Του Μ. Ε. Λαγκουβάρδου
«Μην επιθυμείτε όλως»
Ευαγγέλιον
Σε κεντρική οδό της πόλης περνάει αργά το βράδυ κάποιος νέος με μια μοτοσικλέτα με τόσο θόρυβο, που δεν τον αντέχει η ακοή του ανθρώπου. Αμέσως έρχονται στο νου, μαζί με την ψυχική αναστάτωση, σκέψεις θανάτου, ότι αυτός ο μοτοσικλετιστής, αν δεν τον ελέγξει κανείς, ή κάποιον θα σκοτώσει ή ο ίδιος θα σκοτωθεί.
Η βία του υπερβολικού θορύβου φέρνει στο νου σκέψεις βίας. Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε μορφή βίας. Παράδειγμα η βία των ομαδικών απολύσεων της κυβέρνησης που φέρνει στο νου σκέψεις ότι η βία αργά ή γρήγορα θα πλήξει και αυτούς που την μεταχειρίζονται.
Στα παραδείγματα αυτά η βία προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η βία δεν εξαλείφεται με τη βία. Η πιο μεγάλη Εντολή είναι «αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Θα μου πείτε αυτό είναι ουτοπία. Είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου να αγαπάει τους φίλους του και να μισεί τους εχθρούς του.
Κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας η φύση που μισεί τους εχθρούς είναι αρρωστημένη και πρέπει να μην αφήνουμε ανεξέλεγκτη την επιθυμία της. Η αρρωστημένη φύση υπαγορεύει να αρπάξεις, να κλέψεις, να σκοτώσεις, για να εκπληρώσεις την επιθυμία της για ηδονή, για δύναμη, για εξουσία. Η Εκκλησία διδάσκει να μην επιθυμούμε τις επιθυμίες της χωρίς ηθικά όρια ανταγωνιστικής φύσης, γιατί η μιμητική επιιθυμία προκαλεί τη μαζική βία.
Η μαζική βία είναι συστατικό στοιχείο του ελευθέρου ανταγωνισμού. Δεν γίνεται ελεύθερος ανταγωνισμός χωρίς μαζική βία. Δεν υπάρχει κυβέρνηση ελεύθερου ανταγωνισμού χωρίς ομαδικές απολύσεις. Ποιο είναι, λοιπόν, το αντίδοτο στη μαζική βία των ομαδικών απολύσεων; Οπωσδήποτε όχι η βία.
Σύμφωνα με την Εντολή του Ιησού δεν επιθυμούμε καθόλου τις ανταγωνιστικές επιθυμίες. Είμαστε έξω απ΄ τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Δεν συμμετέχουμε στη βία του. Δεν έχουμε τον ελεύθερο ανταγωνισμό μέσα μας. Η μιμητική επιθυμία, μας ωθεί να μιμούμαστε τις επιθυμίες των άλλων. Δεν μιμούμαστε τις επιθυμίες των άλλων και δεν ανταγωνιζόμαστε κανέναν, ούτε τον ίδιο τον εαυτό μας.
Δεν επιιθυμούμε τις επιθυμίες του ελεύθερου ανταγωνισμού γιατί ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι σαν τον ήλιο της ζούγκλας, που μετατρέπει τη σαύρα σε κροκόδειλο και τη γάτα σε τίγρη. Αν έχουμε μέσα μας τον ελεύθερο ανταγωνισμό και δεν τον εξαλείφουμε με τίποτα, γιατί μας εκπλήττει η μαζική βία των ομαδικών απολύσεων και των άλλων μορφών μαζικής βίας, κρατικής η ιδιωτικής;
Ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι η παιδική αντίληψη της οικονομίας. Οι κυβερνήσεις του ελεύθερου ανταγωνισμού αποτελούνται, κατά το πλείστον, από νέους. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός εξευτελίζει τους γέρους και αποκόπτει τους λαούς από τις ρίζες τους και από τη σοφία του παρελθόντος. Είναι η εποχή του παραγκωνισμού του Ενηλίκου στην οικογένεια, στην κοινωνία, στην εξουσία.
Ο ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός είναι αρπαγή. Κανείς δεν δίνει τίποτα στον ανταγωνιστή του. Στον άγριο ανταγωνισμό δε ζητείς, αρπάζεις. Όλες οι πόρτες του ελεύθερου ανταγωνισμού είναι κλειστές. Πίσω από αυτές βρίσκεται ο θάνατος.
Ο Ιησούς, λέει, «ζητείτε και θα σας δοθεί. Κρούετε και θα σας ανοιχτεί η πόρτα»! Ακολουθώντας τον Χριστό δεν έχουμε μιμητικές (ανταγωνιστικές) επιθυμίες.
