Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Μόνον η Εκκλησία προσεύχεται υπέρ των θυμάτων, υπέρ των διωκομένων, υπέρ των αδυνάτων, υπέρ αυτών που δεν έχουν κανέναν με το μέρος τους. Όλοι είναι εναντίον των θυμάτων και όλοι ζητούν από τα θύματα να συναινέσουν ότι καλώς διώκονται. Ζωντανό παράδειγμα η Ελλάδα σήμερα.
Τρεις φορές ζήτησε από τους μαθητές Του ο Ιησούς να μείνουν άγρυπνοι μαζί Του, την ώρα που έλιωνε απ΄ την αγωνία του θανάτου, τη νύχτα, στον κήπο της Γεσθημανής και τρεις φορές τους βρήκε να κοιμούνται. «Ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι μετ΄ εμού» (ούτε μια ώρα δε μπορέσατε να μείνετε ξάγρυπνοι μαζί μου).
Για το παράδοξο της Ενσάρκωσης του Κυρίου, που Θεός υπάρχων έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός, λέγεται το εξής: «Εις τα ίδια ήρθε και οι δικοί του δεν τον αναγνώρισαν, δεν τον δέχθηκαν, Του φέρθηκαν σαν να είναι άγνωστος και ξένος. Είναι τρομερό το αίσθημα αυτό της αποξένωσης. Και αυτό βίωσε ο Κύριος, λαμβάνοντας μορφήν δούλου.
Αλίμονο αν νιώσουμε πως δεν μας χρειάζεται κανείς. Είναι τρομερό το αίσθημα ότι είμαστε βάρος της γης. Πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι κοντά μας που μας έχουν ανάγκη. Αλίμονο, αν πάψουμε να έχουμε αισθήματα. Αλίμονο αν δεχθούμε να ζήσουμε σε έναν άκαρδο κόσμο. Πολλοί κλείνονται στα σπίτια τους. «Ποιος θα χαρεί να μας δει και ποιον θα χαρούμε να δούμε;», σκέφτονται με απέραντη λύπη.
Να μιμηθούμε την Εκκλησία στην προσευχή της για τους άλλους. Να προσεύχεστε για τους άλλους για να ιαθείτε, λέει ο Απόστολος. Με την αποθάρρυνση συμβαδίζει ο Ιησούς και εγκαθιστά έγκυρες ελπίδες, που θα φαίνονταν παράλογες, χωρίς τον Ιησού. Το Ευαγγέλιο αποκαλύπτει την ωμότητα των διωκτών.
Μερικοί κατηγορούν το Ευαγγέλιο και τους Προφήτες ότι είναι μύθοι. Αγνοούν ότι οι μύθοι είναι με το μέρος των διωκτών. Ότι οι μύθοι σκεπάζουν την ωμότητα των διωκτών. Είναι φτιαγμένοι από τους ίδιους. Το Ευαγγέλιο αποκαλύπτει την ωμότητα των διωκτών. Ο διάβολος πιάστηκε στο ίδιο του το δόκανο, με τη σταύρωση τον Ιησού. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Κύριος θα αφήσει να Τον σταυρώσουν.
Η Εκκλησία προσεύχεται γι΄ αυτούς που δεν έχουν κανέναν να προσευχηθεί γι΄ αυτούς. Πολλοί συνάνθρωποί μας χάνουν τους δικούς τους και μένουν μόνοι. Είναι ωραίο που η Εκκλησία δεν ξεχνάει κανέναν και προσεύχεται μέρα και νύχτα, δυο χιλιάδες χρόνια !
Εμείς τώρα λιγότερο ή περισσότερο απομακρυσμένοι απ΄ την Εκκλησία, περιτριγυριζόμαστε από πράγματα που μαζεύουμε μια ζωή, για τις ανάγκες μας. Αλλά τα πράγματα δεν έχουν ψυχή και δεν μπορούν να ανταποδώσουν την αγάπη μας.
Ό Ντοστογιέφσκι έλαβε χάρη μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Το πρώτο πράγμα που ήρθε στο νου του, μόλις άκουσε τη χάρη, ήταν η απορία του, πώς δεν αγαπάει όλο τον κόσμο. Έπρεπε να δει τον θάνατο να τον πλησιάζει τόσο κοντά, για να συνειδητοποιήσει την αξία της αγάπης, ως τον πιο δυνατό δεσμό με τη ζωή. Τόσο δυνατό που μπορεί να νικήσει ακόμα και τον θάνατο. Μάρτυρες αυτοί που με τη χάρη του Θεού επιβίωσαν στα ναζιστικά και στα σταλινικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. «Αγάπη κραταιά ως θάνατος», λέει το Άσμα.
