Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ απασχολούσε φιλική συντροφιά που συζητούσε – για τι άλλο; – για τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου και ετέθη τη στιγμή που υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας με χαμηλή αναγνωρισιμότητα, έσπευσε να αυτοσυστηθεί:
- Πόση τύχη να έχει άραγε, ο καημένος, διερωτήθηκε ο γηραιότερος της συντροφιάς... Όσο και να τρέξει από νομό σε νομό επί τρεις εβδομάδες, στο τέλος ο Ζαγοράκης θα κερδίσει!!!...
ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ σχεδόν όλοι μαζί του... Οι αναγνωρίσιμοι που προέρχονται από τον χώρο του αθλητισμού ή του θεάματος, σε μια εκλογική διαδικασία που γίνεται πανελλαδικά και πλέον με σταυρό προτίμησης έχουν τον πρώτο λόγο... Αυτό είναι που καθιστά επιφυλακτικούς ή και αρνητικούς πολλούς παράγοντες της δημόσιας ζωής στη διεξαγωγή αυτών των ευρωεκλογών...
ΑΛΛΑ γιατί, αλήθεια μέμφονται τη διαδικασία... Η διαδικασία μεταθέτει απλώς την ευθύνη ανάδειξης των ευρωβουλευτών από τους πολιτικούς αρχηγούς (που τους διόριζαν ως τώρα) στους πολίτες... Οι πολίτες συνεπώς, δεν έχουν παρά να κάνουν καλή χρήση της δυνατότητας που τους παρέχεται και να αποδειχθούν άξιοι της ευθύνης που τους ανατέθηκε...
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αυτό; Όλοι το καταλαβαίνουμε: καλή χρήση της ψήφου στις ευρωεκλογές, σημαίνει ότι θα πρέπει εν τοις πράγμασι να διαψευσθεί από το εκλογικό σώμα, η πρόβλεψη που θέλει τους Ζαγοράκηδες κάθε πολιτικού χώρου να θριαμβεύουν... Γιατί, η βεβαιότητα ότι όσοι κι αν είναι οι υποψήφιοι, όσο κύρος και όσες γνώσεις κι αν έχουν, στο τέλος θα θριαμβεύσει ο Ζαγοράκης είναι υποτιμητική για τους πολίτες... Καθόσον μάλιστα, διατυπώνεται από τους ίδιους τους πολίτες, έχει θέση αυτοκριτικής ως προς τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν...
Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ του προβλήματος, λένε οι ψυχολόγοι, είναι η αρχή για την οριστική του λύση... Κι εφόσον είναι σχεδόν καθολική η διαπίστωση ότι, ανεξαρτήτως προσόντων, ο Ζαγοράκης θα τύχει της δικής μας υποστηρίξεως κι ότι αυτό δεν «τιμά» τα κριτήριά μας ως ψηφοφόρων, δεν έχουμε παρά να κάνουμε το επόμενο βήμα: να διαλέξουμε από κάθε ψηφοδέλτιο εκείνους που θεωρούμε άξιους και όχι τους σελέμπριτις... Προσέχοντας ωστόσο, μην αδικήσουμε και τους σελέμπριτις, γιατί υπάρχουν αξιολογότατοι και μεταξύ αυτών...
ΩΣ ΠΡΟΣ τις ενστάσεις επί της διαδικασίας, ας φροντίσουμε να είμαστε περισσότερο ώριμοι... Η ωριμότητα επιβάλλει να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας σ’ όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής: να μην οικτίρουμε την ποιότητα των δρόμων όταν οδηγούμε επικίνδυνα, να μην οικτίρουμε τα τηλεοπτικά προγράμματα όταν αυτά επιλέγουμε με το τηλεκοντρόλ μας, να μην μας φταίει το χρηματιστήριο όταν τζογάρουμε, να μην μας φταίνε οι πολιτικοί όταν εμείς ψηφίζουμε...
Η ΕΥΘΥΝΗ για την ανάδειξη υποψηφίων που δεν θα προσβάλλουν τα κριτήριά μας κι η διαπίστωσή μας ότι συνήθως δεν το κάνουμε με τα κριτήρια που θα έπρεπε, είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ενηλικίωση...
