Στο φύλλο σας της 20ής/12/13, δημοσιεύτηκε άρθρο του κ Χρ. Τσαντήλα, με τίτλο «Ακριβώς έτσι όπως στρώσαμε», με νόημα πως εμείς (όλοι) φταίμε, δεν αντιδράσαμε (στη διαφθορά που βλέπαμε), επιτρέπαμε, καμαρώναμε (τον κλέφτη), γεμίζαμε τα συρτάρια με φάρμακα αχρείαστα. Αυτά και άλλα πολλά «αποκάλυψε» έρευνα του υπουργείου Εργασίας («ξεσκέπασε» και «καταμέτρησε» «μια κατάσταση» κατά τον γράφοντα), με συμπέρασμα «ας κοιμηθούμε όπως στρώσαμε».
Θα ήθελα να δώσω μια διαφορετική άποψη για το θέμα, αν μου επιτρέψετε.
Την ουσία αυτής της άποψης, τη δίνει ο Ν. Κοτζιάς, σε συνέντευξή του στις «Αντιθέσεις» του ΚΡΗΤΗ TV στις 30/11/12:
Ν. Κοτζιάς: «Τη δε ελληνική κοινωνία, την ονομάζω κοινωνία συνενοχής απ’ το 1987. Τα δικαιώματα του απλού πολίτη, του τα στήσανε σαν ρουσφέτι, σαν πελατειακή σχέση, σαν μπαξίσι. Να σας φέρω ένα παράδειγμα.
Αν πάτε στις σκανδιναβικές χώρες, τι έχει ένας εργαζόμενος; Την εργατική του κατοικία. Κάθε εργαζόμενος. Στην Ελλάδα, οι εργατικές κατοικίες, είναι πάρα πολύ λίγες και δίνονται με κληρώσεις. Ο περισσότερος φτωχόκοσμος τι έκανε; Έστηνε ένα αυθαίρετο. Τι ήταν το αυθαίρετο; Το υποκατάστατο του δικαιώματος για κοινωνική κατοικία. Τι του έκαναν λοιπόν; Του έλεγαν: αυθαίρετο. Και άρχιζε ο απλός άνθρωπος να ζητάει τροφοδοσία ρεύματος, τηλεφωνική επικοινωνία, αποχέτευση, ύδρευση, προστασία από πλημμύρες. Δηλαδή (στη θέση του δικαιώματός του), τον έβαλαν σε μια εξευτελιστική θέση, να ζητάει, να παρακαλάει και να διεκδικεί. Να τον κάνουν συνένοχο. Γιατί; Γιατί εγώ που έχω το αυθαίρετο και ζητάω την αποχέτευση, δεν είμαι σε θέση να παλέψω με επάρκεια το μεγάλο σκάνδαλο. Θέλαν οι άνθρωποι απ’ τα πάνω, να μας διαφθείρουν. Δεν διαφθάρθηκε ο ελληνικός λαός. Την ανάγκη του αξιοποίησε αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το ολιγαρχικό σύστημα, για να τον υποτάξει μέσω της διαφθοράς. Δεν τα έφαγαν μαζί, ο ελληνικός λαός και οι κύριοι απ’ τα πάνω. Δεν έχουν τις ίδιες ευθύνες για την κατάσταση. Οι κύριοι απ’ τα πάνω, θέλουν όμηρο, μέσα απ’ αυτές τις διαδικασίες, το λαό, για να τους ανέχεται. Γι’ αυτό σας είπα εξ αρχής. Αυτοί φταίνε που κατέστρεψαν τη χώρα. Εμείς φταίμε που δεν τους αποτρέψαμε. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ο βιαστής και ο βιασμένος, δεν είναι το ίδιο πράγμα».
Επειδή ο κ. Χρ Τσαντήλας αναφέρει χαρακτηριστικά πως η έρευνα του υπουργού εργασίας «ξεσκέπασε» και «καταμέτρησε» «μια κατάσταση», θα ήθελα να ρωτήσω:
Τα 600 δισ. που έφυγαν απ’ τη χώρα, μόνο απ’ την υπόθεση του χρηματιστηρίου, δεν καταμετρώνται και δεν υπάγονται στην κατάσταση για την οποία συζητάμε; Ποιοι τα έβγαλαν; Οι μικροομολογιούχοι και οι μεροκαματιάρηδες;
Το 1 δισ. (τα δισ., αν υπολογίσουμε κι αυτά που δεν ξέρουμε) που έφαγε ένας (!) μόνο τραπεζίτης, σε πόσα προνοιακά επιδόματα αντιστοιχούν; Αυτά δεν καταμετρώνται στην «κατάσταση» και στον «λογαριασμό»;
Τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων που επί δεκαετίες λάμβαναν σαν δανεικά κι αγύριστα, ημέτεροι «επιχειρηματίες» απ’ τις τράπεζες, σε πόσες πρόωρες συντάξεις αντιστοιχούν; Αυτά τα έλαβε υπόψη η «έρευνα» του «υπουργείου Εργασίας»;
Τα χρήματα που θάπρεπε να δοθούν στην παιδεία, ώστε οι άνθρωποι να μην «καμαρώνουν», να μην «επιτρέπουν», να μην γεμίζουν τα συρτάρια με αρχείαστα, να μην παραμένουν απαθείς στη διαφθορά, είναι περισσότερα ή λιγότερα απ’ αυτά που μας λείπουν τώρα;
Κλπ, κλπ.
Για να μην τρώω τον χώρο σας, νομίζω ότι ολοκληρώνοντας έτσι τον λογαριασμό, αντί να κοιμηθούμε όπως στρώσαμε, θα πρέπει ν ανοίξουμε τα μάτια μας και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας σαν πολίτες, «μετακινώντας» το καθεστώς που μας βίαζε τόσα χρόνια και μας κρατούσε σ’ έναν κοινωνικό μεσαίωνα, απ’ την πραγματικότητα, στην ιστορία, όπου θα έπρεπε να ανήκει εδώ και πολλά χρόνια…
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Γιώργος Παπανικολάου
