* Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis|@gmail.com)
Λένε πως δεν τίθεται θέμα περαιτέρω μειώσεων σε συντάξεις και μισθούς αλλά τα δεδομένα δεν οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση. Η δικομματική πλέον κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον της τελικής της απόφασης σε ό,τι αφορά τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, που πρέπει σύμφωνα με τις αξιώσεις της τρόικα να απολυθούν, αρχής γενομένης από την ΕΡΤ που δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία με τους εργαζομένους, συν του ότι το μαύρο συνεχίζεται στις οθόνες.
Η κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον πολλών και σοβαρών προβλημάτων που σχετίζονται με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στην τρόικα, τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά και όλες τις υπόλοιπες αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν προκειμένου να καταβάλλεται κάθε φορά η δανειακή δόση. Εν ολίγοις, μπροστά στην υλοποίηση των δεσμεύσεων του μνημονίου. Την ίδια στιγμή που το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο παραγκωνίστηκε, ψίθυροι διά Πολύδωρα (που διαψεύστηκαν στο κατόπι) έκαναν λόγο για πιθανή σύμπραξη ακόμη και με τη Χρυσή Αυγή. Βέβαια, συνεργάτες του πρωθυπουργού απέκλεισαν το ενδεχόμενο συνεργασίας «με τα άκρα», αλλά όταν κάτι ψιθυρίζεται, μπορεί να κρύβει και κάποια δόση αλήθειας.
Προς το παρόν πάντως, η κατάσταση παραμένει στάσιμη, με το ΠΑΣΟΚ να έχει μπει για τα καλά στο κυβερνητικό παιχνίδι και να επιδίδεται σε έναν ακατάπαυστο αγώνα δρόμου επαναφοράς των ποσοστών του. Ο πρωθυπουργός, από την άλλη, δεν σταματά να μιλά για ανάπτυξη και πρόοδο που, όπως λέει, έχει ήδη συντελεστεί στη χώρα, κατακεραυνώνοντας όλους αυτούς που επικρίνουν το κυβερνητικό έργο ως περίπου εχθρούς της ανάπτυξης. Και η κατάσταση αυτή με την πόλωση αναμένεται να συνεχιστεί .
Τα σημάδια αναστροφής του κλίματος στην αγορά από την άλλη πλευρά, δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός παρουσιάζει ως σημαντικές τις συμφωνίες για τον αγωγό με το Αζερμπαϊτζάν και τη μετατροπή του λιμανιού του Πειραιά σε κομβικό πέρασμα της Μεσογείου, οι θέσεις εργασίας ούτε αυξάνονται και η ανεργία καλπάζει προς το 30%. Οι αριθμοί είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά και όχι οι φιλοδοξίες. Και οι αριθμοί αυτοί είναι καταπέλτης σε ό,τι αφορά στο εργατικό δυναμικό της χώρας. Καλύτερα θα ήταν λοιπόν ο πρωθυπουργός να επιδείξει αυτοσυγκράτηση γιατί ουσιαστικά τίποτε δεν έχει αλλάξει ούτε οι προοπτικές είναι ευοίωνες.
Τουναντίον, η αγορά έχει «καθίσει» και όλοι όσοι επιθυμούν να επενδύσουν, περιμένουν τις αλλαγές εκείνες που θα τους ωθήσουν προς την κατεύθυνση αυτή. Οι αλλαγές όμως καθυστερούν και οι επενδυτές δεν περιμένουν. Η Ελλάδα δείχνει να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην κρίση και οι Ευρωπαίοι εταίροι την αφήνουν στην τύχη της. Πέρα από τη δανειοδότηση και κάποιες μικρές διευκολύνσεις, δεν φαίνεται να γίνεται κάτι άλλο που θα αναστήσει την ελληνική αγορά.
Βέβαια, θα μου πείτε, καλοκαίρι είναι και ο τουρισμός δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κάποια σχετική οικονομική ανακούφιση. Όμως και εκεί τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, με δεδομένο ότι οι ξένοι επισκέπτονται τη χώρα μας με λίγα χρήματα λόγω των οικονομικών πακέτων διακοπών και δεν είναι διατεθειμένοι να μοιράσουν χρήμα. Ας πούμε πάντως ότι κάτι γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες σε ό,τι αφορά στην προσφορά εποχικής εργασίας. Τον υπόλοιπο χρόνο όμως; Πώς σκέφτεται να πορευτεί η κυβέρνηση και να ασκήσει κοινωνική πολιτική; Απολύοντας τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ και στους άλλους δημόσιους οργανισμούς;
Ή μήπως με τις αποκρατικοποιήσεις που αναμένεται να ωφελήσουν τους επιθυμούντες να διαδραματίσουν κυρίαρχο ρόλο στα οικονομικά της χώρας; Αλλαγές εξαγγέλλονται και πολλοί ψίθυροι ηχούν στα αυτιά μας. Ακόμη και για νέα μέτρα κάνουν λόγο κάποιοι, για περαιτέρω περικοπές στους μισθούς και συντάξεις. Ας ευχηθούμε το κακό να σταματήσει εδώ, γιατί από ένα σημείο και μετά η κατάσταση δεν θα μπορεί να ελεγχθεί. Ας υποθέσουμε πως το έχουν καταλάβει πια οι κυβερνητικοί εταίροι, πως τα μνημόνια δεν έφεραν τα πάνω – κάτω ή και αν αυτό το έκαναν μόνο από την αρνητική πλευρά. Ας υποθέσουμε – γιατί μόνο υποθέσεις πια μπορούμε να κάνουμε – πως δεν θα θελήσουν να βάλουν τη χώρα σε νέες οδυνηρές περιπέτειες όταν οι παρενέργειες από τα πρώτα μνημόνια δεν έχουν ακόμη καταγραφεί στο σύνολό τους. Γιατί φιλοδοξίες μπορεί να έχουν, η πραγματικότητα όμως είναι άλλη.
