Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)
Στο ΠΑΣΟΚ της Ελιάς ή κάτω από τον ίσκιο της Ελιάς του ΠΑΣΟΚ ψάχνουν τρόπο να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος και - γιατί όχι; - με συνέργειες και συνεργασίες να επιδιώξουν να βρεθούν και πάλι στην κορυφή. Μέσα σε τρία χρόνια συντελέστηκε η μεγαλύτερη απώλεια και ήττα από την ίδρυση του και όλοι αναμιμνήσκονται εντόνως τις «δοξασμένες ημέρες» του Αντρέα με τις παροχές, τα οφίτσια και τους ακλόνητους εξουσιαστικούς θώκους (συν τα περιφανή σκάνδαλα της εποχής). Θεωρώντας ως «σημείο των καιρών» την δεινή υποχώρηση των ποσοστών του, το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του θεωρούν ξαφνικά πως μπορεί να υπάρξει «σοσιαλοδημοκρατία», με την συνδρομή της ΔΗΜΑΡ και άλλων λοιπών δυνάμεων από τα άκρα έως τη μέση. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει χρησιμοποιώντας κατάλληλα το σωσίβιο των ευρωεκλογών να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να βγει από την φουρτούνα, με το σκεπτικό των εύκολα μετακινούμενων ψηφοφόρων, που από χρόνο σε χρόνο αλλάζουν πια σαν τα πουκάμισα κομματική στέγη. Πιθανόν να σκέπτονται στο ΠΑΣΟΚ: «Πριν από μερικά χρόνια ήμασταν κυβέρνηση και τώρα φυλλοροούμε τάχιστα, κανείς όμως δεν μπορεί να μας αποκλείσει την θριαμβευτική επάνοδο από την στιγμή που όλα είναι ρευστά σχετικά με την επιλογή του εκάστοτε κατάλληλου κόμματος». Γιατί και πριν από τέσσερα περίπου χρόνια τα γκάλοπ έφερναν την ΔΗΜΑΡ στην θέση του ΣΥΡΙΖΑ, τον δε τελευταίο μάλιστα να βρίσκεται με το ένα πόδι έξω από την Βουλή. Να που όμως τα δεδομένα ανατράπηκαν και τώρα διεκδικεί ευθέως την εξουσία. Η Χρυσή Αυγή, που μόνο ως κακόγουστο αστείο φάνταζε η είσοδός της στην Βουλή, τώρα εδραιώνεται στην τρίτη θέση. Αλλά και η ΝΔ που κυβερνά, πριν από πέντε σχεδόν χρόνια βρισκόταν στα πρόθυρα διάλυσης ή επιεικέστερα στην θέση που είναι τώρα το ΠΑΣΟΚ. Κάλλιστα λοιπόν, υποθέτουν, θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμη σε βαθύτατη κρίση. Τα εκλογικά δεδομένα άλλαξαν τοιουτοτρόπως αφενός λόγω μνημονίου, και αφετέρου λόγω της λαϊκής κατακραυγής για το κατάντημα της χώρας. Μην ξεχνάμε πάντως ότι για το κατάντημα αυτό συνυπεύθυνο είναι και ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών που εμπιστεύονταν την τύχη τους στο δίπολο εξουσίας και τους κομματικούς στρατούς. Σου λέει λοιπόν ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ: «Αφού μέσα σε τέσσερα χρόνια ήρθαν τα πάνω – κάτω γιατί να μην γίνει και πάλι το ίδιο στην ερχόμενη πενταετία;» Η σκέψη είναι μάλλον ορθή. Αφού έφτασαν την χώρα σε αυτό το σημείο και ως μόνη λύση φαντάζει η άνευ όρων παράδοση στην εκάστοτε τρόικα, αφού άλλες λύσεις δεν είχαν ούτε καν οραματιστεί, αφού τώρα το παιχνίδι παίζεται σε άλλα επίπεδα και υπό διαφορετικούς όρους, όλα τα κομματικά επιτελεία σκέπτονται πως από την μια χρονιά στην άλλη θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την κατάσταση και από κομπάρσοι να γίνουν πρωταγωνιστές. Κάλλιστα λοιπόν, η ΝΔ θα μπορούσε- λόγω της τρέχουσας ρευστής κατάστασης - να πάρει την θέση του ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας. Και όλα αυτά και πάλι μέσα σε λίγα χρόνια, ανάλογα με τα δεδομένα και υπό τον όρο ότι δεν θα γίνουν σαρωτικές ανατροπές του όλου σκηνικού. Εννοώ κάποια αιφνίδια απόφαση των εταίρων να μην στηρίξουν άλλο οικονομικά την χώρα (ουτοπία) ή κάποια σαρωτική κοινωνική εξέγερση που θα ανέτρεπε θεσμούς και τάξη (λίγο δύσκολο). Με την ρουτίνα της μιζέριας και της γενικευμένης φτώχειας, λοιπόν, αλλά και την παράλληλη αγανάκτηση για τις συνεχιζόμενες περικοπές και την παρατεταμένη λιτότητα, η εξουσία μπορεί πλέον να αλλάξει χέρια από τον ένα χρόνο στον άλλο, τα κόμματα να ανασυνταχθούν και κατά περίπτωση να αλλάξουν θεαματικά τα ποσοστά τους όσο η κατάσταση της αβεβαιότητας συνεχίζεται και τα κόμματα βρίσκουν τους τρόπους να δίνουν έστω και ψεύτικες ελπίδες στους ψηφοφόρους. Με λίγα λόγια, αυτό που διαφαίνεται στο πολιτικό σκηνικό είναι ένα συνεχές πρεσάρισμα στα ποσοστά όχι πλέον αναλόγως του τι τάζει κανείς, αλλά επειδή ακριβώς είναι πια πολύ εύκολο να ανατραπούν τα ποσοστά από ένα και μόνο λάθος από την στιγμή που η θηλιά του μνημονίου προκαλεί αλλεπάλληλες κοινωνικές παρενέργειες. Γιατί λοιπόν να μην ποντάρει και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ της σκιερής Ελιάς, το κόμμα που έβαλε την χώρα στο μνημόνιο, στην φθορά της ΝΔ, που συνεχίζει την ίδια πολιτική ή του ΣΥΡΙΖΑ, που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να γίνει γραφικό για κάποιους και για άλλους ένα απλό κομματικό συνονθύλευμα χωρίς ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις; Θάρρος, λένε κουνώντας τον κλάδο ελαίας στο ΠΑΣΟΚ προς όλες τις κατευθύνσεις, κλείνοντας αφενός το μάτι στην ΝΔ και αφετέρου στην κεντροαριστερά, με όχημα την σοσιαλδημοκρατία. Τι κοστίζει; Τίποτε, στις εποχές της πολιτικής ανωριμότητας, όπου οι ψηφοφόροι μετακινούνται αγεληδόν.
