Του Θεόδωρου Π. Παπαθεοδώρου*
Είναι κοινός τόπος ότι η Ευρώπη δεν είναι σήμερα στην καλύτερη στιγμή της. Έχει πάψει να γοητεύει τον Ευρωπαίο πολίτη και δείχνει να βρίσκεται σε ένα πολιτικό και κοινωνικό κενό. Το όραμα των περασμένων δεκαετιών για μία Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία των Κρατών και των Λαών με αλληλεγγύη, ευημερία, ανάπτυξη, σταθερότητα, κοινωνική συνοχή και προστασία των δικαιωμάτων έχει ξεθωριάσει. Τη θέση του έχουν πάρει η νεοφιλελεύθερη κυριαρχία και οι συνεχιζόμενες πολιτικές λιτότητας και ύφεσης, η εκτίναξη της ανεργίας-ιδιαίτερα των νέων- στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, η κοινωνική ανασφάλεια, το έλλειμμα Δημοκρατίας στη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών. Κι όμως δεν είναι μόνο τα παραπάνω που χαρακτηρίζουν την Ευρώπη, ή τουλάχιστον την Ευρώπη που θέλουμε.
Η Ευρώπη, παρά τις ατέλειες της, όπως λέει ο Ντανιελ Κον Μπεντιτ, «αποτελεί σήμερα το μόνο λειτουργικό παράδειγμα υπερεθνικής δημοκρατίας στον κόσμο, δηλαδή μιας δημοκρατίας που επικρατεί σε πλαίσιο ευρύτερο από αυτό ενός εθνικού κράτους», πασχίζοντας να διαμορφώσει, ατελώς έστω, μια νέα έννοια δημόσιου συμφέροντος». Η Ευρώπη παραμένει η μόνη δυνατή απάντηση για μια υπερεθνική πολιτική συγκρότηση σε τομείς όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, η εναλλακτική ενέργεια, η γνώση, η έρευνα, η οικολογία, η πολυπολιτισμικότητα. Οφείλει στο μέλλον να εμπνεύσει με ένα κοινό όραμα για περισσότερη οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση, καθώς και με προοδευτικές λύσεις για τα προβλήματα που δημιούργησε η ίδια με τις ανεπάρκειες και της εξαρτήσεις της.
Στις ευρωεκλογές του Μαΐου, οι πολίτες της Ευρώπης θα κληθούν να δώσουν οι ίδιοι τις κρίσιμες απαντήσεις για το αν επιθυμούν να επιστρέψει η πολιτική στο προσκήνιο ή αν θα χαθεί μέσα στην ομίχλη του ευρωσκεπτικισμού, της αδράνειας, των εθνικών αναδιπλώσεων. Είναι αλήθεια, ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες συχνά έστειλαν λανθασμένα μηνύματα με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Οι ίδιες παρήγαγαν με τη στάση τους αντιευρωπαϊσμό και αυτό πρέπει να αλλάξει.
Επομένως για να ξαναβρούμε την Ευρώπη που θέλουμε θα πρέπει να ξαναχτίσουμε την προοδευτική Ευρώπη! Συγκεκριμένα, η Ευρώπη που θέλουμε είναι αυτή της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης, της ανάπτυξης και της απασχόλησης, του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων. Γι αυτό προτείνουμε κοινή και αμοιβαία αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, με αναθεώρηση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό και προσανατολισμό των πολιτικών στην ανάπτυξη, στην ενίσχυση της απασχόλησης με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την εξασφάλιση αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για όλους τους πολίτες.
Η οικονομική κρίση είναι κυρίως πολιτική και τρέφεται από την πόλωση και το διχασμό της κοινωνίας. Όποιος μπορέσει και σπάσει αυτό το φράγμα της πόλωσης με μια συμβολική κίνηση, θα είναι ήδη μπροστά στις εξελίξεις και θα δώσει νέο περιεχόμενο στην ιστορική επιτάχυνση των επόμενων μηνών. Η πόλωση, ο ευρωσκεπτικισμός, η επικίνδυνη άνοδος της ακροδεξιάς δεν μπορούν να απαντήσουν στα σύγχρονα προβλήματα.
Στις επερχόμενες ευρωεκλογές, οι Έλληνες και οι ευρωπαίοι πολίτες θα πρέπει να δώσουν μια απάντηση που θα αφορά το μέλλον και όχι το παρελθόν. Σήμερα, ο προοδευτικός ευρωπαϊσμός αποκτά μια νέα διάσταση, ταυτίζεται με το όραμα για μια προοδευτική Ευρώπη δηλαδή με διαδικασίες οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης, αλλά και με ισχυρό δίχτυ αλληλεγγύης για τους πολίτες.
Έχω την πεποίθηση ότι η ψήφος στη Δημοκρατική Αριστερά είναι εγγύηση πως η χώρα θα βαδίσει χωρίς περιπέτειες σε αυτή την κατεύθυνση. Ως υποψήφιος ευρωβουλευτής δεσμεύομαι πως θα συμβάλλω σε αυτή την προοπτική : για περισσότερη Ευρώπη, για μια προοδευτική Ευρώπη, με ευημερία και αλληλεγγύη για τους λαούς της.
Ο Θεόδωρος Π. Παπαθεοδώρου είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, πρ. Υφυπουργός και υποψήφιος Ευρωβουλευτής της ΔΗΜΑΡ
