* Του Γεωργίου Ντόβα
Έχω επανειλημμένα αναφερθεί στην εικόνα που παρουσιάζει η πρόσοψη της Ιατρικής Σχολής (πρώην Κλινικής Γ. Κατσίγρα) από τις στήλες της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» όπως έχουν κάνει κι άλλοι συμπολίτες μου χωρίς δυστυχώς να βελτιωθεί η κατάσταση. Βέβαια πρόσφατα έγιναν παρεμβάσεις αποκατάστασης αλλά η διάρκειά τους δεν κράτησε ούτε 10 ημέρες. Κι αυτό γιατί απουσίασε εντελώς η προστασία από μερικούς βανδάλους που ανενόχλητοι έσπευσαν ξανά να κάνουν την παρουσία τους με τα κακόγουστα «προοδευτικά» γκράφιτι. Η Ιατρική Σχολή του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου θα απονείμει τα πτυχία στους απόφοιτους και θα υποδεχθεί τους νέους φοιτητές όπως και στο παρελθόν με τη γνωστή κενολογία και μεγαλοπρέπεια, χωρίς οι αρμόδιοι να δώσουν σημασία στην άθλια εξωτερική εμφάνισή της. Ελπίζω αυτή να μην απεικονίζει και την εσωτερική της εκπαιδευτική λειτουργία.
Επειδή κανείς δεν θα δώσει σημασία στην άκρως αντιαισθητική και προσβλητική για την εκπαίδευσή μας εικόνα της προσόψεως ούτε καν θα ασχοληθεί με τα μηνύματα των εικαστικών έργων των καλλιτεχνών Καρακωνσταντάκη και Μαράβα για να ενημερώσει τους φοιτητές αλλά και τους ταλαίπωρους συμπολίτες μας θα επιχειρήσω, με όσα μου επιτρέπουν οι γνώσεις μου και μπορώ να καταλάβω, να εξηγήσω συνοπτικά μερικά πράγματα που ενδιαφέρουν όλους μας και θα πρέπει να δίνουμε σημασία. Πιστεύω ότι αν τα πράγματα τα βλέπουμε και τα «διαβάζουμε» απ’ έξω κι όχι από «μέσα» δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα μπροστά.
Στην αριστερή πλευρά της προσόψεως υπάρχει το έργο Καρακωνσταντάκη με τίτλο «Πορεία» και παρουσιάζει τους νέους- νέες ιατρούς σε πορεία προς του Όρκου τις επιταγές- υποχρεώσεις, χωρίς χρονοτριβές και με σπουδή «ζήλο» όπως τις καθόρισε ο πατέρας της Ιατρικής και τιμώμενος από τους Λαρισαίους με μεγαλοπρεπές μνημείο αντάξιο του Ανθρώπου και Ιατρού Ιπποκράτη. Όταν διαβάζει κανείς αυτό τον όρκο νιώθει τον ηθικό στυλοβάτη πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η ιστορία της ανθρώπινης ψυχής. Δυστυχώς ο όρκος στην εποχή μας αποτελεί πρόσχημα ηθικής δέσμευσης και ασπίδα προστασίας της παρανομίας. Και δεν είναι μόνο ο όρκος που δείχνει καθαρά το αληθινό του πρόσωπο είναι και πολλά άλλα. Η γνώση και η σοφία έγιναν απάτη και πανουργία, η πολιτική έγινε έγκλημα, η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία λογοπαίγνιο, ο νόμος κανόνας κλοπής και ληστείας, το κεφάλαιο μηχανή εξόντωσης ανθρώπων, η ελευθερία μέσα στην παγκοσμιοποίηση φυλακή των λαών κ.ο.κ. Αυτή η διάρρηξη του ηθικού οικοδομήματος σε συνδυασμό με τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια των ολίγων απειλούν την ανθρωπότητα με αφανισμό.
Πολλοί τα γνωρίζουν όλα αυτά και τα αποδέχονται γιατί συνήθισαν στη χλιδή και στα ψέματα και δεν μπορούν ν’ απαλλαγούν από αυτά.
Στη δεξιά πλευρά της πρόσοψης υπάρχει το έργο του Μαράβα με τίτλο «Εικόνες από τη Λάρισα» με πολλά μηνύματα περιβαλλοντικού περιεχομένου που αφορούν το παρόν και το μέλλον της περιοχής αλλά και του πλανήτη Γη. Θα εστιάσω το σχόλιό μου σ’ αυτή που απεικονίζει το Α’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας. Το μνημείο αυτό της τέχνης και του πνεύματος που εκατό και πλέον χρόνια εκλιπαρεί την αποκατάστασή του και τη λειτουργία του. Στην πόλη μας χτίστηκαν και χτίζονται δεκάδες εκκλησίες. Γιατί δεν μπορεί να «χτιστεί» και να λειτουργήσει κι αυτός ο ναός-μνημείο του αρχαιοελληνικού πνεύματος; Υπάρχει αδιαφορία, σκοπιμότητα, έλλειμμα ουσιαστικής παιδείας και πολιτισμού;
Αναφέρθηκα στα δύο αυτά εικαστικά έργα διότι παραπέμπουν στην κιβωτό του πνεύματος και των μνημείων που λέγεται Αρχαία Ελλάδα. Αν αξιοποιούσαμε σαν χώρα αυτή την κληρονομιά μαζί με το θείο δώρο του μοναδικού στον κόσμο φυσικού περιβάλλοντος θα βρισκόμασταν στην κορυφή των πολιτισμένων και καταξιωμένων λαών παράδειγμα προς μίμηση και όχι παράδειγμα προς αποφυγή όπως δυστυχώς μας έχουν καταντήσει οι κυβερνώντες και με δική μας βέβαια ευθύνη. Δεν θα χρειαζόταν να ψάχνουμε στις Σκουριές της Χαλκιδικής για χρυσό με αντάλλαγμα κάποιες θέσεις εργασίας και τα τοξικά κατάλοιπα του χρωμίου και του ψευδαργύρου που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του. Δεν θα χρειαζόταν να ψάχνουμε στις γαλάζιες θάλασσές μας για το «μαύρο» χρυσό με κίνδυνο καταστροφής των παραλίων των πελάγων μας από ανθρώπινο λάθος ή κάποιο τυχαίο γεγονός με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη βαριά βιομηχανία μας που είναι ο τουρισμός.
Κλείνοντας κάνω έκκληση προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ειδικότερα στον πρύτανη της Ιατρικής Σχολής να αποκαταστήσουν την πρόσοψη του εν λόγω κτιρίου και να λάβουν τα μέτρα που θα αποτρέψουν την επανάληψη στο μέλλον αυτού του απαράδεκτου για την παιδεία, την πόλη και τον πολιτισμό μας, φαινομένου. Πολλοί από τους αρμοδίους, για να μην πω όλοι τους, έχουν κάνει σπουδές στο εξωτερικό. Εκεί παρατηρείται παρόμοιο φαινόμενο; Αν όχι, γιατί στη χώρα τους δείχνουν τόση ανοχή, αδιαφορία και αμέλεια γι’ αυτό; Πιστεύω αξίζει μια πειστική απάντηση για να μην δίνει ο καθένας αυθαίρετα τη δική του ερμηνεία και βγάζει λάθος συμπεράσματα, τα οποία προκαλούν σύγχυση και ενισχύουν τη νοσηρή νοοτροπία από την οποία προέρχονται όλα τα δεινά.
