* Του Αποστ. Β. Ρούντου - εκπαιδευτικού
«Υπερασπίσου το παιδί σαν έρθει η καταιγίδα γιατί αν γλιτώσει το παιδί θα υπάρχει κι Ελπίδα:» (στίχοι τραγουδιού)
Πριν πολλά χρόνια (20-4-1959) τα Ηνωμένα Έθνη (Γενική Συνέλευση) οριοθέτησαν τα δικαιώματα του παιδιού, σε παγκόσμιο επίπεδο, (εκτός της 19ης Νοέμβρη ως Ημέρας Κατά της Κακοποίησης όλων των Παιδιών). Ωστόσο 30 χρόνια αργότερα (11-12-1989) πάλι ο Ο.Η.Ε. υπέγραψε τη Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, που αποτελείται από 54 άρθρα και καλύπτουν το σύνολο των δικαιωμάτων του παιδιού και που χωρίζονται σε 4 μεγάλους τομείς:
* Δικαιώματα επιβίωσης.
(Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο χωρίς φτώχεια και πολέμους)
* Δικαιώματα ανάπτυξης.
(Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον κόσμο της γνώσης)
* Δικαιώματα προστασίας.
(Δικαιούμαι να περνάω τον χρόνο με τους (2) γονείς μου και τους δασκάλους)
* Δικαιώματα συμμετοχής.
(Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα, ανεμελιά και αγάπη).
Όμως θα έλεγε κανείς πως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Γιατί ποια δικαιώματα και ποια ευημερία απολαμβάνουν τα παιδιά στην πατρίδα μας αλλά και σ' όλον τον κόσμο, αφού είναι σχεδόν ανύπαρκτα τα δικαιώματα των παιδιών σήμερα, τα παιδευτικά, τα κοινωνικά, τα οικονομικά, τα πολιτιστικά και άλλα.
Έτσι τέτοιες παγκόσμιες δήθεν ημέρες για τα «δικαιώματα» του παιδιού, έρχονται στο φως της δημοσιότητας συγκλονιστικά στοιχεία και αμείλικτοι αριθμοί που κυριολεκτικά σοκάρουν! Σύμφωνα δε με έρευνες του Ο.Η.Ε. και ειδικών φορέων όπως είναι η (Π.Ε.Ο.) Παγκόσμια Εκπαιδευτική Ομοσπονδία, το ένα τρίτο από τα εξήμισι δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού είναι νεολαία, και από αυτά τα 800 εκατομμύρια ζουν σε μεγάλη φτώχεια, ενώ το ένα τεσσαρακοστό αυτών (20 εκατομμύρια) υποσιτίζονται και πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα! Δηλαδή κάθε μέρα περίπου εξήντα χιλιάδες παιδιά του Τρίτου Κόσμου (και όχι μόνο), πεθαίνουν από την πείνα, από πολέμους, από χημικά όπλα και από ασθένειες όπως η ελονοσία, από όλα αυτά πεθαίνουν 2 παιδιά κάθε ένα λεπτό! Από το σύνολο των παιδιών του Τρίτου Κόσμου, τα 50 περίπου εκατομμύρια δεν πήγαν ποτέ στο σχολείο!
Ενώ άλλα 100 εκατομμύρια νέοι ανήλικοι πρέπει να εργαστούν σκληρά για το καθημερινό ψωμί τους και για τα μέλη της οικογένειας, ανασφάλιστοι, και σε δουλειές που τους εξαντλούν και δηλητηριάζουν τις τρυφερές τους ψυχές.
Περί τα 250 χιλιάδες μικρά παιδιά, μόνο στην Ευρώπη εξαφανίζονται ή απαγάγονται κάθε χρόνο. Δηλαδή 1 παιδί για κάθε 2 λεπτά!
Άλλα πάλι παιδιά αλητεύουν εγκαταλειμμένα στους δρόμους, ή εξωθούνται στην επαιτεία και την πορνεία! Πώς λοιπόν θα μπορέσουν οι υπεύθυνοι να διορθώσουν ποτέ τη ζημιά που τους έχει προκαλέσει η αμέλεια, η εγκατάλειψη και ο ρατσισμός; Για ποια δικαιώματα παιδιών μιλάμε, λοιπόν; Τα παραδείγματα αναρίθμητα επιβεβαιώνοντας την αληθινή παροιμία: «Ο (άνθρωπος) πολλές φορές μπορεί να γίνει λύκος για τον άνθρωπο».
* Η 15χρονη Πακιστανή Γιουσαφτζά Μαλαλά που πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τους Ταλιμπάν, γιατί - λέει πήγαινε σχολείο και ήταν Φεμινίστρια υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των γυναικών!
* Το άλλο πάλι αποτρόπαιο και ασύλληπτο έγκλημα στην πόλη Λασκάρ του Αφγανιστάν που αποκεφάλισαν ζευγάρι νέων 20 χρονών. Κι αυτό - γιατί λέει - αγαπιόντουσαν χωρίς να παντρευτούν!
* Εκείνος πάλι ο 35χρονος παΤΕΡΑΣ που έσφαξε την 15χρονη κόρη του στην Υεμένη γιατί την έπιασε να μιλάει στο τηλέφωνο με τον αρραβωνιαστικό της!
* Η άλλη πάλι Κινέζα που τύφλωσε ένα εξάχρονο αγόρι, ξεριζώνοντας τους οφθαλμούς του, μάλλον για να τα πουλήσει, αφού δεν μπορούσε να του πάρει «τα μάτια της ψυχής του»!
* Εκείνη δε η μη - ΤΕΡΑΣ που εξόντωνε τα παιδιά της μη δίνοντάς τα να τρώνε και πέθαιναν από ασιτία!
* Ή εκείνος ο πα - ΤΕΡΑ(Σ) (από την Ελλάδα) που πυροβόλησε στο κεφάλι την νεαρή κόρη του για να εκδικηθεί τη χωρισμένη σύζυγό του!
* Μήπως εκείνη η «μάνα», από την Πορτογαλία που «μεγάλωνε» (στο Παρίσι!) επί 2 χρόνια (ενώ μίκραινε!) μέσα στο «πορτ - μπαγάζ» του αυτοκινήτου ως «κατοικία» το μωρό της!
* Ή ο αχάριστος δολοφόνος μιας οικογένειας από το Μπρούκλιν της Αμερικής, (εννοείται της πολιτισμένης Δύσης που γίνονται τα πιο πολλά) που φιλοξενούνταν σαν ξάδελφος του ζευγαριού και το «ευχαριστώ» του, ήταν που κατέσφαξε με το κουζινομάχαιρο τα τέσσερα ανήλικα παιδάκια και τους γονείς!
* Ή ποιος να ξεχάσει την απόπειρα εξόντωσης εκατοντάδων μαθητών που είχαν ως όμηρους στη σιβηρική πόλη Σβετλάν της Ρωσίας οι αντικαθεστωτικοί Τσετσένοι (μαζί τους και καμικάζι μητέρες) που παραλίγο να γίνουν ολοκαύτωμα πάνω από 400 μαθητές στο αμφιθέατρο του σχολείου!
* Αυτό πάλι που συνέβη το προηγούμενο καλοκαίρι στην Πάρο με τον άδικο τραυματισμό (πολύ βαρύ) στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να καταντήσει σαν φυτό η πανέμορφη 15χρονη Μυρτώ, από τον δολοφόνο Πακιστανό τον Αχμέτ. Αυτή η απρόβλεπτη κακοποίηση έχει προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση αλλά και συγχρόνως διεθνή κατακραυγή, που όμως οι ομογενείς μας στις ΗΠΑ κάνουν τα πάντα να ζήσει.
* Ή τέλος το τραγικότερο όλων αυτό που συνέβηκε στην Αθήνα, πριν πολλά χρόνια (δεκαετία του ’50) με τη νεαρή κοπέλα τη Σπυριδούλα που από ζήλια οι θετοί «γονείς», σιδέρωσαν το κορμάκι της με αναμμένο σίδερο, επειδή δεν ήταν δικό τους αίμα!
Στον αντίποδα τώρα, προσπάθειες γίνονται ιδίως από την Παγκόσμια Εκπαιδευτική Ομοσπονδία, που επιδιώκει για όλα τα παιδιά να πάνε σχολείο, με δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα δε υπογραμμίζουν τα δικαιώματα των παιδιών για πλήρη μόρφωση με εκπαιδευτικούς μορφωμένους που θα ζουν και θα εργάζονται κάτω από ευνοϊκούς όρους και με αξιοπρεπείς αμοιβές και όχι μισθούς πείνας γιατί επιτελούν λειτούργημα.
Άλλο σημαντικό για τα δικαιώματα των νέων είναι: Η εργαζόμενη νεολαία να έχει πρόσβαση στην εργασία, στην ασφάλιση και στην υλοποίηση της αρχής, «ίση αμοιβή για ίση εργασία», ανεξάρτητα από το φύλο, και όχι στην άγρια εκμετάλλευση των τρυφερών αθώων παιδικών ψυχών.
Ένας σημαντικός παράγοντας ίσως ο σπουδαιότερος για τη λύση πολλών από τα καυτά προβλήματα που μαστίζουν τα παιδικά νιάτα και τα κάνουν δυστυχισμένα, είναι ο διαρκής αγώνας των «ηγετών» των μεγάλων δυνάμεων, για την ειρήνη, τον αφοπλισμό και τη ριζική περικοπή των παγκόσμιων αμυντικών δαπανών, που όμως δεν εφαρμόζεται. Είναι ντροπή να «σκοτώνουμε» στα παιδιά την ελπίδα του κόσμου, χρησιμοποιώντας ακόμα και χημικά όπλα για την εξόντωση τους, στον εμφύλιο της Συρίας, όπου σφαγιάστηκαν πάνω από 11 χιλιάδες παιδιά και έφηβοι, επειδή δεν ήθελαν να σκοτώσουν άλλα παιδιά(!) ενώ άλλη φορά οι αθεόφοβοι (πάλι στη Δαμασκό) τοποθέτησαν βόμβες έξω από το δημοτικό σχολείο και σκότωσαν αθώες καρδούλες!
Τα παιδιά ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας, φύλου, θρησκείας, πρέπει να γιορτάζονται τα δικαιώματά τους - όχι εθιμοτυπικά κάθε χρόνο - αλλά πραγματικά κάθε μέρα, με κοινωνικές πολιτικές που θα έχουν για επίκεντρο το παιδί και την ευτυχία του.
