Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Αυτή τη ρήση την είπε ως γνωστόν τον 3ο π.Χ. αιώνα, προς τους Αθηναίους, ο Δημοσθένης, στους οποίους έδιδε, τη συμβουλή του, να πάψουν να σκορπάνε και να σπαταλάνε το δημόσιο χρήμα και να προετοιμαστούν για πόλεμο. Τελικά αυτός ο περίφημος ρήτωρ και πολιτικός της αρχαιότητος το 322 π.Χ. και σε ηλικία 62 ετών οι πρόγονοί μας, τον ξεφορτώθηκαν δηλητηριάζοντάς τον.
Αν και έχουν περάσει από τότε 2.400 χρόνια εντούτοις όμως, η ρήση αυτή και τα λόγια αυτού του σοφού ανθρώπου, εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, με τη διαφορά όμως, ότι, αυτή τη φορά εμείς καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε, ως έθνος ένα άλλον πόλεμο, τελείως διαφορετικό και πιο επώδυνο, επικίνδυνο και ύπουλο, που έχει να κάνει χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής με αυτή ταύτην ακόμα, την ύπαρξη της ίδιας της Πατρίδας μας.
Πιστεύω όλοι μας, να έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι η χώρα μας βρίσκεται υπό τριπλή ταπεινωτική οικονομική κατοχή (ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ) και επομένως κινείται και δραστηριοποιείται, κάτω από τη σκέπη της λεγόμενης «τρόικας». Και συνεπώς τα όρια των αποφάσεων της Κυβέρνησής μας, είναι προσδιορισμένα και καθορισμένα εποπτεύονται και ελέγχονται και μάλιστα σκληρά, ανάλγητα και καθημερινά απ’ αυτήν (τρόικα).
Δεν θα αναλωθώ σε παρενθεντολογία γιατί πιστεύω ότι αυτό σε τίποτα δεν ωφελεί, απεναντίας βλάπτει και αποπροσανατολίζει τους πάντες και τα πάντα. Τα δεδομένα πλέον είναι γνωστά και δεν αλλάζουν εύκολα πατώντας διάφορα μαγικά κουμπιά, αλλά με σκληρή και μεθοδευμένη δουλειά απ’ όλους μας. Το δημόσιο χρέος παρά το γενναίο κούρεμα των 105 δισ. ευρώ, βρίσκεται στα 305,3 δισ. ευρώ, με ΑΕΠ (185 δισ. ευρώ) έναντι 235 δισ. ευρώ στα τέλη του 2009 και είναι στα 160,5% του ΑΕΠ, το μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη.
«Δει δη χρημάτων» (χρειάζονται χρήματα). Και όμως όσο και εάν αυτό ακούγεται ως κακόγουστο ανέκδοτο, χρήματα υπάρχουν. Με επίσημα στοιχεία των διεθνών οργανισμών το ύψος της φοροδιαφυγής, αυτού του ευγενούς σπορ των νεόπλουτων Νεοελλήνων, ανέρχεται το χρόνο στο 28% του ΑΕΠ και φθάνει στο αστρονομικό ποσό των 15 δισ. ευρώ το χρόνο. Της φοροκλοπής της μη δηλαδή απόδοσης του ΦΠΑ, της φοροδιαφυγής, που εισπράττουν καθημερινά τρίτοι για λογαριασμό του δημοσίου και ανέρχεται στα 5 δισ. ευρώ το χρόνο (συνολικά 20 δισ. ευρώ). Της εισφοροδιαφυγής κάπου 8 δισ. ευρώ το χρόνο. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο σήμερα υπερβαίνουν τα 55 δισ. ευρώ. Το ύψος της γραφειοκρατίας και της σπατάλης στη χώρα μας σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις υπερβαίνει τα 15 δισ. ευρώ το χρόνο. Οι καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς είναι περίπου σε 80 δισ. ευρώ και όμως στα ταμεία του κράτους μέχρι σήμερα, δεν έχει μπει ακόμη ούτε ένα ευρώ, όπως το ίδιο συμβαίνει και με την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ. Γιατί;
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους και δεν χρειάζονται πιστεύω καμιάς περαιτέρω επεξήγησης και ερμηνείας και ο καθένας μας, μπορεί να βγάλει εύκολα από μόνος του, τα αναγκαία δικά του συμπεράσματα, συνειδητοποιώντας έτσι, πόσο έχει ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε αυτός ο τόπος βαθιών τομών και αλλαγών και ριζικών μεταρρυθμίσεων, στη δημόσια διοίκηση και ιδιαίτερα στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό, ώστε να μην μπορεί να ξεφεύγει κανένας, όσο επιτήδειος και μάγκας και εάν είναι από την τσιμπίδα αυτή. Μόνο ένα μέρος από τα ποσά αυτά, εάν έμπαιναν στα ταμεία του Κράτους, ας πούμε 10 δισ. ευρώ το χρόνο, τότε η χώρα μας, δεν θα είχε χτυπήσει ποτέ την πόρτα της τρόικας και η πατρίδα μας, θα προχωρούσε από μόνη της και με τις δικές της δυνάμεις, στην πρόοδο και στην οικονομική της ανάπτυξη και δεν θα είχαν ποτέ δημιουργηθεί 1.500.000 άνεργοι με την ανεργία να καλπάζει στο 27% αλλά θα ευρίσκετο σε φυσιολογικά επίπεδα στο 5%.
Βρισκόμαστε κάτω από την επιτήρηση της τρόικας, για τέταρτη συνεχή χρονιά η ύφεση βαθαίνει και η χώρα μας συνεχώς βουλιάζει έχοντας απωλέσει το 25% του ΑΕΠ, κάπου 50 δισ. ευρώ και την κρίση αυτή, την έχουν πληρώσει και εξακολουθούν να την πληρώνουν καθημερινά τα μόνιμα υποζύγια, δηλαδή οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι, οι χιλιάδες άνεργοι, ενώ οι έχοντες και οι κατέχοντες εξακολουθούν να μένουν ακόμη στο απυρόβλητο, η σπατάλη στο δημόσιο να συνεχίζεται με τους ίδιους πάντοτε ρυθμούς και η δομή του σπάταλου και ανάλγητου Κράτους, να μένει ως έχει, χωρίς κανένας, να τολμά, να την αγγίξει. Για παράδειγμα τους υπαλλήλους της Βουλής τα δικά τους δηλαδή παιδιά κανένας δεν τα έχει πειράξει. Γιατί;
Κακά τα ψέματα η σημερινή δικομματική Κυβέρνηση δεν φαίνεται να είναι ικανή και ισχυρή να σπρώξει και να βγάλει τη χώρα από τη σημερινή στασιμότητα και τη συνεχή ύφεση και η οικονομία εξακολουθεί να δημιουργεί μόνο ελλείμματα, χωρίς να φαίνεται έστω κάποια αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ. Σύσσωμη η αντιπολίτευση επιτίθεται στην Κυβέρνηση και λίγο ή πολύ της προσάπτει τη μομφή ότι συνειδητά οδηγεί τη χώρα σε Εθνική καταστροφή, και ταπείνωση, χωρίς συγχρόνως να καταθέτει προτάσεις, εξόδου της Χώρας, από την κρίση, αλλά απεναντίας, με ένα λαϊκισμό ελεεινής μορφής, πυροδοτεί καθημερινά την ένταση και διαλαλεί προς όλες τις κατευθύνσεις, αρκεί να φύγει αυτή η ξενόδουλη Κυβέρνηση και τότε όλα διά μαγείας, θα διορθωθούν και το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα, μέσα σε εκατό ημέρες, θα επανέλθει στα προ του 2009 επίπεδα.
Κάπως έτσι έχει η όλη κατάσταση και εάν έστω και την τελευταία και ύστατη στιγμή, δεν συναινέσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, πάνω σε ένα κοινό πρόγραμμα εξόδου της χώρας μας, από τα σημερινά αδιέξοδα, αφού πρώτα αφήσουν στην πάντα και για πάντα, τους εφιάλτες του παρελθόντος όπως «ραντεβού στα γουναράδικα», «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ Μελιγαλάς», «Και στο Βίτσι και στον Γράμμο, σας βάλαμε στην άμμο» ή στο άμεσο μέλλον, δεν εμφανισθεί, ένας νέος άξιος, ικανός και άφθαρτος πολιτικός ηγέτης, (τύπου Ερντογάν), που θα κατορθώσει να συσπειρώσει γύρω του, όλες τις υγιείς δυνάμεις της Πατρίδας μας, που σίγουρα υπάρχουν, με το βλέμμα στραμμένο πάντοτε στο μέλλον και όχι στο παρελθόν, για να δώσει όραμα ελπίδας και προοπτικής στον Λαό, τότε λυπάμαι αλλά δυστυχώς, το Έθνος μας, θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες με απρόβλεπτες συνέπειες.
Συνεπώς «Οι καιροί ου μενετοί».
