Μια άλλη οπτική της λειτουργίας ενός Δημόσιου Ιδρύματος της Υγείας, όπως το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, από τον επιστολογράφο Γιάννη Τσιακμάκη. Ο οποίος με γλαφυρό ύφος περιγράφει την... έκπληξή του για το γεγονός ότι η περιπέτεια της υγείας του δεν είχε απλώς θετική κατάληξη για τον ίδιο αλλά έκρυβε και μια μικρή έκπληξη για τη εύρυθμη και ανθρώπινη λειτουργία του ΓΝΛ.
Επειδή πρέπει και -το έχουμε ανάγκη- το καλό να λέγεται, ιδού η επιστολή:
«Καλημέρα Λάρισα. Καλημέρα φιλόξενη λαρισαϊκή και πανθεσσαλική εφημερίδα «Ελευθερία», που πάντα μας φιλοξενείς και μας ανέχεσαι πρόθυμα αν και πολλές φορές εμείς οι απ΄ έξω ελεύθεροι σκοπευταί σκοπεύουμε στραβά...
Το Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας, λοιπόν.
Ιδού το μεγαλείο των υπερβολών, ακούμε και διαβάζουμε στις εφημερίδες, είμαστε μάρτυρες των μικρών βουλών, των καφενείων. Βλέπουμε τα χαζοκούτια της TV.
Ναι αυτές τις τηλεοράσεις, αυτά τα «ναρκωτικά με την μπρίζα», όπως τα αποκάλεσε εύστοχα ένας Ιάπωνας κοινωνιολόγος, αυτές που διαμορφώνουν ευαίσθητες συνειδήσεις και ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις.
Τι ακούμε, λοιπόν, αυτές τις μέρες ότι κινδυνεύουν τα δημόσια νοσοκομεία, χάνεται η δημόσια υγεία, μας πετάνε στον Καιάδα της ιδιωτικής υγείας - έχεις χρήματα θα ζήσεις, δεν έχεις θα πεθάνεις - όλα υπολειτουργούν, υπάρχει έλλειψη των πάντων, φάρμακα, σύριγγες, γάντια, βαμβάκι, χαρτί.
Έλλειψη προσωπικού, ειδικότητες, γιατροί και νοσηλευτές όλα κουραφέξαλα και παραμύθια της Χαλιμάς.
Ακούσατε, Σάββατο του Αγίου Παντελεήμονα (βοήθειά μας), ώρα 8 παρά τέταρτο το πρωί, είχα ένα πρόβλημα υγείας και κάλεσα το 166 το γνωστό μας ΕΚΑΒ. Σας βεβαιώνω ότι μέσα σε 14 λεπτά έφθασε έξω από το σπίτι μου. Νάσου και προβάλλουν δύο καλοί Σαμαρείτες γελαστοί και πρόθυμοι λες και τους διέταξα να με βοηθήσουν, κρίμα στην ταραχή μου δεν πρόφτασα να συγκρατήσω τα ονόματά τους. Να ‘ναι καλά οι άνθρωποι να σώζουν ζωές. Τι μεθοδικότητα, τι ευγένεια και με μεγάλη προσοχή με μετέφεραν στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ λες και κουβαλούσαν υαλικά, μην τυχόν και σπάσουν.
Η διαδρομή για τη Λάρισα δεν κράτησε παραπάνω από 10 λεπτά περίπου και μπήκα αμέσως στα επείγοντα περιστατικά για τα διαδικαστικά των Α’ Βοηθειών. Η «ανάκριση» εκεί δεν κράτησε ούτε 15 λεπτά και από εκεί κατευθείαν στη Μονάδα Ειδικής Φροντίδας των Καρδιοπαθών, το Κ κεφαλαίο παρακαλώ, ένα από τα τρία «φρούτα» της εποχής μας, Κ.Κ.Τ. (καρδιά, καρκίνος, τροχαία) επακόλουθα της εξέλιξης του πολιτισμού μας.
Μονάδα Ειδικής Φροντίδας λοιπόν.
Ολα εδώ μας έχουν καταπλήξει. Δηλαδή πώς έγινε η αλλαγή του κινητού κρεβατιού μου με το σταθερό του θαλάμου, πώς με καλωσόρισε το προσωπικό και όλα τα συνακόλουθα, αξίζει τα χίλια μύρια συγχαρητήριά μου.
Καλώς το παιδί - ναι 77 Μαΐων - μας δεν φαίνεσθε ούτε για 50 - πότε έχεις κόρη μου τα γενέθλιά σου να φέρω μια τούρτα μεγάλη σαντιγί; «σαν τη γη» και όλο το νοσηλευτικό προσωπικό ντυμένο σαν αγγελούδια, λειτούργησαν τέλεια λες και αντέγραψαν την οργάνωση των μελισσών.
Για ποια υπολειτουργία μιλάμε; Πολύ κακό για το τίποτα. Ολα τα απαραίτητα επαρκέστατα φάρμακα, γάζες, τσιρότα, χαρτοπετσέτες, μωρομάντιλα, γάντια μιας χρήσης, ηλεκτρονικά όργανα τελευταίας τεχνολογίας που σε παρακολουθούν από το μόνιτορ όλο το εικοσιετράωρο.
Πότε ανοίγει το ένα μάτι και πότε το άλλο.
Ατιμη τεχνολογία μας έκαψαν τους φακέλους και μας φακελώνουν ηλεκτρονικά.
Αν ήθελα να περιγράψω όλα όσα είδα κατά την παραμονή μου στο νοσοκομείο θα ‘θελα να καλύψω 2 και 3 οχτάστηλα στην εφημερίδα, θα αναφέρω όμως και τούτο και ας παρεξηγηθώ.
1) Μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο παρήλασαν έξι καρδιολόγοι, γιατροί άριστα καταρτισμένοι με ερωτήσεις ουσίας στο πρόβλημα και ελληνικό χιούμορ λες και γνωριζόμασταν από χρόνια.
2) Παρήγγειλα σε ένα νοσηλευτή να μου πάρει ένα μπουκάλι νερό από το κυλικείο και του έδωσα 10 ευρώ τα ρέστα δικά σου... να πάρεις παπούτσια... δεν το δέχτηκε και με κέρασε το νερό.
Λέτε να αρχίζει να εξαφανίζεται το φακελάκι; «Οψόμεθα εις Φιλίππους»... μήπως αρχίζουμε να γινόμαστε Ευρωπαίοι; Οχι είμαστε Ευρωπαίοι και θα παραμείνουμε Ελληνες σαν ένας ευαίσθητος μεσογειακός λαός που είμαστε και δώσαμε τα φώτα σ΄ όλο τον κόσμο και για να ευλογήσω τα γένια μου όταν οι Ελληνες έχτιζαν Παρθενώνες οι Ευρωπαίοι κοιμόντουσαν στα δέντρα.
Ας κλείσουμε, λοιπόν, τ’ αυτιά μας στις παπαρδέλες που κυκλοφορούν, ότι τάχα κινδυνεύει η δημόσια υγεία.
Κινδυνεύουμε μόνο από τα ελαττώματα της φυλής μας, της φιλοπρωτιάς και της φιλαργυρίας και τις υπερβολές μας «του Ελληνα η υπερβολή χτίζει μεγάλα κάστρα, η μια σε ρίχνει καταγής την άλλη σ’ ανεβάζει στα άστρα».
Λέτε να υπάρχει η προπαγάνδα της υγείας των ιδιωτών όπως υπάρχει η βιομηχανική και εμπορική κατασκοπεία που σύμφωνα με τον Μακιαβέλι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;» απλώς υπόθεση κάνω και καψυποψία ποιώ.
Ουφ, τα είπα ούλα και ξεφούσκωσα και εξομολογήθηκαν και αμαρτία ουκ έχω».
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Γιάννης Τσιακμάκης
χρονογράφος - Οσσα
