Του Χρήστου Τσαντήλα
ΚΑΠΟΥ στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 τότε που στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές ψηφίζαμε εκτός από τον δήμαρχο και για πρόεδρο κοινότητας στα χωριά, (όχι όπως τώρα που οι μακαρίτες Καποδίστριας και Καλλικράτης " διαμέλισαν" κυριολεκτικά την ύπαιθρο και εξαφάνισαν τη δυναμική της), παρουσιάζαμε με συναδέλφους της εφημερίδας, όλους τους υποψήφιους κοινοτάρχες να τους μάθει κι ο κόσμος δηλαδή ποιοι είναι, τι σκέφτονται να κάνουν και τι... πουλιά πιάνουν.
ΗΤΑΝ η χρυσή εποχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην οποία τα χωριά, μικρά ή κεφαλοχώρια, αποφάσιζαν για την τύχη τους, έβγαζαν τον πρόεδρό τους και τον έστελναν δυνατό και διεκδικητικό στον νομάρχη να ζητήσει λεφτά για δρόμους, δίκτυο, σχολεία και υπηρεσίες. Ήταν και η ΣΑΤΑ που... χαρτζιλίκωνε, κυρίως η τακτική επιχορήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών που έλυνε τα βασικά θέματα των πληθυσμών στα χωριά. Και αν δεν έφταναν αυτές οι σίγουρες, τακτικές εισροές κονδυλίων, «έσπρωχνε» και ο (διορισμένος τότε) νομάρχης, (δι΄ενεργειών μου έλεγε...), βοηθώντας περισσότερο τους «δικούς του» προέδρους και λιγότερο τους «αντιπάλους» και έτσι έβλεπαν χαΐρι οι πρόεδροι και μαζί μ΄αυτούς και προκοπή τα χωριά...
ΕΡΧΟΝΤΑΝ λοιπόν στην εφημερίδα δεκάδες υποψήφιοι πρόεδροι (εκατοντάδες, σκεφτείτε, είναι τα χωριά στον νομό) και δήλωναν τους στόχους τους και τα... βιογραφικά. Κάποιοι απ' αυτούς είχαν πολλά προσόντα, άλλοι λιγότερα, όμως υπήρχαν και κάποιοι που δεν διέθεταν καν βιογραφικό παρά μόνο... ονοματεπώνυμο και (αλήθεια είναι) το πότε γεννήθηκαν(!).
Η ΕΠΟΧΗ εκείνη πέρασε ανεπιστρεπτί. Και μπορεί στα χωριά οι εκλογές να έκριναν το αποτέλεσμα από την αναμέτρηση των ισχυρών πολιτικών τζακιών, όμως τότε ο κάθε ψηφοφόρος χωριανός, ήξερε ποιον έχει πρόεδρο, τι δόντι διαθέτει, πού θα απευθυνθεί και τι μπορεί να περιμένει από τον κοινοτάρχη του. Ενίοτε με τον πρόεδρο μπροστά, κατέβαινε όλο το χωριό για ένα θέμα στον νομάρχη! Στον οποίο τηλεφωνούσε ο υπουργός και όλα λύνονταν!
ΣΗΜΕΡΑ, τα πάντα έχουν ανατραπεί. Πιο εύκολα βρίσκεις προϊστάμενο στον ΟΣΕ (!) παρά πρόεδρο στο χωριό! Μα και αν τον βρεις, θα πρέπει πρώτα να ιεραρχήσει (μέσω μακρόχρονης διαδικασίας) τα θέματα άλλων τριών ή τεσσάρων χωριών του γεωγραφικού του (δημοτικού) διαμερίσματος, και αν κι αυτό το καταφέρεις θα πρέπει να περιμένεις στη σειρά, όταν βρεθούν κονδύλια (από τα ρέστα του δανείου των τροϊκανών) στο Υπουργείο, να μπεις σε πενταετές (και βάλε) πρόγραμμα...
ΤΟ ΠΑΛΙΟ είναι παλιό, αλλά και το καινούργιο δεν εμπνέει. Είμαι απόλυτα βέβαιος πως αν ερωτηθούν εκατό άνθρωποι στον δρόμο τι είναι αυτό που στέρησε την οργάνωση, τη δύναμη και την ταυτότητα από τα χωριά μας, οι ενενήντα θα δείξουν τον... Καποδίστρια! Όπως, αν ρωτήσεις εκατό από τους 1500 υποψήφιους συμβούλους της Λάρισας, πόσα είναι τα συνοικιακά συμβούλια στην πόλη, οι 99 δεν το γνωρίζουν!
