«Τη στιγμή που κάτι φαίνεται να αλλάζει στην Ευρώπη, με την εφαρμογή του προγράμματος της ποσοτικής χαλάρωσης και τη στροφή προς την ανάπτυξη, εμείς κινδυνεύουμε να μείνουμε έξω από αυτά. Η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει ο μεγάλος ασθενής της ευρωπαϊκής οικονομίας, το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ».
Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Η Ευρώπη, καθώς και όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα περνάει, τα τελευταία χρόνια, μια πρωτοφανή κρίση, τέτοια που ανάλογή της δεν αντιμετώπισε από τις απαρχές της την επαύριο του ολέθριου Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε που τέθηκαν οι βάσεις του οράματος για μια μεγάλη Ευρώπη της ειρηνικής συνύπαρξης και της ανάπτυξης για όλα τα έθνη που την συναποτελούν. Η ύφεση και η υποχώρηση της παραγωγικότητας, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας -ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους-, οι εξοργιστικές ανισότητες μεταξύ των κρατών αλλά και μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων στα ίδια κράτη, έχουν πλήξει σοβαρά την εικόνα και το κύρος της ΕΕ. Έχει υπονομευθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών για την αποτελεσματικότητα των ηγετών και των μηχανισμών της, ενώ έχει αυξηθεί η αμφιβολία για την επιτυχή συνέχιση του εγχειρήματος. Ως αποτέλεσμα, σε όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη έχουν δυναμώσει επικίνδυνα τα ευρωσκεπτικιστικά ρεύματα, είτε από την άκρα αριστερά είτε από την άκρα ή και τη φαιά δεξιά. Ακόμη και σε χώρες με μακρά και παγιωμένη δημοκρατική παράδοση το φαινόμενο ενίσχυσης τέτοιων σχηματισμών είναι εξαιρετικά απειλητικό. Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι κάτι «σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»...
Έως πρόσφατα, η αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμών στη διαμορφούμενη κατάσταση δεν ήταν ανάλογη της κρίσης. Η επιμονή σε πολιτικές σφικτής δημοσιονομικής πολιτικής, που έβαζε σε δεύτερο πλάνο την ανάπτυξη, και η επικράτηση των στενά εννοούμενων εθνικών συμφερόντων βάραινε την ατμόσφαιρα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Φαίνεται, όμως, ότι κάτι πλέον αλλάζει. Στα ενθαρρυντικά μηνύματα την πρώτη θέση έχει το λεγόμενο «πακέτο Γιούνκερ». Το νέο επενδυτικό σχέδιο για την κινητοποίηση 315 και πλέον δισεκατομμυρίων ευρώ για πρόσθετες επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών ετών, δείχνει αυτή τη μετατόπιση προς την επιδίωξη της ανάπτυξης και την αντιμετώπιση της υψηλής ανεργίας.
Αυτά είναι τα καλά νέα. Γιατί τα άσχημα είναι ότι εμείς κινδυνεύουμε να μείνουμε έξω από αυτά. Τη στιγμή, λοιπόν, που κάτι φαίνεται να αλλάζει στην Ευρώπη, που βρίσκεται σε εφαρμογή το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης και υπάρχει στροφή προς την ανάπτυξη, η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει ο μεγάλος ασθενής της ευρωπαϊκής οικονομίας, το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ.
Μετά και την έξοδο από το Μνημόνιο της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και οσονούπω της Κύπρου, μόνοι εμείς ακροβατούμε στην άκρη του γκρεμού ατενίζοντας με ίλιγγο ένα πιθανό grexit ή ένα graccident ή ό,τι άλλο καταστροφικό προβλέπουν για τη χώρα μας.
Και όμως θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν διαφορετικά: αν δεν φορτώναμε τις αδυναμίες μας σε τρίτους, αν δεν επικρατούσε ο μικροκομματισμός, αν αντικρίζαμε όλοι την αλήθεια χωρίς τους βολικούς παραμορφωτικούς καθρέπτες του λαϊκισμού. Δυστυχώς, όμως, ακόμη και σε αυτήν την οριακή φάση, που απαιτείται σοβαρότητα για την επιτυχή ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και στροφή προς τον ρεαλισμό, στελέχη της κυβέρνησης διατυπώνουν δημοσίως άστοχες ή και επικίνδυνες απόψεις, που δυναμιτίζουν αυτή την προσπάθεια. Είναι ώρα να αντιληφθούν όλοι ότι η διακυβέρνηση δεν είναι ακτιβισμός. Κάθε λόγος, κάθε δήλωση έχει σοβαρές συνέπειες για τη χώρα. Η οικονομία μας τους τελευταίους μήνες έχει υπονομευθεί από αυτή την ανευθυνότητα. Και θα πρέπει, επίσης, να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τους υπουργούς, τις συνιστώσες, τους βουλευτές και τα κομματικά στελέχη που υποστηρίζουν την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή. Μου θυμίζουν το τραγουδάκι των νηπιακών μας χρόνων «πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό»! Ας μην καλλιεργούν ψευδαισθήσεις ότι η Ελλάδα μπορεί να βρει αλλού χρηματοδότες, ότι μπορεί να διασωθεί και να ευημερήσει αναζητώντας σωτηρία σε κεφάλαια που θα έλθουν εκτός ΕΕ. Η πείρα άλλων κρατών –είναι νωπή η εμπειρία της Κύπρου- έχει δείξει τα όρια αυτών των προσπαθειών.
Πάση θυσία, επομένως, πρέπει να παραμείνουμε στην ΕΕ, ώστε να συμμετάσχουμε δημιουργικά στη διαμόρφωση της νέας της μορφής. Να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα που μας δίνεται εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας για να πετύχουμε την ανάπτυξη, ενισχύοντας την πραγματική παραγωγή σε ένα περιβάλλον ασφάλειας για τη χώρα.
* Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός
