Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Η χώρα μας διανύει μια από τις δύσκολες περιόδους της ιστορίας της. Σε τούτες τις ώρες ο Τσίπρας εκλέχτηκε, από μεγάλη μερίδα του λαού, με την εντολή να φέρει στη χώρα μας τη ζωή των πολιτών, που την απαξίωσε, η πολιτική της λιτότητας. Στα 2 ½ χρόνια της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που μας έσωσαν από το χάος της χρεοκοπίας, έγιναν λάθη και παραλήψεις, που είχαν βαρύ κόστος για τις πλάτες του ελληνικού λαού. Μπορεί οι γαλαζοπράσινοι να μας έφεραν στην άκρη του τούνελ, αλλά φωτάκι δεν είδαμε. Για να είμαστε δίκαιοι ο Τσίπρας καλείται σήμερα ν` αντιμετωπίσει χρονίζοντα προβλήματα. Όμως δεν παραγνωρίζουμε, πως πολλά απ` αυτά, τα δημιούργησε ο ίδιος. Επέδειξε έναν αβάσιμο ενθουσιασμό και υπεροψία για την αποστολή του. Λ.χ. η ακατάσχετη υποσχεσιολογία του, ενώ ήξερε ή έπρεπε να ξέρει, αν υπήρχαν ή όχι οι δυνατότητες για την πραγμάτωσή τους. Καλλιέργησε μια ψευδαίσθηση στον κόσμο, για ελπίδα και προσμονή, που άρχισε κιόλας να ξεθωριάζει. Επέδειξε σιγουριά και μεγαλαυχία, να κατατροπώσει Αγορές και δανειστές. Ν` αλλάξει το ευρωπαϊκό κατεστημένο, με τη βοήθεια ανύπαρκτων φίλων. Διεκήρυξε, πως «ο λαός είναι στην κυβέρνηση», ενώ ο λαός περιμένει στο περιθώριο, με ερωτήματα αναπάντητα. Θέλει πράγματι η Κυβέρνηση, να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ; Αντελήφθη επί τέλους, την πραγματικότητα και τις συνθήκες, πολύτιμου χρόνου, που χάθηκε, ώσπου να καταλάβει τι ακριβώς μας ζητούν τα επανειλημμένα Γιούρογκρουπ; Υπολογίζει σωστά τους κινδύνους από τις έντονες εσωκομματικές αντιδράσεις, στις προθέσεις και το έργο του; Μας το λέει η παροιμία: «Ο ποντικός εβούλετο σε τρύπα να χωθεί, μα έσερνε ξωπίσω του, ένα τρανό σακί». Η τρύπα συμβολίζει τα δυσεπίλυτα και πολλά προβλήματα. Και το σακί, φέρνει τις αναιρετικές του έργου του συνιστώσες. Είναι μπορετό στον Τσίπρα με τους συνεργάτες που διαθέτει, να κάνει τομές ρηξικέλευθες και με πολιτικό κόστος; Οι πολυφωνίες οργιάζουν. Είναι σε θέση να τις ηρεμήσει, ώστε κάποτε να παραχθεί έργο γόνιμο; Παίρνει σωστά τα μηνύματα της κοινωνίας μας; Δηλ. Ναι στο Ευρώ, όχι εκλογές, όχι Δημοψηφίσματα κλπ. Ή επικαλείται την κοινωνία μόνο σαν συμπαράσταση του λαού στο έργο του;
Δύσκολο το ανηφόρι, για να φτάσει στο ποθητό αποτέλεσμα. Οι μεταρρυθμίσεις αργούν. Οι επενδύσεις αναβάλλονται επ` αόριστον. Πρώτιστον μέλημα της Κυβέρνησης, είναι να βάλει ευρώ στα άδεια της ταμεία. Και όχι να αφαιμάζει τα αποθεματικά των άλλων ταμείων. Η βοήθεια απ` έξω αργεί. Και το ξέρει πως: «Δεν είναι εύκολες αι θύρες, όταν η χρεία ταις κουρταλεί».
Πρόσφατα ο Δραγασάκης, επεσκέφθηκε εσπευσμένως την Κίνα με σκοπό δήθεν να βελτιώσει τις σχέσεις των δύο χωρών, οι οποίες αφρόνως διεταράχθηκαν, από την Αριστερά πλατφόρμα, με ανόητες, αλλά και επιβλαβείς δηλώσεις, πως θα επανεξετασθεί η συμφωνία με την COSCO. Οι Κινέζοι όμως έκαναν τον Κινέζο, κατά το δη λεγόμενον. Κατάλαβαν πως οι καθυστερημένες γαλιφιές της ελληνικής αποστολής, απέβλεπαν σε αίτημα χρηματοδότησης από την Κίνα στην Ελλάδα, για το γνωστόν θέμα των εντόκων γραμματίων. Και ξεκάθαρα είπαν στον κ. Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης: «Το πρόβλημα επενδύσεών μας στο λιμάνι του Πειραιώς, καθυστερεί. Και δεν θα πάρουμε καμιά απόφαση, αν πρωτίστως δεν λυθεί οριστικά, το θέμα που εκκρεμεί. Και τι κάνουμε τώρα; Κομπορρημοσύνες και μεγαλαυχίες και με την πλάτη στον τοίχο. Λέμε αυτό που είπε ο σύντροφος Λένιν. «Κάνουμε την πάπια!» Η Κυβέρνηση έχει να ισορροπήσει σε τρεις βάρκες. Να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών, που φαίνονται ασύμβατες να τις προεκλογικές διακηρύξεις. Να μεταπείσει τους καραδοκούντες αρνητές, των πολλών και ισχυρών συνιστωσών, από Λαφαζάνη-Στρατούλη, Βούτση και της χαριτωμένης Ζωής, που ήδη έβαλε πλώρη για δικό της προσωπικό μπαϊράκι. Και τρίτον να δώσει στο λαό δείγματα θεραπείας των προβλημάτων, που τον ταλαιπωρούν. Ο λαός πεινά, δυστυχεί, δυσπραγεί. Δεν αντέχει άλλη θολούρα και δολώματα υπομονής. Περιμένει μέτρα σίγουρα, με κοινωνικό και φιλολαϊκό πρόσημα.
Μια μικρή ανάκαμψη, που φάνηκε το 2014, σήμερα αργοπεθαίνει. Με απορία ρώτησα φίλους μου συμπολίτες εμπόρους. Βλέπετε καμιά διαφορά από τον Οκτώβριο πέρυσι, ως τον σημερινό Απρίλη; Και βέβαια ομολόγησαν ομόφωνα και κατηγορηματικά. Το 2014 είχαμε κάποια ελπίδα. Το πλεόνασμα, τους βελτιωμένους οικονομικούς δείκτες σε όλα τα επίπεδα, επικείμενη έξοδο από το Μνημόνιο. Σημάδια πως μια σκληρή μας προσπάθεια, έφερε κάποια σημάδια ανάκαμψης. Μας κατέχει πάλι ο φόβος. Ο λαός αγνοεί τα πάντα. Θέλει την αλήθεια.
Να μας πουν. Τι σκοπεύουν να κάνουν με το άνοιγμα στη Ρωσία; Απαρνείται τους στενούς δεσμούς με την Ευρώπη και ερωτοτροπεί με τη Ρωσία. Προς τι αυτή η στροφή; Δεν μας λένε τι θα κάνουν με τον Μπαλτά, τον Πανούση και τους Λούμπεν Μαρξιστές, που προαναγγέλλουν μέτρα φόβια και πρωτόγνωρα; Τι θα κάνουν με τον Κατρούγκαλο, ο οποίος ως άλλος Βουλγαράκης, εξακολουθεί να μας εμπαίζει, πως το «Νόμιμο είναι και ηθικό». Δε μας λένε τι θα κάνουν με τον ΤεξικανόΒαρουφάκη, που νοικιάζει την πολυτελή του βίλα αντί 5.000 ευρώ, χωρίς την άδεια του Ε.Ο.Τ. Το γράφημα στους δείκτες των καταθέσεών μας, είναι τρομακτικά κατηφορικό. Τι θα κάνουν μ` αυτό;
Το ανηφόρι λοιπόν είναι τραχύ και δύσβατο. Απαιτεί αντοχές, σκληρή δουλειά, πρόγραμμα και ευθύνη. Ελπίζω, πως γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν, την κρισιμότητα των στιγμών και θα καταβάλουν τιτάνιες προσπάθειες, για το καλό του τόπου.
