Του Γιάννη Μήτσιου Φυσικού - Νομικού
Είναι κοινό μυστικό ότι μία μερίδα Ελλήνων πιστεύουν ότι ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου που κατοικείται από έναν ευλογημένο και περιούσιο λαό του Θεού, με πολλά προσόντα και ταλέντα, που μεταφέρει κληρονομικά από τους αρχαίους προγόνους μας. Την άποψη αυτή ασπάζονται και προβάλλουν αρκετά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ακούμε και διαβάζουμε συχνά - πυκνά ότι μας φθονούν και προσπαθούν να μας εξαφανίσουν πολλοί και διάφοροι εχθροί μας. Συνωμοτούν και βυσοδομούν εναντίον μας οι Εβραιοσιωνιστές, οι Μασόνοι, η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τα ξένα και ντόπια μονοπώλια, οι πολυεθνικές εταιρίες και άλλοι. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, ανασφάλειας και ανεργίας η συνωμοσιολογία είναι φυσικό να οξύνεται, αλλά να μην φτάνει σε ακρότητες και υπερβολές. Διαβάζουμε π.χ. ότι κάποιες σκοτεινές δυνάμεις μας ψεκάζουν με κάποια υγρά ώστε να μας αποβλακώνουν και να μην λειτουργούμε σωστά. Καταφέρνουν να αλλοιώσουν το DNΑ μας που μεταφέρει κληρονομικά από την αρχαιότητα την ευφυΐα, την εφευρετικότητα και την πρωτοπορία μας.
- Υποπτεύομαι πως όλα αυτά δεν είναι παρά μία προσπάθεια να βρούμε κάποιους αποδιοπομπαίους τράγους στους οποίους να φορτώσουμε τα δικά μας αμαρτήματα. Την κατακερματισμένη κοινωνία μας, την έλλειψη σχεδιασμού για το μέλλον, την αβελτηρία μας, την απειθαρχία μας, τον εγωισμό μας. Τελευταία διακινείται το σενάριο ότι όλα αυτά γίνονται επειδή θέλουν να μας πάρουν τα πετρέλαιά μας. Σε ό,τι αφορά το θέμα αυτό αξίζει να ειπωθεί ότι μια νορβηγική εταιρία ολοκλήρωσε τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο Πέλαγος και νότια της Κρήτης και τα πορίσματα των ερευνών τα μελετούν διάφορες άλλες εταιρίες που έχουν την τεχνογνωσία και την τεχνολογία για την άντληση των, όσων υπάρχουν, κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το έργο αυτό είναι δύσκολο, χρονοβόρο και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Από τον ξεκάθαρο χαρακτηρισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μέχρι τη διενέργεια διαγωνισμών ανάθεσης κ.λπ. και υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθεί σε βάθος χρόνου εικοσαετίας. Σε κάθε περίπτωση τα ποσά που θα εισπράξει η Ελλάδα δεν θα είναι τόσα ώστε να ζούμε σαν εμίρηδες και να τρώμε με χρυσά κουτάλια.
- Χρειάζεται, λοιπόν, να αναθεωρήσουμε πολλές απόψεις και να στραφούμε στα γεγονότα. Να βρούμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε κατάματα την πραγματικότητα. Η οικονομική κρίση την οποία βιώνουμε έφερε στην επιφάνεια πλήθος ερωτημάτων που αφορούν στη Δημοκρατία μας, όπως τη ζούμε τα τελευταία σαράντα χρόνια: Μήπως αποδεχτήκαμε σαν δημοκρατικό δικαίωμα τη διαφθορά και τη δικαιολογήσαμε επειδή ήμασταν κι εμείς στην πλευρά των ωφελημένων; Ανεχθήκαμε την αδιαφάνεια επειδή μας βόλευε λίγο - πολύ κι εμάς; Παραβλέψαμε τη φοροδιαφυγή επειδή εξυπηρετούσε τους δικούς μας; Βοηθήσαμε να αναπτυχθεί η πελατοκρατία και η ρουσφετολογία διότι ελπίζαμε κι εμείς σε κάποια βόλεμα; Καταφερόμαστε κατά της Δημοκρατίας για τα μειονεκτήματά της ή για την ίδια τη Δημοκρατία; Επιθυμούμε να διορθώσουμε τα μειονεκτήματά της ή να την καταργήσουμε; Η ανυπακοή, η εξέγερση, η αντίσταση και η βία που σφυρίζουν γύρω μας τι νόημα έχουν;
- Σε ό,τι αφορά τις διεθνείς σχέσεις είναι καιρός να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα: Μεταξύ των κρατών δεν υπάρχουν μόνιμες έχθρες ή μόνιμες φιλίες. Υπάρχουν μόνιμα συμφέροντα. Και όλοι οι λαοί θα κοιτάξουν πρώτα τα δικά τους συμφέροντα και ύστερα τα ελληνικά. Στους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. κ.λπ.) δεν ισχύει το εθνικό δίκαιο των κρατών, αλλά το διεθνές. Αν δεν το σηκώσεις φεύγεις. Νταηλίκια και τζάμπα μαγκιές δεν περνούν.
- Είναι αποκλειστικά δική μας η ευθύνη να ανασυγκροτήσουμε την οικονομία, τη διοίκηση, την εκπαίδευσή μας. Είναι δική μας η ευθύνη να επιλύσουμε τα προβλήματα της ανάπτυξης, των ξένων επενδύσεων, της επιστροφής σταδιακά στη γεωργία και την κτηνοτροφία και της γενικής απασχόλησης. Παραμερίζοντας τον έξαλλο ανορθολογισμό, τον λαϊκισμό, την αμετροέπεια και τη βλακεία από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Δεν γίνεται να εισάγουμε συνεχώς λεμόνια απ΄ την Αργεντινή, σκόρδα απ΄ την Κίνα, ρεβύθια απ΄ το Μεξικό, κρέατα απ΄ την Ολλανδία και άλλα πολλά και να τα πληρώνουμε παίρνοντας δανεικά. Πριν διαπραγματευθούμε με τους ξένους, για οποιοδήποτε θέμα, πρέπει να συνεννοηθούμε μεταξύ μας με αμοιβαίο σεβασμό, με έντιμο διάλογο, χωρίς κραυγές και κορώνες. Και κάτι τελευταίο: Η δημοκρατία δεν είναι ο δρόμος που οδηγεί στον παράδεισο. Είναι το φράγμα που μας προστατεύει από το να πέσουμε στην κόλαση.
