκοπός μας.
