Η ΑΝΕΡΓΙΑ, έλεγε προχθές ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης... έχει φρενάρει! Δηλαδή τα ποσοστά. Ούτε ανεβαίνουν οι αριθμοί, ούτε κατεβαίνουν, μένουν στάσιμα τα στοιχεία και αυτό είναι το θετικότερο σημείο, κατά την άποψή του, για την πολιτική που ακολουθεί το υπουργείο του...
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ σίγουρος, αν εμείς ζούμε σε άλλη χώρα, ή αυτός... Μάλλον φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πλέον στη χώρα... εργαζόμενοι! Γι΄ αυτό και το «φρενάρισμα» της ανεργίας. Είναι εκτός τόπου και χρόνου και υποτιμά τη νοημοσύνη μας; Το δεύτερο ναι. Το πρώτο όχι. Πιάνεται από κει που βολεύει... Πώς μειώθηκε η ανεργία; Πώς σταθεροποιήθηκαν οι αριθμοί; Πώς και πότε θα βρουν δουλειά οι μισοί Έλληνες; Ελέγχει κανείς ή δεν ελέγχει την κατάσταση με την αδήλωτη εργασία; Σε ποια στατιστικά στοιχεία προστίθεται αυτό το νούμερο, που αφορά την αδήλωτη και τη μαύρη εργασία;
ΕΙΜΑΙ σχεδόν βέβαιος, ότι δεν υπάρχει περίπτωση κανένας υπουργός, τουλάχιστον στον τομέα της εργασίας, να έχει κατανοήσει ότι, τα στατιστικά νούμερα δεν περνούν από γραφεία, αλλά βγαίνουν μέσα από τις μικρές κοινωνίες της... γειτονιάς. Στις πόλεις και στα χωριά. Στη δική μου για παράδειγμα τη γειτονιά, ποτέ δεν θα μάθει ο κάθε Βρούτσης ότι καμιά πενηνταριά νέοι και σπουδασμένοι άνθρωποι, ψάχνουν τρία και παραπάνω χρόνια για δουλειά. Αυτό είναι το πραγματικό «φρενάρισμα» που λέει ο υπουργός. Μόνο που το φρένο μπήκε στις ελπίδες των νέων, τους οποίους οι γονείς κρατούν με νύχια και δόντια να μην μεταναστεύσουν.
ΑΛΛΑ και κανείς από την κυβέρνηση δεν πρόκειται να σχολιάσει κα τα άλλα νούμερα της στατιστικής. Το μείον 5,2% της βιομηχανικής παραγωγής της χώρας. Το μείον 12,2% των εξαγωγών της. Το μείον 6,9% των εισαγωγών από τρίτες χώρες. Το μείον 35,1% στην οικοδομική δραστηριότητα, το μείον 6,5% των πωλήσεων αυτοκινήτων και το κυριότερο ακόμα τη μείωση στο 18,9% της κατανάλωσης των αγαθών των Ελλήνων. Ο κόσμος δεν ψωνίζει πλέον, ούτε τα βασικά! Δεν περιμένει κανείς τα νούμερα της στατιστικής για να δει πόσο έπεσε η παραγωγικότητα. Τα κλειστά εργοστάσια, τις διαλυμένες επιχειρήσεις και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά τα βλέπει στον δρόμο, καθημερινά τα συναντά μπροστά του.
ΑΥΤΗΝ την εικόνα δεν θα μας τη δώσουν ποτέ, όσοι πιστεύουν στα «φρεναρίσματα» του κατηφορικού δρόμου της οικονομίας. Στη γειτονιά μας τα γνωρίζουμε καλύτερα. Όλοι τα ζούμε, στην καθημερινότητα. Το χειρότερο είναι ότι έχουμε χάσει την αισιοδοξία μας. Βρισκόμαστε ακόμα σε κατήφορο, όπως λέμε ακόμα δεν μπήκε πάτος στο βαρέλι, και τα φρένα δυστυχώς δεν πιάνουν...
