Από τον Ντίνο Αυγουστή
Τα πιο σημαντικά απ΄ όλα όσα είπε ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στον εξαίρετο Τάσο Τρύφωνος του Ρ.Ι.Κ., είναι αυτά ...που δεν είπε! Και αυτό ασφαλώς δεν οφείλεται ούτε στην ανεπάρκεια του δημοσιογράφου, ούτε στο γεγονός ότι τα ξέχασε, ούτε φυσικά και στο προχωρημένο της ηλικίας του. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, και σε αυτή την πολύ προχωρημένη ηλικία, διαθέτει μια απίστευτη μνήμη και οξυδέρκεια, μια αξιοζήλευτη άρθρωση και μια πολύ καλή φυσική κατάσταση. Ως γνωστό εξακολουθεί ακόμα να εργάζεται καθημερινώς στο γραφείο του.
Ας αρχίσουμε λοιπόν πρώτα από αυτά που «ξέχασε» να πει ο επίτιμος. Ο κ. Μητσοτάκης ξέχασε να απαντήσει στο πιο κρίσιμο ερώτημα της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδος μετά τον εμφύλιο. Γιατί, δηλαδή, αυτός κι άλλοι 44 αποστάτες της Ένωσης Κέντρου, τον Ιούλιο του 1965 (τεράστιες ευθύνες είχε και ο Ανδρέας...), παρά τη σφοδρή αντίθεση του Γεωργίου Παπανδρέου, στήριξαν τις δοτές κυβερνήσεις μετά την παραίτηση του ιδίου, με αποτέλεσμα να απαξιωθεί από τον βασιλιά και τον περίγυρό του η πιο λαοπρόβλητη κατά γενική ομολογία κυβέρνηση στην ιστορία του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Μετά το γεγονός αυτό ως γνωστό ακολούθησε μια περίοδος απίστευτης πολιτικής ανωμαλίας που έφερε τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Θυμίζω, ότι στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964, η Ένωση Κέντρου έλαβε 2.424.447 ψήφους και κατέκτησε το αξιοζήλευτο ποσοστό του 53%, καταλαμβάνοντας 171 έδρες. Κατά τα άλλα ο Μητσοτάκης το κρατά ακόμα μανιάτικο στον Αντώνη Σαμαρά στον οποίο χρεώνει την πτώση της δικής του κυβέρνησης.
Ξέχασε ακόμα να αναφερθεί στις θυελλώδεις σχέσεις του με τον Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο δεν αντάλλασσαν ούτε μια απλή καλημέρα, όντες ο ένας πρωθυπουργός και ο άλλος αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως. Ένα λυσσαλέο μίσος, κάτι σαν ένας μικρός «ψυχρός πόλεμος», με τα δεινά του οποίου δηλητηρίασαν τους καθημερνούς Έλληνες με όλα τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Μια απλή μελέτη της σύγχρονης ιστορίας μας αρκεί για να διαπιστωθεί πως η σύγκρουση αυτή δεν ήταν μια απλή ανθρώπινη αντιπαλότητα, αλλά είχε πολύ βαθύτερα αίτια που αρχίζουν από την εποχή της συνύπαρξής τους στην κυβέρνηση του Γέρου της Δημοκρατίας. Μια σύγκρουση που το Έθνος πλήρωσε πάρα πολύ ακριβά και που σίγουρα δεν είναι ανεξάρτητη από τα όσα τραγικά βιώσαμε από τότε έως και σήμερα... Χάσαμε τη μισή σχεδόν Κύπρο, χάσαμε την εθνική κυριαρχία μας, χάσαμε σε τελική ανάλυση όλη την υπερηφάνεια μας...
Σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό ο Μητσοτάκης επανέλαβε τις γνωστές θέσεις του στην υποστήριξή του στο σχέδιο Ανάν και εκθείασε τον Νίκο Αναστασιάδη και τον Γλαύκο Κληρίδη που είχαν το θάρρος όπως χαρακτηριστικά είπε να το στηρίξουν, σημειώνοντας ότι παρά το ότι σέβεται την ετυμηγορία του Κυπριακού Ελληνισμού, θεωρεί πως έκανε λάθος που το καταψήφισε. Τούτων λεχθέντων και με δεδομένη την διαπιστωμένη πολιτική εμπειρία Μητσοτάκη ένα είναι βέβαιο: ότι, δηλαδή, ο επίτιμος, μάλλον δεν θα έχει μελετήσει καθόλου το βάθος του σχεδίου Ανάν. Είναι εναντίον της διχοτόμησης είπε ακόμα ο Κρητικός πολιτικός. Θα είναι καταστροφή. Μα δεν υπάρχει κανένας που να θέλει τη διχοτόμηση και κανένας που να μη διαφωνεί με αυτή τη διαπίστωση. Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί πως οι Τούρκοι δεν αποδέχονται πλέον λύση διχοτόμησης! Οι Τούρκοι επιδιώκουν μία λύση που να επιβεβαιώνει την κυριαρχία τους στο βορρά και να νομιμοποιεί την παρουσία τους και στις σημερινές ελεύθερες περιοχές. Διότι μακροπρόθεσμος στόχος τους είναι η ολοκληρωτική κατάληψη της Κύπρου. Και για να το πετύχουν δεν τους βολεύει η διχοτόμηση. Γι΄ αυτό επιδιώκουν λύση που να τους επιτρέπει να ασκούν έλεγχο σε όλο το νησί. Με τον τρόπο αυτό πολύ γρήγορα θα μεταβάλουν υπέρ τους την αναλογία πληθυσμού. Και τότε να μην αμφιβάλετε καθόλου: Θα γίνει της Κριμαίας δυστυχώς! Και εμείς οι κλαψιάρηδες, οι αδιάλλακτοι, οι ακραίοι, οι γραφικοί, οι παράξενοι και αχάριστοι, που δεν καταλαβαίνουμε πως τούτα όλα γίνονται για το καλό μας, θα ψάχνουμε νέες πατρίδες για να ζήσουμε. Τόσο απλά είναι τα πράγματα....
Ας έρθουμε τώρα στα δύο τελευταία ερωτήματα που του υποβλήθηκαν. Το πρώτο αφορούσε στην οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της στον ίδιο. Χαμογέλασε ο επίτιμος χαρακτηρίζοντας (ευγενικά ομολογώ), προβοκατόρικο το ερώτημα... Παρ’ όλα αυτά έδωσε απάντηση λέγοντας ότι η σύνταξη του (ποια απ’ όλες δεν είπε;) από τα 7.000 ευρώ (αλήθεια τι τα έκανε τόσα χρήματα!) μειώθηκε στα 1.800 ευρώ! Δεν είναι έτσι ακριβώς, αλλά ας υποθέσουμε πως αυτό είναι το μηνιαίο εισόδημά του, και πάλιν πλουσιοπάροχο ακούγεται, αν το συγκρίνουμε με τους μισθούς πείνας πολλών σκληρά εργαζόμενων και με το μηδενικό εισόδημα των 2 εκατομμύριων ανέργων συνάνθρωπων μας. Μα είναι δυνατόν να μην έχει ακούσει ο επίτιμος για τα νιάτα που εγκαταλείπουν κατά χιλιάδες την πατρίδα μας; Ούτε για τον Πλαστήρα που πέθανε πάμφτωχος. Ούτε για τον Καποδίστρια που δεν είχε μισθό!
Και η τελευταία ερώτηση του δημοσιογράφου αφορούσε στο μυστικό της μακροζωίας του. Δεν υπάρχει κανένα μυστικό απάντησε. Έκανα μια ισορροπημένη διατροφή χωρίς καταχρήσεις, ποτέ δεν μου έλειψε ο μεσημεριανός ύπνος και δεν είχα ποτέ μου άγχος! Όλα ωραία ακούγονται, αλλά και πάλιν συλλογίζομαι: Είναι δυνατόν να έχεις τις τύχες ενός ολόκληρου Έθνους στα χέρια σου, που έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα και να μην αγωνιάς.... να μην άγχεσαι;
Ωστόσο για τούτα όλα και για άλλα πολλά δίκαιο είναι να αφήσουμε να αποφανθεί η ιστορία. Διότι η πραγματική ιστορία δεν γράφεται μέσα από συνεντεύξεις, αλλά από την αδέκαστη γραφίδα του ιστορικού του μέλλοντος που είναι πάντα πολύ πιο αυστηρή από αυτή που γράφουν οι ζώντες ιστορικοί και οι υστερόβουλοι συνεργάτες τους... Αυτή την ιστορία που μπορεί και σήμερα να γίνει κτήμα μας, μόνο αν αφήσουμε κατά μέρος του κομματικούς φανατισμούς και λειτουργήσουμε ως απλοί Έλληνες που διψάμε για την αλήθεια και όχι για τα παραποιημένα στοιχεία των αυλοκολάκων και των κομματόσκυλων.
Να τα χιλιάσετε πρόεδρε... και το εννοούμε ασφαλώς να ξέρετε. Έτσι σκέφτονται όσοι θέλουν ακόμα να λέγονται άνθρωποι...
Ο δρ. Ντίνος Αυγουστή είναι εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισα
