Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
Η επόμενη των εκλογών ανέδειξε ως επόμενο θέμα το πότε …θα γίνουν εκλογές!
Στην Ελλάδα βεβαίως κάτι τέτοιο, ούτε καινοφανές, ούτε πρωτότυπο είναι. Πάντα έτσι συνέβαινε.
Το γιατί θα το δούμε πιο κάτω.
Ο πρωθυπουργός με συνέντευξή του στο “Βήμα της Κυριακής” προσπαθεί να θέσει τέρμα στην εκλογολογία. Λογικό. Είναι ο χαμένος των ευρωεκλογών, άρα το μόνο που θα ήθελε είναι ξανά εκλογές. Προτάσσει βεβαίως την πολιτική σταθερότητα και τα θέματα της οικονομίας, αλλά ουσιαστικά, κανείς που χάνει μια εκλογική αναμέτρηση θέλει να πάει γρήγορα σε μια άλλη. Το αντίθετο. Χρόνο επιδιώκει να κερδίσει μπας και αλλάξει το κλίμα. Από τη στιγμή μάλιστα που δεν παραβιάζει καμία συνταγματική συνθήκη, τότε μπορεί να φτάσει μέχρι και την τελευταία μέρα της θητείας του.
* * *
ΣΤΟ πλαίσιο αυτό ψέγει την αξιωματική αντιπολίτευση η οποία τίθεται –λέει- σε εκλογική ετοιμότητα (επί της ουσίας ελάχιστα πράγματα σημαίνει αυτό) και διεκδικεί πρόωρες εθνικές εκλογές, είτε τώρα, δηλ. το Φθινόπωρο, είτε με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ούτε εδώ πρωτοτυπεί κανείς. Οι αντιπολιτεύσεις πάντα ζητούσαν πρόωρες εκλογές (εκτός και αν ήταν σίγουρες ότι θα τις χάσουν). Τελικά όμως εκείνες που τις έκαναν ήταν οι κυβερνήσεις.
Είτε γιατί πίστευαν ότι θα τις κερδίσουν (όπως ο Κ. Καραμανλής το 2007), είτε γιατί δεν μπορούσαν να τις αποφύγουν (όπως συνέβη επίσης με τον Κ. Καραμανλή το 2009).
Ουδεμία κυβέρνηση πάντως έκανε εκλογές επειδή πίεζε η αντιπολίτευση.
Γιατί όμως είμαστε στην Ελλάδα σε διαρκή εκλογική ετοιμότητα;
Και γιατί πρέπει –αν είναι δυνατόν- να σταματήσει αυτό το παιχνίδι; Ποιο δηλαδή; “Να εκλέγονται κυβερνήσεις με εντολή να κυβερνήσουν τέσσερα χρόνια και τελικά να μην ξεπερνούν τα δύο”, όπως είπε ο Αντ. Σαμαράς στη συνέντευξή του.
* * *
ΚΑΙ στα δύο ερωτήματα η απάντηση είναι μία: Διότι πολύ απλά οι εκλογές δεν αποτελούν ένα είδος συμβολαίου που υπογράφει ο υποψήφιος πρωθυπουργός ή το κόμμα που διεκδικεί την ψήφο, με τον ελληνικό λαό με τη δέσμευση να το τηρήσει. Αλλά μια υπόσχεση που μόλις κλείσουν οι κάλπες τότε ισχύει το “ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο”.
Οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να εφαρμόσουν πολιτικές που δεν μπορούν ή, ακόμη χειρότερα, δεν πιστεύουν. Για αυτό και οι πολιτικοί δεν είναι ειλικρινείς και ξεκάθαροι πριν τις εκλογές. Κάτι βεβαίως που γίνεται αντιληπτό αμέσως μετά. Όταν όλοι αντιλαμβάνονται ότι για άλλα τους ψήφισαν και άλλα εφαρμόζουν.
Έτσι προκύπτει μια διαρκής εκλογολογία.
* * *
ΣΤΙΣ τελευταίες δύο, εθνικού επιπέδου εκλογικές αναμετρήσεις (δηλαδή στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του 2012) και τις φετινές ευρωεκλογές, οι πολίτες έστειλαν σαφέστατο μήνυμα στροφής πλεύσης και αλλαγής πολιτικής.
Αυτό το οποίο συνέβη ήταν, να καρατομηθεί ο γ.γ. δημοσίων εσόδων και να προχωρήσει ο πρωθυπουργός αμέσως σε ανασχηματισμό. Να αλλάξει δηλαδή, τον –κατά δική του έκφραση- πετυχημένο, υπουργό των Οικονομικών, και να φέρει στην κυβέρνηση –μεταξύ άλλων- τον Μάκη Γιακουμάτο, το Αργύρη Ντινόπουλο και τον Μάκη Βορίδη στη θέση του Άδωνι, ο οποίος επειδή γκρίνιαξε ο Σαμαράς τον έκανε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο!
Αυτή ήταν η κυβερνητική απάντηση στο μήνυμα των εκλογών. Όλα τα άλλα περί “περί μεγάλων καραβιών που γυρίζουν αργά” που αναφέρει ο πρωθυπουργός είναι άνευ σημασίας. Οι υποσχέσεις δε για μείωση της φορολογίας, περί μέτρων ανακούφισης κ.λ.π. είναι γενικόλογα “θα” και αισιόδοξες προβλέψεις, ίσης αν όχι μικρότερης αξίας, με όσους δηλώνουν σίγουροι ότι θα υπάρξουν νέα μέτρα και συνέχιση –και μάλιστα επ΄άπειρον- μιας πολιτικής που γεννά μόνο ύφεση και ανεργία.
* * *
ΠΕΡΑΝ τούτων όταν οι κυβερνήσεις πατάνε πάνω και σε καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, είναι σαφές ότι από την πρώτη κιόλας στιγμή δεν διαθέτουν την κοινωνική εκείνη πλειοψηφία που τους επιτρέπει να αποκτήσουν και την απαιτούμενη προωθητική ενέργεια και δύναμη για να εφαρμόσουν τις εξαγγελίες τους. Μειοψηφία παραμένουν λοιπόν στο κοινωνικό σύνολο.
Βεβαίως θα ισχυριστούν κάποιοι οι κυβερνώντες ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τα προβλήματα της οικονομίας, τα περιθώρια και τις δυνατότητές της και επομένως δεν μπορεί να ανταποκρίνονται με ευκολία στις κοινωνικές ανάγκες (ούτε καν μιας χούφτας καθαριστριών).
Αν όμως αυτοί ξέρουν ενώ εμείς όχι, τότε ίσως το ερώτημα δεν πρέπει να είναι αν πρέπει να εξαντλεί μια κυβέρνηση την 4ετία, αλλά αν πρέπει να γίνονται εκλογές.
Υ.Γ. Ελπίζω ότι ο τίτλος «Ξεχάστε τις εκλογές» του «Βήματος της Κυριακής», που αποδίδεται στον πρωθυπουργό, να μην κυριολεκτεί…
