Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Οι συλλήψεις του ηγετικού πυρήνα της Χρυσής Αυγής, δεν ήταν παρά μια αναμενόμενη εξέλιξη μετά τον τραγικό θάνατο του ακτιβιστή Παύλου Φύσσα. Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να προλάβει τα χειρότερα αλλά και να δείξει προς τα έξω ότι πλέον δεν χαϊδεύει την ακροδεξιά, επεδίωξε να δώσει ένα καίριο χτύπημα στο ναζιστικό μόρφωμα, αφού όμως πρώτα μεσολάβησαν αμέτρητες επιθέσεις ρατσιστικού χαρακτήρα αλλά και επιθέσεις πολιτικής χροιάς.
Η Χρυσή Αυγή - όπως όλα τα κόμματα ή οργανώσεις του ιδίου χαρακτήρα στην Ευρώπη – εκμεταλλεύτηκε ως τώρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση, φορώντας εγκαίρως τον αντιμνημονιακό μανδύα και ποντάροντας ευθέως στην αγανάκτηση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων απέναντι στα σκληρά μέτρα λιτότητας. Με τακτικές προστασίας των αδύναμων αυτών στρωμάτων, με τσιτάτα περί ξεκαθαρίσματος της όποιας διαφθοράς, έπεισε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του κόσμου ότι μπορεί να βάλει τάξη στο χάος, αλλά πάνω απ΄ όλα πέρασε πετυχημένα τα όποια μηνύματα μίσους κατά του όποιου «διαφορετικού», είτε αυτό αφορά χρώμα και εθνότητα, είτε πολιτική άποψη ή σεξουαλική προτίμηση.
Έγινε λοιπόν ο ωμός μπράβος του συστήματος, εκμεταλλευόμενη την όποια απάθεια από την κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που εξαντλούσαν τις αντιθέσεις τους στην θεωρία, την στιγμή που οι βουλευτές του εν λόγω μορφώματος έκαναν ότι ήθελαν στους διαδρόμους της Βουλής και συντονισμένη αντίδραση δεν υπήρχε από τα κόμματα. Το θέμα λοιπόν δεν είναι τώρα αν και κατά πόσο η Χρυσή Αυγή απομονώνεται ως εγκληματική οργάνωση, αλλά το τι επιπτώσεις θα έχουν οι συλλήψεις στους ψηφοφόρους της. Εν ολίγοις, αν θα συσπειρώσουν ή θα αποδεκατίσουν τους οπαδούς της.
Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο, η οργάνωση αυτή θα πέρναγε την κρίση της. Αυτό φάνηκε και από τις διαρροές αλλά και από τις συνεντεύξεις των όποιων μετανοιωμένων Χρυσαυγιτών. Και το ερώτημα είναι: θα επιτευχθεί τώρα η καλύτερη δυνατή συσπείρωση; Η θα προβούν οι όποιοι νεοναζί με το ακροδεξιό πατριωτικό προσωπείο σε περαιτέρω βίαιες ενέργειες, γιατί νομοτελειακά κάθε δράση φέρνει αντίδραση; Μήπως, αναμένονται και άλλες εξελίξεις; Το σύστημα πάντως, με τους άνδρες της αντιτρομοκρατικής να συνοδεύουν τους Χρυσαυγίτες στον Εισαγγελέα, θέλησε να δείξει ότι δεν κάνει διακρίσεις στην προσαγωγή επικίνδυνων για την Δημοκρατία προσώπων. Πως ότι έγινε και με τους συλληφθέντες της 17Ν και του Επαναστατικού Αγώνα ή των Πυρήνων της Φωτιάς, το ίδιο γίνεται και για τον Μιχαλολιάκο, τον Κασιδιάρη και τους άλλους.
Και όμως υπάρχει διαφορά. Αν πρόσεξε κανείς τις προσαγωγές, αυτές έγιναν με πολύ πιο ήπιο τρόπο. Και υπουργός δήλωσε εκ προοιμίου ότι θα έχουν δίκαιη δίκη, και οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής χτύπαγαν την πλάτη του επονομαζόμενου Φύρερ και τον αγκάλιαζαν κατά την προσαγωγή του στον εισαγγελέα, παρακάμπτοντας τις αστυνομικές δυνάμεις, και αλεξίσφαιρα γιλέκα δεν φορούσαν οι συλληφθέντες και πολλά όπλα δεν κράταγαν οι άλλοτε αστακοί επί 17Ν άνδρες της Αντιτρομοκρατικής.
Σημειολογικά και επί της ουσίας λοιπόν υπάρχουν διαφορές. Απλά το κράτος έκανε δυναμική την παρουσία του, πιο πολύ γιατί η Δικαιοσύνη κινήθηκε γρήγορα. Τι σας λέει όμως το πόρισμα του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης ότι στον στρατό δεν υπάρχουν εκπαιδευτές Χρυσαυγίτες; Τι δείχνει το γεγονός ότι παρά τους ελέγχους σε όλη την χώρα δεν βρέθηκαν και πολλά ενοχοποιητικά στοιχεία, από όπλα μέχρι ρόπαλα και μαχαίρια; Θα έλεγε κανείς ότι η ιστορία αυτή εξελίσσεται περίεργα. Πως μάλλον η διεθνής κατακραυγή ώθησε μια απολύτως προκλητικά διστακτική κυβέρνηση να προβεί στις εν λόγω συλλήψεις, μετά από τόσους τραυματισμούς και φόνους. Γιατί πράγματι, εδώ μιλάμε για παγκόσμια κατακραυγή, για ανικανότητα και απροθυμία του κράτους που δεν επέδειξε ούτε η Γερμανία με τους τόσους πολλούς νεοναζί.
Ας αφήσουμε όμως την συνέχεια να αποκαλύψει τις αληθινές προθέσεις των διωκτών. Να δούμε ποια θα είναι αυτή περιβόητη «δίκαια» δίκη και κατά πόσο αυτές οι συλλήψεις και οι παραπομπές δεν ήταν αποτέλεσμα διεθνούς πίεσης. Κοινώς, επειδή οι ευρωπαίοι εταίροι έφτασαν να απειλούν με σοβαρές κυρώσεις την Ελλάδα αν συνεχιζόταν αυτή η κατακόρυφη δραστηριότητα του ναζιστικού μορφώματος. Αν με λίγα λόγια, όχι επειδή ήθελε ο Σαμαράς και ο Δένδιας, αλλά επειδή γίναμε διεθνώς ρεζίλι και περίγελος για την ανοχή απέναντι στον ρατσισμό και τον φασισμό, και όχι επειδή ξαφνικά οι διωκτικές αρχές ξύπνησαν ένα πρωί και ανακάλυψαν τους νεοναζί σε όλες τις γειτονιές με πυρήνες, ιεραρχία, μπράβους και τα χαρακτηριστικά εγκληματικής οργάνωσης του κοινού ποινικού δικαίου.
