Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Μια φορά και έναν καιρό, όταν ερχόταν ο καιρός να βγούνε στην φόρα τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών τα περιμέναμε με μία περιπαικτική, έως και «κουτσομπολίστικη» διάθεση. Να δούμε τέλος πάντων «τι περιουσία έχει ο ένας», «πόσα λεφτά έχει ο άλλος» και να πούμε τις σχετικές «κακίες» γύρω από το όλο θέμα.
Γιατί κρίση-ξεκρίση, ποτέ ένας πολίτης που σέβεται τον εαυτό του δεν θα καθαγίαζε έναν η και όλους τους πολιτικούς έτσι... a priori. Πόσο μάλλον που οι περισσότεροι δεν διακρίνονται για τη «φτώχεια» τους, ούτε ανήκουν στην κατηγορία των αναξιοπαθούντων. Χώρια που παλαιότερα τουλάχιστον, η πολιτική ήταν ένα «ακριβό σπορ». Για να κατέλθει κανείς βουλευτής και να εκλεγεί, εκτός από όλα τα άλλα έπρεπε να βάλει και βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να εκλεγεί. Οπότε για να συμβεί αυτό, υποτίθεται ότι αυτή η τσέπη είχε και κάτι μέσα. Δεν έκανες έτσι κι έβγαζες τη φόδρα προς τα έξω να δεις αν έχει καμιά τρύπα και κύλησε προς το μπατζάκι το δίευρο που είχες βάλει χθες. «Λεφτά υπήρχαν» όπως είπε και ο... αξεπέραστος Γιώργος Παπανδρέου, ο όποιος μάλιστα φέτος εμφανίζεται και πλουσιότερος από ό,τι πέρσι.
* * *
Στις μέρες της κρίσης όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Καταρχήν γενικώς, λόγω των άπειρων περικοπών σε άπειρους πολίτες και του στριμώγματος που η συντριπτική πλειοψηφία βιώνει σε όλα τα επίπεδα έχει αναπτυχθεί ενός είδους, να μην το πούμε «ρατσισμό», να το πούμε ανοιχτή «προκατάληψη» κατά όλων αυτών που για κάποιον... μυστηριώδη λόγο εξακολουθούν και έχουν λεφτά και δεν έχουν πληγεί από την κρίση τόσο όσο θα περίμενε κανείς ή και θα ήθελε. Διότι το ‘χουμε πει και παλαιότερα, μέσα σε όλα τα άλλα υπάρχει και μία κοινωνική «ανθρωποφαγία» πλέον ως ένα ακόμη σύμπτωμα της περίφημης κρίσης.
Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για πολιτικούς. Οι οποίοι (όχι όλοι βεβαίως αλλά όλους τους έχει πάρει η μπάλα) «ευθύνονται για τα δεινά του τόπου», και για όλες τις συμφορές που μας έχουν βρει γενικώς.
Τώρα λοιπόν, όταν έρχεται ο καιρός να βγουν στον αέρα τα πόθεν έσχες, η διάθεση δεν έχει να κάνει ούτε με την περιέργεια, ούτε με το «κουτσομπολιό». Έχει να κάνει με ότι από πριν... φορτσάρουμε τις μηχανές και είμαστε έτοιμοι να τους τα... χώσουμε, με το που θα δουν το φως της δημοσιότητας, καμιά φορά και ανεξαρτήτως από το τι δούμε μέσα σε αυτά. Γιατί απλώς αυτό είναι το... φυσιολογικό. Και γιατί αν ας πούμε δεν εκτονωθεί κανείς σχολιάζοντας όχι με τον πλέον κομψό τρόπο τα εισοδήματα του τάδε αρχηγού και του δείνα πολιτικού, ενώ ο ίδιος έχει μία σύνταξη που δεν του φθάνει να περάσει ούτε 10 μέρες τον μήνα, τότε και πού θα εκτονωθεί;
* * *
Πάντως, αυτό που είναι εντυπωσιακό, ανάμεσα στα άλλα, με τα «πόθεν έσχες» των 300 της Βουλής, είναι τα ακίνητα. Καλά πόσα ακίνητα έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Οι περισσότεροι δηλαδή από αυτούς. Επί παραδείγματι ο Α. Σαμαράς δεν έχει καθόλου αυτοκίνητα, (άλλο πάλι και αυτό, πώς μετακινείται;) αλλά από ακίνητα, ένα σωρό. Άλλοι πάλι πολιτικοί αρχηγοί και ακίνητα και αυτοκίνητα έχουν όπως βεβαίως και βουλευτές. Ενώ από τη μία εμφανίζονται βουλευτές να δηλώνουν παχυλές (και λίγα λέμε) αποζημιώσεις ενός εκατομμυρίου ευρώ και καταθέσεις στο εξωτερικό και από την άλλη βουλευτές που δεν έχουν μία στην τράπεζα.
Παλιότερα ας πούμε, ο πλέον «δυνατός» των πολιτικών αρχηγών όποτε έβγαιναν στη φόρα τα πόθεν έσχες ήταν ο Αλαβάνος-μάλλον γι’ αυτό θέλει να γυρίσουμε και στη δραχμή βόλευε καλύτερα- τώρα που ο Αλαβάνος δεν είναι στη Βουλή πιο δυνατός εμφανίζεται ο Βενιζέλος. Ε, από κει και πέρα ο Πάνος Καμμένος έχε και σκάφος αναψυχής, του Αλέξη Τσίπρα του λείπει μία μηχανή (όχι ραψίματος) που δεν δήλωσε, αλλά το βασικό κοινό γνώρισμα των περισσοτέρων είναι τα ακίνητα. Πραγματικά δηλαδή με όλη αυτή την ιστορία περί φορολόγησης των ακινήτων είναι να αναρωτιέται κανείς αν υπάρχουν πιο άμεσα ενδιαφερόμενοι για το θέμα από τους ίδιους τους εθνοπατέρες. Και γιατί να θέλουν να ψηφίσουν αφού τους θίγει άμεσα;
Αμ εκείνος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ; Ο Δημήτρης Τσουκαλάς, πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ, που δήλωσε ότι εισέπραξε συνολικά 1 εκ. εφάπαξ;! Άπαξ και παίρνεις τέτοιο εφάπαξ κατεβαίνεις στους δρόμους και διαμαρτύρεσαι υπέρ πτωχών και αδυνάτων. Φυσιολογικό δεν βρίσκετε; Μάλιστα επειδή κάποιοι βουλευτές εμφανίζονται και ως «αναξιοπαθούντες» θα μπορούσε να μάχεται και υπέρ των συναδέλφων του εθνοπατέρων. Και αφού εκεί στην Αριστερά γενικώς και στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικώς, μιλάνε για αναδιανομή του πλούτου, ορίστε μία χρυσή ευκαιρία, αναδιανομής!
* * *
Η γνωστή παράφραση του «πόθεν έσχες» σε «πόθεν αίσχος»
για μία ακόμη φορά είναι ακριβής. Όσο ακριβής είναι και η αλήθεια των πραγμάτων.
