Tου Δασταυρίδη Αναστασίου, φιλολόγου
Αποτελεί πλέον πρόδηλο και πασιφανές το γεγονός ότι οι συνθήκες και ο τρόπος ζωής του σημερινού Νεοέλληνα έχουν μεταβληθεί άρδην επί τα χείρω, σε βαθμό τέτοιο που καθίστανται αίτιο πρόκλησης τουλάχιστον κοινωνικού εκνευρισμού αλλά και προβληματισμού για το μέλλον.
Όμως φοβούμαι πως το προγραφέν μέλλον δε γίνεται ορθά και καθ’ ολοκληρίαν αντιληπτό. Διότι ως μέλλον δεν ορίζεται μόνο η μετέπειτα ζωή εκάστου ημών ώστε να αναλώνουμε όλη μας τη σκέψη στο σχεδιασμό και τον προγραμματισμό της οικονομικής κατάστασης του εγγύς μέλλοντός μας.
Μέλλον είναι τα ίδια τα παιδιά…
Έχετε αναλογιστεί αν και πώς αντιλαμβάνονται οι σημερινοί νέοι όρους οι οποίοι ηχούν καθημερινά όπως για παράδειγμα «αντισυνταγματικός νόμος, κοινωνικό μέρισμα, πλεόνασμα ακόμα και …μνημόνιο»; Άγνωστοι ως επί το πλείστον όροι και με σκοπό την αντιμετώπιση αγνώστων καταστάσεων είτε φόβος θα προκληθεί στον ψυχισμό τους είτε ως εφαρμογή μηχανισμού άμυνας θα απομακρυνθούν εκουσίως από την άσκηση των καθηκόντων του πολίτη, αν βέβαια δεν αφυπνιστούν αισθήματα απέχθειας προς την ενεργό συμμετοχή στα κοινά.
Ως αποτέλεσμα λοιπόν ελλοχεύει ο κίνδυνος γαλούχησης μιας γενιάς από φοβισμένων ως αρνητών της διεκδίκησης, απλών δηλαδή θεατών όσων θα προκύψουν στο μέλλον. Και με ευχολόγια αναμοχλεύοντα το φιλότιμο του Έλληνα και τον πατριωτισμό αυτού δε διαμορφώνονται τα θεμέλια γενεών με κρίση αλλά αντιθέτως γενεών σε κρίση.
Μιλήστε λοιπόν στα παιδιά σας για τα νέα δεδομένα, για την αλλαγή σε ένα modus vivendi πιο ρεαλιστικό και θα παρατηρήσετε ότι δύνανται να αντιληφθούν, να ενστερνιστούν στοιχεία και να κρίνουν εποικοδομητικά πρόσωπα και καταστάσεις με ιδιάζουσα ωριμότητα.
Η απαρχή ας τελεστεί με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές. Προγραμματίζοντας τις πανελλήνιες εξετάσεις μόλις μια εβδομάδα πριν από αυτές, η ίδια η πολιτεία μάλλον δε στέκει στο αρμόζον ύψος των περιστάσεων, απεκδύεται το ρόλο του δασκάλου της αρετής, του πνευματικού ταγού των νέων. Κι αυτό διότι ο δεκαοχτάχρονος που καλείται να ψηφίσει για πρώτη φορά θα προτιμήσει την επανάληψη της ύλης του εξεταστικοκεντρικού συστήματος που θα τον οδηγήσει στο κατώφλι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τον απαραίτητο, προαπαιτούμενο γόνιμο προβληματισμό για την επιλογή είτε των εκπροσώπων μας στο Ευρωκοινοβούλιο είτε του πλέον άξιου για το δημαρχιακό θώκο.
Ελλείψει πολιτείας, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί καλούμαστε και ταυτόχρονα οφείλουμε να μεταλαμπαδεύσουμε στους νέους διδαχές σχετιζόμενες με τη σημασία των εκλογών ώστε να καταστεί αντιληπτό ότι πρόκειται για την κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας και για τον πλέον θεμιτό και συνάμα υπέροχο τρόπο έκφρασης της βούλησης των πολιτών.
Αναλογιστείτε την πραγματική αξία της ορθής γαλούχησης ενός νέου, χαρακτηριζομένου από ισχυρό ψυχικό σθένος, ενός νέου που θα αντιλαμβάνεται και θα διεκδικεί το ρόλο που του αξίζει. Μονάχα με αυτό τον τρόπο η ανιδιοτέλεια, η αξιοκρατία και η διαφάνεια θα μετατραπούν από συνθήματα σε προεκλογικά φυλλάδια σε φωτοδότες της ατραπού της ζωής όλων μας.
